Kimliksiz...

Gorusme....

Kapı koluna sopayla vurmaya basladım..

Olmuyor..

En sonunda pes  edip su yuzune cıktım.Tavandaki avizeye tutundum.

Suyun soguklugu icimi urpertiyordu.

Tıtrıyordum.

Etrafa baktım.

Camlar ..Mavi bir isikla parlamaya basladı.

Suyun altından sopayı bulup camlara dogru yoneldim.

Ben yaklastıkca mavi isik daha da parlıyordu.

En buyuk camın karsısında durup elimdeki sopayı cama gecirdim.

Ama sopa camın icinden gecti.

Bir gecit gibiydi.

Yan taraftaji abajuru fırlattım.

Camın icinden gecip gitti.

Yukarı cıktım nefes alıp tekrar daldım..

En sonunda elimi uzatıp icinden gectim..

*****************************

Gecitten gectim.

Etraf bembeyazdı.Hani filmlerde insanlar oldukten sonra beyaz bir odada gibi biryerde tanrıyla gorusurlerdi ya bir an oldum sandım..

Gecitten gecince sanki gunese yaklasmısım gibi etraf parlıyordu.

Gozlerim ortama alısınca etrafı daha iyi gormeye basladım.Bembeyaz bir odadaydım.Hicbir nesne yoktu.

Sag kosede beyaz tanrıca kıyafetli ,orta yaslarında sarı uzun saclı melek gibi bir kadın vardı.

Kadın beni farkedince bana dogru dondu.Yuzunu secemiyordum.

"Alex??Sen misin kızım??"

"Anne!!!"

Kosup boynuna sarıldım.Islak kıyafetlerime aldırmadan beni cok sıkı kucakladı..

"Melegim..Bu halin ne??"

Ben anne sarılmıs bir halde aglıyordum.

Blrden vucudumda karıncalanmalar oldu.

Geri cekildigimde ustumde onun en sevdigi elbisesini giydigimi farkettim.. saclarım masalı bir sekilde omuzlarıma dokuluyordu.Elbise krem rengi ve beyaz karısımıydı.Kendimi fransız fılmlerindeki leydiler gibi hissediyordum.Annemle zevklerimiz hic uyusmamıstı.

"Tesekkurler anne.."

Yanıma gelip goz yaslarımı sıldi.

"Her zaman bebegim.."

Uzun bir duraklamadan sonra

"Alex bebegım burada daha fazla kalmam.. Hatta belki.."

"Belki ne?"

"Belki..Belki bu seninle son gorusmemız olabilir.."

"Sen ne dediginin farkında mısın??"

"Alex biliyorlar artık...Bizim gorusmememiz icin ellerinden geleni yapacaklar.

Mary ve Richard'ın olumu gibi bunu digerlerine de yaparlar."

"Neden benim ne sucum ne zararım var??"

"Alex guclerinin farkında degil misin yanın yaptıklarını ben bile yapamam.."

"???"

"Alex bebegım su an guclerinin farkında degilsin.. O gucler hepimizin olmesine sebep olabilir..Guclerini gelistirmeli ve nasıl kontrol edebilecegini ogrenmelisin kendini ve Damıonu korumalısın.. Bu surecte yanında olamıyacagım ama bu en azından yardımcı olacak.."

dedi ve boynundaki kolyesini -bu kolye nimalayanın gucunun kaynagı-

cıkarıp boynuma astı..

"Bunu alamam.."

"Alacaksın Alex bu benim gucumu yarılayacak tamamen yok etmiyecek ayrıca bu kolyeyi taktıgın surece benim korumam altında olacaksın.."Seni seviyorum anne..."

"Bende seni seviyorum..Her zaman seni takip ediyor olacagım kızım..."

Annemin son kelimelerinden sonra boslugun icinde dusuyordum.Vucudumdaki kıyafetler parcalanmaya basladı.

Ve kendimi evde buldum.

Islak kıyafetlerim gene ustumdeydi.

Etraf maffolmustu.Basım..Canım yanıyordu.

Damıon'un yanına gitmem lazımdı.Ayaga kalmaya calıstım.Bu agır

buyulerin sonunda hep boyle oluyordu.

Daha fazla dayanamayacaktım...

★******★***-******★******

Uzun sure sonra uzun bolumumle karsınızdayım...
Umarım begenirsiniz....