Is It Too Late? [Short Story]

Chapter 3: Love and Care

Rose POV

Yes,makakauwi na rin ako sa bahay matapos akong operahan at magpahinga ng ilang araw dito sa hospital. Pero nakakapagtaka,saan nakakuha sila mom and dad ng pera eh sapat lang ang kinikita nila munting kompaniya nila? Tsaka malaki din ang nagastos dito sa ospital.

"Mom,nangutang po ba kayo?"

"Of course hindi anak,bakit mo natanong yan?"bahagya pang nagulat si mom sa tanong ko.

"Eh sapat lang naman ang kinikita niyo ni dad sa maliit niyong kompaniya atsaka malaki ang nagastos para sa akin dito sa hospital. Saan po kayo nakakuha ng ganung kalaking pera?"

"Hindi na importante kung saan kami nakakuha ng pera basta ang mahalaga ngayon ay makakauwi na tayo"tugon naman ni dad.

Pero bakit parang kulang,wala si Abbygail ah.

"Oum mom,dad,saan po si Abbygail?"tanong ko na agad namang ikinataka nila. Eh?masama bang magtanong?

"Nasa bahay anak may inaasikaso lang"at bahagya pang ngumiti si dad.

"Nga pala dad hindi parin ba ako pwedeng maglakad? Tsaka isa pa itong kaliwang paa ko lang naman ang nabali ah"

"Anak,nabali ang buto mo sa kaliwang paa hindi pwedeng magalaw ang paa mo kaya magwe-wheel chair ka na lang muna pansamantala."

"NO, I mean ayaw ko magwheelchair"

"But why?"magkapanabay na tanong nila mom and dad.

"Natrauma ako sa wheelchair because my friend died last year while she's riding her Lola's wheelchair and then nabangga siya"at hindi kuna namalayan na umiiyak na pala ako.

"Okay anak,lets go home"at nauwi na kami sa bahay.

*At house*

Sa wakas nakarating din kami dito sa bahay pero bakit parang walang tao?!

Buhat-buhat ako ni dad at ng buksan ni mom ang pinto ay madilim ng pumasok kami. Creepy.

Agad naman kinapa ni mom ang switch-san ng ilaw at ng magkaroon ng liwanag ang loob ng bahay ay biglang may ng mga confetti.

"WELCOME HOME ROSE!"chorus na tugon ng mga tao dito sa bahay. Si Nicole with her parents,si yaya,si lolo at lola and Abbygail.

What the?!