Γίνεται ένας άνθρωπος με αγγελικό πρόσωπο να έχει μια διαβολική κάρδια? Πως γίνετε να ζει ένας άνθρωπος μονό για την νύχτα? Άραγε όταν μπεις στη σκοτεινή αγκαλιά της μπορείς να ξεφύγεις η πρέπει να παραμείνεις και να παίξεις με τους κανόνες της μέχρι το τέλος? στο κάτω-κάτω όλα στη ζωή είναι ένα παιχνίδι.. γεννιέσαι, ακόλουθης την μοίρα μέχρι που πεθαίνεις.. όταν όλα όμως γύρω σου αλλάζουν.. χάνεις τον χρόνο.. σου ξεφεύγει χωρίς να ρωτήσει.. αθανασία.. η αιωνία λέξη! Κάνεις μέχρι τώρα δεν την έχει κερδίσει.. μονό ο θάνατος.. Μπορεί όμως ένας άνθρωπος να το κερδίσει? Έστω και αν θυσιαστεί? Η απάντηση βρίσκεται βαθιά μέσα στην ιστορία αυτή..
ΠΑΡΤ1
Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και αντίκρισαν το φως που έμπαινε από το παράθυρο του δωματίου μου, σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και κοίταξα το κομοδίνο δίπλα μου.
Β-καλημέρα μαμά, πρώτη μέρα του καλοκαιριού σήμερα, η αγαπημένη σου ημέρα.
είπα κοιτάζοντας τα μάτια της χαμογελαστής γυναίκας μέσα από την κορνιζά με τα χαραγμένα τριαντάφυλλα. Πλησίασα το παράθυρο και το άνοιξα αφήνοντας τον ήλιο να μπει επιτέλους στο δωμάτιο και να γεμίσει τον χώρο με την ζεστασιά του, πήρα μια βαθιά ανάσα απολαμβάνοντας την ευωδιά των λουλουδιών που υπήρχε στην ατμόσφαιρα, ένας αναστεναγμός ξέφυγε από τα χείλη μου, πρώτη μέρα του καλοκαιριού σήμερα, βεβαία είναι λίγο δύσκολο να καταλάβει κάνεις καλοκαίρι στην Αγγλία, πιο πιθανό είναι να βρέχει. Καλοκαιριά περνάγαμε ωραία στην Ελλάδα, ακόμα τα νοσταλγώ, μα από όταν πέθανε η μητέρα μου ο πατέρας μου με πηρέ και φύγαμε από την Ελλάδα και πλέον δεν θέλει αν ακούσει γι αυτήν ακόμα και μετά από τόσα χρόνια... .άραγε ποσά χρόνια πάνε?.... τότε πρέπει να ήμουν περίπου 7ετων και τώρα είμαι 16 αχχ πόσο γρήγορα περνά ο καιρός ,είμαι 16 και νιώθω ήδη γριά φαντάσου άλλους που έχουν φτάσει τα 60 και αναζητούν αυτό που λένε αθανασία μέσα από βότανα και φάρμακα και πλαστικές, τι γελοίοι, αθανασία δεν υπάρχει, αθανασία είναι ένα παραμύθι για μικρά παΐδια που πιστεύουν ακόμα στις νεράιδες και οι γονείς τους τα τρομάζουν με ιστορίες για μπαμπούλες και βαμπίρ..... τους συλλογισμούς μου διέκοψε η φωνή του πατερά μου από το κάτω μέρος του σπιτιού.....
Μπ- Βασιαααα κατέβα για πρωινόό
Β-τωραααααα!!
κατέβηκα τρέχοντας τα ξύλινα σκαλοπάτια πριν όμως προλάβω να κατεβώ το τελευταίο ακούστηκε ο ήχος του κουδουνιού, δεν πρόλαβα να πλησιάσω την πόρτα και ο πατέρας μου με εμπόδισε.
