1970'lerde köyde geçmektedir. Sıcak kolları ile sarıp sarmaladı onun yanında cılız ve küçük kalan bedenimi. Buz gibi günahlarım onunayken yerle yeksan oldu. Kimsesiz ruhuma yabancılaşmadan öksüz bedenime sahip çıktı , yalnız onun yanındayken ruhum b...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Mahur ve Aysel elbiseleri temsili, karakter fotoğrafı değil)
💎
Kare masaların ve tarafındaki sandalyelerin dizili olduğu kocaman alanda yürümeye başladım. Yanımda ise arkadaşım olarak sayabileceğim Aysel vardı.
"Bak Mahur, sesin çok güzel zaten. Tanınmak için bir yerlerden başlamak gerekir. Burası çok büyük sayılmasa da küçük bir mekan da değil. Şarkını söyleyip gidersin hem bahşiş verirlerse maaşın da olduğundan fazla yükselir. Daha sonra elini düzelttin mi çıkarsın." Ballandıra ballandıra anlattığı mekan pavyondan başka bir yer değildi.
"Aysel ben burada çalışamam. Buraya içmek için geliyorlar. Onların gözünü mü doyurayım?" Yeşil harelerini gözlerimde buluşturup üstünlük kurmaya çalıştı. Anlıyordum benim iyiliğim için yapıyordu ancak günümüzde şarkı söyleyenlere ne gözle bakıldığı belliydi.
Yalnız bir genç kızdım. Laf söz edecek, ayıplayacak bir akrabam da yoktu, en azından haberleri olmayacak kadar uzaktalardı ancak ana ve babam beni bu halde görseler kızlarından utanırlardı.
"Mahur, demeyeyim diyorum ama başka çaren mi var? Zaten bekarsın ve güzelsin diye sana evde vermiyorlar. Kızım pardon da ne bok yiyeceksin? Bu işten başka şansın mı var?"
Yoktu. İki gün önce ev sahibimin kocası bana sarkıntılık yapınca karısı beni evden atmıştı. Kocasını ayartmaya çalışıyormuşum! Hoş zaten o beni çıkarmasa da yeni ev aramaya koyulmuştum ama yoktu. Bana ev veren kimseyi bulamamıştım. Bulduklarım da fiyatı oldukça yüksek tutuyorlardı. İki gündür Aysel'in evinde kalsam da o da yakında evlenecekti. Kendi başımın çaresine bakmam gerekirdi.
"İçime sinmiyor ama... Biliyorsun şarkı söyleyenlere ne gözle baktıklarını. Anamla babam bu işte çalışmamı istemezdi." Sesim Allah tarafından bana bahşedilen bir ödüldü ancak şarkı söylemek ayıptı. Hele ki alkollü mekânlarda, koca koca adamların gözünü doyurmak hepten ayıp ve günahtı.
"Biz namusumuz ile çalışıyoruz. Bende burada sahneye çıkıyorum, ne yapalım sahneye Meryem ana gibi mi çıkalım. Tövbe estağfurullah."
Haklıydı. Aysel şarkısını söyler vakit kaybetmeden direkt evine giderdi. Tamam sahne kıyafetleri dekolteli ve iddialıydı ancak kapalı elbise giyinse ama sesi mükemmel olsa yine de fazla dikkat çekmezdi. Dikkat çekmek için sahne kıyafetinin de etkileyici ve çekici olması gerekiyordu.
