"Baekhyunရယ် ရှစ်ကြီးခိုးပါတယ်
မြန်မြန်ဆန်ဆန်ကြည့်ကောင်းမယ့်ဟာလေး
ဝတ်ပါတော့....ငါဆဲလိုက်ရမကောင်းရှိတော့မယ်''
"အောင်မာ....သွားစရာရှိရင်ကြိုပြောထားလေ
အခုမှလာပြီးတော့ မြန်မြန်နှေးနှေးတွေ
လာမပြောနဲ့😕! ''
"အေးပါကွာ...ငါမှားတာ ''
Sehun's pov : လဒကောင်...သူ့အတွက် မနက်ကတည်းက
ပြေးလွှားပြီးလုပ်နေရတာမသိပဲနဲ့
လေသံကိုက ဆောင့်သာကန်ပစ်ချင်တယ်။
အောက်ခံSupermeအကျီအဖြူကို အပေါ်ကနေကုတ်အမဲထပ်ဝတ်ထားတယ်။
ဂျင်းအပြာဘောင်းဘီနဲ့ဆိုတော့...အင်းမဆိုးပါဘူး အဆင်ပြေတယ်..ဒီလောက်ဆို။
"ရပြီလား? "
"Okတယ်...Garjar''
Sehunဆွဲခေါ်ရာနောက်...
Baekhyunလိုက်သွားရတော့တယ်။
ဘာတွေများအဲ့လောက်တောင်အရေးကြီးနေလို ့လဲ?
အချိန်အားဖြင့်ညနေ၈နာရီထိုးနေပြီ
Sehunကားမောင်းနေတာလည်း
နာရီဝက်လောက်ရှိနေပြီ..။
ဘယ်သွားမှာလဲမေးတော့လည်း
ငနာက...ပါးစပ်ပိတ်ပြီးလိုက်ခဲ့ဆိုတာကြီး။
''Sehunမင်းငါ့ကိုကားတင်ပြေးလာတာလား?''
''လဲသေလိုက်လေ...အဲ့မှာ''
''ဒါဖြင့်လည်း...အကျိုးနဲ့အကြောင်းလေးတော့ပြောပြပေါ့...ခွေးလေးရယ်''
ကျွန်တော်လည်းသိချင်တာပေါ့:(
မကောင်းတဲ့နေရာပို့ရင်ဘယ့်နှယ့်လုပ်မလဲ?
အဲ့ကောင်တွေကယုံရတာမဟုတ်ဘူး။
''ဖြစ်နိုင်ရင်လေ...ဒီလောက်စကားများအမေးမြန်းထူနေတဲ့
မင်းကိုကားပေါ်ကနေတွန်းချချင်ခဲ့တာ''
''အဲ့လောက်မကြင်နာနဲ့ 😒''
''အေး...ငါကအဲ့ထက်ကိုကြင်နာချင်သေးတာကွ😤''
Baekhyunဘာမှမပြောတော့ပဲ
ဒီအတိုင်းပဲလိုက်လာတော့တယ်
ပြောလည်းမထူးဘူး။
ကိုယ်ပဲမောတာအဖတ်တင်တယ်။
At 35mins Later
''ဆင်း...ရောက်ပြီ''
''မင်းကရော''
''အရင်သွားနှင့်ငါပြီးရင်
လိုက်ခဲ့မယ်...''
ဟွန်..သူပဲခေါ်တယ်
အခုကျငါ့တစ်ယောက်တည်းလွှတ်ပြန်တယ်
ရူးနေလားမသိဘူး😕
Part 10
Start from the beginning
