Hold Me More (More Trilogy #2)

Chapter Eighteen

Napalunok siya. Well, it's somehow true. Ngunit mahal niya naman talaga ito.

"Kunwari pang gusto mo 'kong makahanap ng ibang babae," pagpapatuloy nito habang inaabot ang baso ng tubig. "Pero sa tuwing may madikit lang sa'kin at ngitian ko pabalik ay naiinis ka na sa selos."

She pouted. Guilty.

"Gusto mong iyo ako pero hindi ka sa'kin."

Napasinghap siya. "Bari, hindi ganoon ang—"

"I'm getting tired of this," nailing nitong sambit. "Nagkamali na naman akong magkasya sa kung anong kaya mo lang ibigay. Siguro nga kaya nasasaktan ang tao dahil binababaan natin ang mga sarili natin para sa kaligayang hindi permanente... iyong panandalian lang. Kahit anong pilit nating kumbinsi sa sarili natin na ayos lang ang kapiranggot na atensyon at oras ay hindi pa rin. We will always want more."

"B-Bari..." Inabot niya ang kamay nito. "Mahal kita."

He boringly looked at her. "Hanggang kailan, Maria Clara?"

She blinked. Nanghihinang napayuko ng ulo at bumagsak ang mga balikat. Bari won't believe in her anymore. She deserves it though. She's been hot and cold. Ilang beses niya na itong pinagtabuyan kahit anong lapit nito. Ngayon naman ay siya ang lumalapit... she shouldn't be surprised that he doesn't want this kind of love anymore...

Binawi ni Bari ang kamay nito mula sa kanya. Kumuha pa ulit ito ng ulam at kanin. Tahimik itong nagpatuloy sa paghahapunan habang siya ay hindi na magawang maubos ang pagkain sa pinggan. The peaceful and sweet dinner she imagined turned out to be cold and full of tension.

Naubos na ulit ni Bari ang pagkain nito at lumagok ng dalawang basong tubig. "Thank you for the dinner," pasasalamat naman nito sa magaan na tono.

She tried to smile. "I've been wanting to cook for you since I learned cooking. Huli ko nang natutunan ang mga ginagawa dapat ng asawa..." Napabuntong hininga siya. "I just want to make it up to you."

"You don't have to. Mapapawalang-bisa rin naman ang kasal natin."

Bubuka pa lang ang mga labi niya nang tumayo na si Bari. "Excuse me, I want to get some rest. I'll leave for Manila tomorrow morning."

Napakurap siya at napatayo na rin. "W-Won't you stay for one day break tomorrow? Aayain sana kitang mag-swimming sa cave pool bukas..."

Umiling ito at tumalikod na upang dumiretso sa kuwarto nito.

Napakamot ng pisngi si Czarina. "Bari..." tawag niya rito. Alam niyang kapag pumasok na ito sa kuwarto nito ay hindi na ito lalabas. And it's still 8 PM! Napakaaga pa para matulog.

Mabilis niyang kinuha ang kamay ng asawa. "Bari, don't be too cold and snob. Hindi ganyan ang... f-friend."

Tila napapagod na nilingon siya nito. "Ano bang gusto mong mangyari, Maria Clara?"

Mas lumapit siya at tiningala ito. "Isn't it obvious why I want you here?"

"You always do that!" he snapped. Napapitlag si Czarina at napalayo rito.

Nagtagis ang mga bagang nito at nagsalubong na ang mga kilay. "You would want me for a short moment and I'll have to endure it for a long time. At kung kailan kaya ko na ulit na hindi umasa ay gagawa ka ng mga bagay na katulad ngayon. You are selfish, Czarina. You wanted to be secure that it's still you after you saw me with other women. At kapag bumigay akong muli sa'yo, itutulak mo na ulit ako palayo. You want me hurt, don't you?"

Nangilid ang luha sa mga mata ni Czarina. She's unaware of what she's doing. But maybe, considering her condition, she was secretly satisfied seeing Bari hurting. Kaya nga siya nagpapagamot, hindi ba? Para maiwasan na iyon?