Büyü

Bölüm 2-Sır

"Bu olanları unutalım,olur mu?"dedi Büyü.Hayal kırıklığına uğramıştım.Belli ki sadece benimle oyun oynuyordu.

Biraz duraksadıktan sonra sözüne devam etti.

"Yoksa cidden inandın mı?Sana boşuna umut verdiğin için üzgünüm."

Evet,benimle oyun oynuyordu.Bu şartlarda umut etmek çok zordu.Zaten pisliğin tekiydi o.

"Biraz toparlandıktan sonra gidelim."

"Büyü."

"Efendim?"

"Ben kendimi koruyabilirim.Sana ihtiyacım yok.Bana göz kulak olmana gerek yok yani."dedim hüzünle.Ne kadar üzülsem de,belli etmemeye çalışıyordum.İşte o zamanlar kendimi yanlız hissediyordum.

"Gerçekten mi?"dedi Büyü alaycı bir şekilde.

"Evet.Git artık,kafamı karıştırıyorsun."

"Beni çok düşündüğün için olabilir mi bu kafa karışıklığı?"

Ne kadar duygularımı saklamaya çalışsam da bu sözün ardından domates gibi kızardım.İşin kötüsü,bu kızarma benim gibi beyaz tenli kişilerde daha da çok belli oluyordu.

"Benimle oynama,git artık."

"Gidemem."

"Niye?"

"Seni kolayca öldürürler.Korunmaya ihtiyacın var."

"Sen çok mu güçlüsün sanki?"

"Sen daha güçlüsün,ama ben de güçsüz sayılmam.Bir seferde 1000 kişiyi kolayca öldürebilirim."

"Dalga mı geçiyorsun benimle?Sana ihtiyacım yok benim."

Her ne kadar böyle desem de,çok güçsüz bir kızdım.Ama aklımı karıştırmasını istemiyordum.Bu yaptığım en iyisiydi.

"Emma,sana söylemem gereken bişey var."dedi Büyü.
Sırlarla dolu biriydi.Bana söylemesi gereken bir değil birsürü şey vardı.

"Söyle."dedim yumuşak bir sesle.Sesim oldukça güven verici çıkmıştı.

"Geliyorlar!"diye bağırdı Büyü.
Arkama baktığımda ise Büyü'nün ne demek istediğini anlamıştım.Arkamızda bir düşman ordusu vardı.

"Bir yere saklan ve ben gözlerini aç demeden sakın gözlerini açma."dedi Büyü.Gerçekten çok garip bir adamdı.Ve beni ona çeken şey de gizemli biri olmasıydı.Bu onu dayanılmaz yapıyordu.

"Neden?"diye sordum sorgulayan gözlerle.

Büyü cevap vermemişti.Düşman ordusu daha da yakınımızı gelmişti.Ben ise hiç tereddüt etmeden bir yere saklanıp gözlerimi kapattım.Büyü'nün neden bunu bana yaptırdığını bilmiyordum ama ortada bir sır olduğunu biliyordum.Ve ben o sırrı öğrenecektim.

"Bitti.Gözlerini açabilirsin."

Gözlerimi açtığımda şaşkınlıktan ağzım açık kalmıştı.Düşmanların hepsi yerde yatıyordu.Bu kadar kısa sürede nasıl yapmıştı bunu?İşin diğer bir garip yanı,düşmanların hepsi yanmıştı.Kıpkırmızıydılar.Merakıma yenik düşüp sordum.

"Büyü?"

"Efendim?"

"Bunca insanı nasıl kısa sürede öldürebildin?"dedim şaşırarak.

"O da benim sırrım olsun"dedi Büyü.

O kesinlikle normal bir insan olamazdı.

Ama benden ne saklıyordu?

~~~~~~~~~~~~~
Merhaba,ben yazarınız.Kitap nasıl?
Gizemlerle dolu olduğunu biliyorum.Ama merak etmeyin.Çok yakında çözülecek o gizemler.
Bölümün kısalığı için üzgünüm.Arttırmaya çalıştığıma emin olabilirsiniz^^
~~~~~~~~~~~~~~~~~