Η Σερφερ

Η ΣΕΡΦΕΡ~ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ~

"Ευχαριστω πολυ" ειπα...

"Μαριε ο πατερας  σου  μπορει να την δει σημερα;" ρωτησε ο Γιωργος..

"Ναι... θα τον παρω τηλεφωνο" ειπε ο Μαριος και εφυγε απο το τραπεζι που ειμασταν ολο μαζι ...και πηρε και το κινητο του...

"Ο Μαριος ειναι το αγορι της Σαρας" ειπε η Ειρηνη  και εγω κοιταξα την Σαρα η οποια ειχε κοκκινησει..

"Εγω παω τουαλετα" ειπε το αλλο αγορι και εφυγε..
Εγω ηπια λιγο απο το χυμο μου και κοιταξα το πατωμα...
Δεν ενιωθα και πολυ καλα..
Ηταν πολυ γρηγορο ολο αυτο...

"Εισαι καλα?" Με ρωτησε ο Γιωργος.

"Ειμαι ενταξει" του ειπα..

Τα κοριτσια εκατσα στις καρεκλες τους .

"Παω λιγο εξω" ειπα και προχωρησα προς τα εξω...
Ο Γιωργος πηγε να με ακολουθησει αλλα η Σαρα τον σταματησε..
Εγω βγηκα εξω και ειδα τον Μαριο να μιλαει στο τηλεφωνο...
Μαλλον πηρε τον πατερα του τηλεφωνο...

"Ναι μπαμπα.. θελουμε να την δεις....οχι μπαπα δεν την ξερω την κοπελα....δεν ξερω τι θα την κανουμε...." ειπε στον πατερα του..
Εγω προχωρησα λιγο προς την αλλη πλευρα για να μην με βλεπει και εκατσα εκει...
Δεν ξερω ποια ειμαι.....δεν ξερω απο που ειμαι....δεν ξερω τιποτα..
Και τωρα αυτοι οι ανθρωποι θελουν να με βοηθησουν...αλλα δεν ξερω πως θα τα καταφερουν..
Και αν ειμαι μονη στον κοσμο...δεν προκειται να με θελουν εδω διπλα τους...απλα θα με αφησουν...
Ειδα την αντιδραση του Μαριου...σιγουρα με βαρια καρδια πηρε τον πατερα του και σιγουρα ετσι θα κανει και στην συνεχεια...
Ισως θα ηταν καλητερα ναφυγω...να τους αφησω...δεν αξιζει να τους κουραζω με τα δικα μου προβληματα...σιγουρα εχουν και εκεινοι τα δικα τους.
Σηκωθηκα πανω  και προχωρησα προς το μαγαζι ...
Ειμουν ετοιμη να ανοιξω την πορτα για να μπω μεσα αλλα δεν το εκανα..
Απλα σταματησα εκει και αρχισα να σκεφτομαι διαφορα σεναρια...
Και ολα ειχαν κακο τελος για μενα...
Εβγαλα το λαστιχακι απο το χερι μου που ειχα και εδεσα τα μαλλια μου....

"Συγνωμη"..ειπα απο μεσα και ετρεξα χωρις να κοιταξω πισω....χωρις να τους πω αντιο....σιγουρα θα ηθελαν να με βοηθησουν αλλα εγω δεν νιωθω καλα...δεν ειναι σωστο..
Ετρεξα γρηγορα στους δρομους...αμαξια ετρεχαν απο εδω και απο εκει...
Εγω με το μαγιο μονο ετρεχα στο πεζοδρομιο..παλι καλα που ειναι καλοκαιρι και δεν φαινομαι σαν καμια τρελη..
Καποια στιγμη σταματησα επειδη κουραστηκα..τα ποδια μου με πονουσαν...
Προσπαθησα να παρω ανασες αλλα ηταν πολυ δυσκολο...
Τα ποδια μου πονουσαν απο την ζεστη και δεν με κρατουσαν αλλο..
Εκατσα σε ενα παγκακι εκει κοντα και ηρεμησα ...ο ηλιος δεν χτυπαγε πανω του και ετσι ηταν δροσερα..
Λυπαμε γιατι στον Γιωργο δεν αξιζε αυτη η σταση μου ομως σε λιγο θα καταλαβαινε οτι θα ειμουν ενα βαρος...και εχω πολλα προβληματα για να δημιουργησω και νεα..
Τοτε η κοιλια μου αρχισε να γουργουριζει.. .
Τελεια.. μαλλον πειναω..
Για να ξεχασω το φαει..εκλεισα τα ματια μου...