YARDIMCI

1.Bölüm

"Açsın bir şeyler yemelisin." Dedi. Derine tamam anlamında kafamı salladım.Kapının açılma sesini duyunca gözlerimi kapıdan içeri giren bedene çevirdim.

"Çıkış işlemlerini hallettim, ben çıkıyorum. Tekrardan geçmiş olsun."dedi.

Derin " Teşekkür ederiz. Sarper bey." Demesi ile tekrar gözlerimiz buluştu. Bir an ruhum çekilecek gibi oldu. Tırnaklarımı elimin altındaki çarşafa geçirdim. Konuşamıyordum. Benden bir şeyler duymak istercesine bakıyordu. Tuttuğum nefesi biraz daha vermezsem içimde patlayacaktı. Gözlerimi ondan devirip, kapının hemen yanında duran çöp kutusuna götürdüm. Kalan gücümü toplayıp gözlerimizi tekrar buluşturdum. O gözündeki parıldama da neyin nesiydi.

"Teşekkür...ederiz."

Nefes ver. Nefes al. Nefes ver. Gözlerimizdeki büyü hala bozulmamıştı. Göğüs kafesim yükseliyordu. Bunu fark etmiş olmalı, gözlerini bir an göğüslerime çevirdi. Bakışları tekrar gözlerimi bulunca sürat ifadem de şaşkınlık vardı. Göz kırpıp gitmişti.Ayağa kalkıp üzerimi giyinmeye çalışırken derin'in bana yardım etmesi için tuvalete seslendim. Derin bir taraftan konuşup diğer taraftan benimle ilgileniyordu.Ben hala onun etkisindeydim. Onun sesini duyuyordum. Bir insan ne kadar kusursuz mükemmel olabilirliğin kanıtıydı. Ben böylesini ne gördüm ne duydum. Benim 5 duyu organımı etkisiz hale getirebilecek kadardı. Tekrar görmek, tekrar sesini duymak istiyordum.

Hastaneden çıkmıştık. Karşıya geçip bizi beklediğini işaret eden araca yöneldik.
Takım elbiseli bir adam arabanın kapısını açarken, bu adam cidden merhamet sahibi biri olmalı diye geçirdim. Hastane masrafını ödeyip bizi bu saatte eve bıraktırması oldukça mütevazi bir davranıştı. Bunun için ayrıca teşekkür etmem gerek diye düşünüyordum.

Eve geldiğimizde derin bir bardak ile birlikte vitamin ilaçlarımı getirmişti. İlaçlarımı alıp kendimi kanepeye uzattım.

Derin bardağımı mutfakta bulaşık makinesine atarken " Bu adam kartını verdi. Sen uyurken bir şey olursa falan diye. Sen ne dersin bu duruma." Dedi.Beynimde türlü renklerde tilkiler cirit atıyordu.

"Yarın görüşme için tekrar gideceğim. Kalsın numarası şimdilik gerek yok" dedim.

Derin " Adam çok yakışıklıydı gördün mü?." Dedi.

"Çok güzeldi." dedim.

İzlediğim tavanda bir an onun yüzünü görür gibi olunca gülümsedim.Aşırı uykum vardı. Sanki haftalardır uyumamıştım. Derin çantasından kartı çıkartıp bana gösterdi. Ufak bir not kağıdı üzerinde numara ve isim soy isim yazıyordu.Şahsi numarası olmalı.Telefonuma uzanıp kâğıttaki numarayı tuşladım.Bir anlığına.Derinin şaşkın bakışlarına dilimi çıkartıp ufak bir gülücük attım.Arama düğmesine bastım. Aradığınız kişi şuan bir başkası ile görüşüyor lütfen hattan... devam etmeden telefonu kapattım.Derine masumane bir bakış atıp. Telefonu yanıma bıraktım. Telefonumun titreşimi ile hemen aldım.

Arıyordu.

Derine gösterince tebessüm etti.
Telefon daha fazla çalmadan hemen aramayı açtım.Duyduğum ses tüylerimin diken diken olmasına sebep olmuştu.

"Alo".

Sesi beni ele geçirmeden cevap verdim.

"Umarım rahatsız etmiyorum." dedim.Derine bakarak.Derin sabırsız şekilde kafasını bana uzatmış, konuşulanları iyi anlamak istiyordu.

"Hayır. Bir problem mi oldu?" Dedi.

Ona karşılık. Sevecen ve yaptığı davranıştan çok memnun ve mahcup kalmışcasına konuştum.