Sevdakeder

16/Nil (2. Kısım)

Kız derin bir nefesle utanarak bakışlarını kaçırdı. "Bu gece seninle kalırım."

Kartal, aldığı cevabın şaşkınlığıyla kaşlarını havalandırarak gülümserken elinden tutup kendiyle birlikte Nilüfer'i de ayağa kaldırdı. "Nil..."

Arabaya bindikten sonra yol boyunca ikisi de konuşmadı. Kartal yaptığı itirafın kızın üzerindeki etkisini görmek istercesine sessiz kalırken Nilüfer ise duyduklarını hazmetmeye çalışıyordu. Adamın ona ilk gördüğü anda tutulduğunu duymak bile uykunun, Nilüfer'e geceler boyu haram olmasına tek başına sebepken şimdi bir de İdil çıkmıştı. Tedirgin olmadığını söyleyemezdi, kadının takıntılı hali onu fazlasıyla korkutmuştu. Sadece asistanıyken bile kızın, kimsenin ruhu duymadan arşiv odasında kilitli kalmasına neden olduysa şimdi yaşayabileceklerini düşünmek bile istemiyordu. Bu yönden baktığında ondan uzak durma konusunda Kartal'ın aldığı kararı haklı bulmadan edemiyordu. İdil'i, Nilüfer'den daha iyi tanıdığı muhakkaktı ve yapabileceklerini ondan daha iyi öngördüğü kesindi. Öte yandan, İdil ve onun isteğini elde etmek için takındığı hastalıklı tavrı anlatmıştı ancak kadınla nasıl bir ilişki içinde oldukları konusunda tek kelime etmemişti Kartal. İdil'i alttan aldığı, idare ettiği ortadaydı ancak adamın bunu nereye kadar sürdürebileceğinden emin değildi Nilüfer. Bu durumun aralarında sorun olup olmayacağından da emin olmadığı gibi...

Mantıklı tarafı Kartal'dan uzak durması gerektiğini söylüyordu ancak kalbinde incecik filizlenen çiçeği ezip geçmeye cesaret edemiyordu. Adamın gözlerinde gördüğü bir şey, daha çok yaşama tutunmak için duyduğu derin ihtiyaca benziyordu, Nilüfer'i kaçıp kendini kurtarmaktan alıkoyuyordu.

Kartal'ın evinin bulunduğu sitenin bahçesinden girdiklerini fark ettiğinde dalıp gittiği düşünceleri rafa kaldırarak etrafına bakındı. Araba durduğunda, adamla aynı anda inerek evin kapısına doğru yürüdü. Kartal cebinden çıkardığı anahtarla hızlıca kapıyı açıp girmesi için geri çekilirken Nilüfer derin bir nefesle içeriye adım attı. Adamın kapıyı kapatıp yüzünü ona dönmesini beklerken hareketsiz kalarak elleriyle sıkıca elbisenin eteklerinden kavradı. Aynı anda "Sana rahat bir şeyler getireyim," diyen adama kaçamak bir bakış attı. Kartal'ın evinde rahat olacağını düşünerek hata etmişti galiba. Bundan önce adamın ona karşı duygularından haberdar olmadığı için her şey daha kolaydı ancak şu anda tuhaf hissediyordu. "Üzerini değiştir."

Kartal merdivenlerden çıkarak odasına giderken ilk defa görüyormuş gibi bakışlarını salonun içinde gezdirdi. Çok geçmeden geri gelen adamın uzattığı kıyafetleri aldıktan sonra hızlıca banyoya geçti. Üzerindeki elbiseden kurtulup ona tam olduğunu şaşırarak fark ettiği geceliği giydikten sonra çıplak ayaklarıyla ürkek bir tavşanı andıran görüntüsüne aldırmadan dışarı çıktı.

Yanına döndüğünde onu süzen adam "Yakışmış," diyerek gülümsedi.

Nilüfer, Kartal'ın da kıyafetlerini değiştirdiğini fark ederek kaşlarını çatarken koltuğun ucuna ilişip "Tam oldu," diye mırıldandı. "Kimin bunlar?"

Umursamazca omuz silkerken "Feza'nın," diye cevap verdi adam. "Tanışmıştın, hatırlarsın. Arada kardeşlerim burada kalıyor, onun için bazı eşyaları bende."

Nilüfer bu cevabı beklemiyordu. Bu geceliğin İdil'e ait olduğunu dahi duymaya kendini hazırlamıştı ama Kartal'ın kardeşleri... Aklından geçen düşünce gözlerini devirmesine neden oldu. Adamın çapkın olup olmadığını bile bilmiyordu, adam hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Bu gece de tek öğrendiği, Kartal'ın onu ilk gördüğünde yağmur damlalarından ışık alan bir papatyaya benzettiği - ki bu cümlenin içinde geçen her bir kelime için kalbi daha da şiddetlenen bir biçimde göğüs kafesini dövüyor, böylece hızlanan nefesi başının dönmesine, midesine kramp girmesine neden oluyordu - ve belalı bir aşığı olduğuydu. Daha fazlasını öğrenmek için adamı sıkboğaz edemeyeceğini kendine hatırlatırken "Anladım," diye mırıldandı, gerisini zamana bırakmaları en doğrusu olacaktı.