Acımasız Aşk

İdil ve Cem..♥

DEFNE;

Başım çatlayacak gibi ağrıyordu..Kendi kendime gülüyordum..Ne kadar içmiştim.Saçlarımı tarayıp hafif makyaj yaptım..Beyaz ispanyol paça pantolonumun üzerine saks mavisi bir tşört giydim..Ah, yine harikaydım.:D Bugün hastaneye pansuman için gidecektim. Bileklerim için pişmanlığım artmıştı..Neden böyle birşey yaptım ki..Bunla düşünürken telefonum çaldı;

"Alo.."

"---"

"Alo kimsiniz ? Beni duyuyor musunuz ?"

"---" Hey buda kimdi şimdi.Numarası gizliydi ? Off..Hangi sapık aramıştı bakalım.Hiç aldırmayarak aşağı indim. Gizem gelmişti.;

"Ah tatlım ne yaptın kendine?"

"OFf. Boşver nasılsın ?"

"Nasıl olayım ki..Üzüldüm valla yaptığına değer miydi?" İdil araya girdi;

"OFf.Gizem susar mısın ? Olan oldu işte..--"

Gizem'in beni düşünmesinden daha çok alaycı tavırları vardı..Buraya da benimle alay etmeye geldiğini çok iyi biliyordum. O yüzden hızlı davranıp onu burdan göndermeliydim..

"Tatlım geç kalmadınız mı?" İdil anlamıştı. "Evet evet geç kaldık hadi Gizem hadi..." Diyerek evden çıktılar. Rahatlamıştım. Oh be ! Gizem'den bazen o kadar çok nefret ediyordum ki..--Evden çıktım..Karşıda oynayan çocuklara baktım.."Keşke hiç büyümeseniz" dedim içimden.Küçükken hep büyümek istiyordum şimdi ise küçüklüğüme dönmek! Meğer hayat büyüklere acımıyormuş..Anlamıştım..Yolda yürümeye başladım.Önüme bir araba durdu.Of buda neyin nesiydi şimdi ? Cem arabadan indi.. 

"Defne sana söylemek istediklerim var.." Ne diyecekti ki ? Merakla dinlemeye başlamıştım ki;

"Burda olmaz..Eve gidelim" Ev mi ? Bizim ev ? İdil ? Ben ? Neden eve gidecektik ki? Susarak onayladım.Arabaya bindik ve eve döndük.. İçeri girdiğimizde telaşla;

"Beni dinlemelisin..Buraya sana zarar vermeye gelmedim korkma!" Hıh ben mi korkcaktım. Benim evim be burası niye korkuyum ? Konuşmaya devam etti;

"Ben..ben..Defne ben İdil'i hala seviyorum..Unutamadım..Yapamıyorum..Şu son beş aydır Acı çekiyorum..Uyuyamıyorum..Şimdi sen nasılsın mesela bende öyleyim..Anlıyormusun ?"

Ağzı açık onu dinliyordum şaşırmıştım..Ne diyebilirdim ki ?

"Lütfen ona bunları söyle..Belki o unuttu..Ama söyle..Defne--" Dalmış gitmiştim..İdil'e nasıl söyleyebilirdim ki ? Acaba o unutmuş muydu? OFf..!

Hastaneden gelmiştim..Hızla eve girip mutfağa ilerlerdim.Marifetliyimdir..:D Pilav falan pişirdikten sonra sofrayı hazırladım...Bileklerim hafiften acıyordu..-- :( Daha sonra telefon çaldı koşarak odama gidip telefonu açtım;

"Alo."

"---" OFf..Yine kimdi bu? 

"Kimsin kardeşim arayıp durma şikayet ederim seni"

"---" Bide bunlarla uğraşıyorduk iyi mi ? İdil'in geldiğini duydum hızla merdivenlerden aşağı inip "Hoşgeldin" falan dedim :D Sofranın hazır olduğunu söyleyince şaşırmıştı..Normalde sofrayı o geldikten sonra beraber hazırlardık. Masaya oturmuştu bile..Yemeklerin tadına baktıktan sonra "mükkemmel olmuş tatlım" dedi..Hemen konuya başlamak istiyordum..Ama ya Cem yalan söylüyorsa yeniden ayrılacaksa gibi düşüncelere kapıldım..Ya İdil artık Cem'i istemiyordu..Unutmuştu belki..Dostumu üzmek istemiyordum..Ama bu düşünceyle yaşayamazdım ki..Dayanamayıp söze başladım;

"İdilciğim...Cem-" şaşırarak yüzüme baktı.Ciddi ve umursamaz bi şekilde;

"Ne olmuş Cem'e ?" Umursamıyordu sanki..Unutmuştu belkide sevmiyordu artık onu..Off!

"Bugün buraya geldi.." elini masaya vurarak tavrlı bir şekilde ayağa kalktı;

"Ne ! Eve girdi mi ? Sen nasıl onu buraya..-" sözünü kestim ve düşünmeden birden herşeyi dedim..;

"Aptal olma İdil..Çocuk seni hala seviyormuş..Onu demeye geldi !" İdil yüzüme baktı..Birden söylenir miydi bu ? OFf ! İdil oturmuş düşünüyordu ağlamaklı sesiyle;

"Gerçekten mi ?" Unutmamıştı işte..Oda seviyordu..Biraz mutlu olmuştum.. ^_^;

"Evet..Ciddiyim.." Sevinçle ayağı kalktı..Koşarak odasına gitti.Bende peşinden gittim..Hızlı bir şekilde konuşmaya başladı;

"Onu ara ve cafede buluşmamız gerektiğini söyle..Hadii... Hızlı ol ! :D.." Şaşırmış bir şekilde ona baktım..Keşke Berk'te özür dilese diye mırıldandım..Ve telefonla Cem'i arayıp cafede buluşmamız gerektiğini söyledim....

İDİL;

Acılarım diniyordu sanki...Yeniden mutlu olurduk belkii ;). Eskisi gibi. Evlenme hayalleri..dünya tatlısı çocuğumuz olcaktı..Ya herşey yeni başlıyorsa ? Cem ! Ya yine kandırıyorsa beni..Aaa İdil düşünme bunları dedim ve hafif makyajımı yapıp odamdan çıktım..Fazlamı abartmıştım :D Yok yok ne abartması canım her zaman ki halimdi işte..:D  Defne beni salonda bekliyordu..Aşağı hızla indim..Az kalsın merdivenlerden düşüyordum.." Hadii.." dedim.. Defne hafif bir gülümsemeyle " Ben gelmiyorum." dedi.. Ya ama ne gelmemesi..Hafiften sinirlenerek;

" Hayır Defne. Beni yalnız bırakamazsın.."

"Ah.Tatlım..Siz konuşun işte..Bugün yorgunum ayrıca bileklerim acıyor..By..:))" Gıcık! :D Hızla evden çıkıp bir taksiye bindim..Telefonum çalıyordu.;

"Alo.."

"Alo kızım nasılsın ?" Annem ! Hey annem neden aramıştı ki beni..

"Hiç ne olsun işte Anneciğim siz nasılsınız ?" Neden aramıştı ki.:/

"istanbul'a seni görmeye geliceğiz.Haber edeyim dedim.." Yaa ama  ! Neden şimdi..:D Telefonu kapattım..Annemgili düşünemezdim şimdi..Cem'le buluşacaktım..Heyecan dorukta..Beş ay sonra...Allah'm çok mutluydum !