Dead Hearts

3. bölüm | Kanını istiyorum!

"Halka açık bir konferans salonunda mikrafona bağırsan daha az kişi duyardı aslında." diye tısladı. Kıkırdadım.

"Tamam işte,senin soğuk olman gerekmiyor mu?" bu sefer ona doğru fısıldamıştım.

"Bizler evet soğuk yaratıklarız. Fakat gerekli kanı vücuduma sokabilirsem,vücudum insan vücudu gibi çalışıyor." şaşırmıştım. 

Açıkcası ben vampirlerin sarımsaktan korktuğunu,güneşe çıkamadığını ve hep soğuk olduklarını okumuştum. Demekki herşey yazdığı gibi değilmiş. Aslında vampirler diğer insanlara göre yoktu. Vampirizm diye bir hastalık vardı,fakat bu kan emme gibi şeyler içermiyordu. Vampirizm diye adlandırdıkları şu hastalıkta teniniz bembeyaz oluyor,ve günde bir bardak kan içerek vücudunuzu ısıtmanız gerekiyordu. Sivri dişler,kızaran gözler.. yok millet!

Başımı sallayarak onu onayladım ve yürümeye başladık. Yaklaşık 30 dakika kadar sonra bir yere gelmiştik. Bu arada baya konuşmuştuk..Etraf yeşillik doluydu ve çok güzel gözüküyordu. Karşıda ise kocaman bir ev vardı. Ürkütücü gözüküyordu,fakat gerçekten güzeldi. 

Austin evin kapısını açarak geçmem için işaret verdi. Geçtim ve onunda girmesini bekledim. Oda girdi ve kapıyı kapattı. Ev çok değişik kokuyordu.. Sanki..

Kan gibiydi.

Ve gerçekten ürkütücü bir evdi,kabul.

Soğuktu.

"İyi misin?" Austin'e döndüm ve onu başımla onayladım. Büyük bir salona girmiştik. Etrafta kimseler yoktu. Buda beni çok endişelendiriyordu. 

"Annen ve baban nerede Austin?" diye sordum. Eliyle bekle işareti yaparak hızla yanımdan ayrıldı. Vampir olunca,şu hızlı koşma işi en hoşuma giden şey olucak,kesinlikle.. Etrafta birçok eski grubun plakları vardı. Birtanesini alarak incelemeye başladım. Arkamdaki nefesle plak elimden düştü. Fakat arkamdaki kişi onu hızla tutarak yerine yerleştirdi.

"Sen kimsin?" bir kadın sesiydi. Arkamı dönerek ona baktım. Austin'e çok benziyordu.

"B-b-en Austin'in arkadaşıyım." kekelemiştim. Lanet!

Bana dahada yaklaşarak dişlerini boynuma geçirdi. Çığlıklarım evde yankılanırken sırtım soğuk zemin ile buluşmuştu. Canım çok yanıyordu,fakat birşey yapamıyordum. Ellerimle üstümdeki kadını yitmeye çalıştıkça dahada güçsüzleşiyordum. Sonunda biri kadını üstümden alarak kenara atarken bunun Austin olduğunu gördüm. Bana elini uzatarak ayağa kaldırdı. Fakat kanımı emdiğinden dolayı güçsüz düşmüştüm. Bacaklarım tutmadı ve Austin'e doğru düştüm. Beni kucağına alarak büyük bir odaya getirdi. Gözyaşlarım yanaklarımı doldurmuştu.

"Özür dilerim Adaline. Çok özür dilerim. Özür dilerim." Austin'in yalvarışları kulağıma dolarken kafamı ona çevirdim. Gözlerim yanıyordu,tabii boynumun acısı yanında bu bir hiçti. Dudaklarını alnıma bastırarak geri çekildi. Oda ağlıyordu. Elimle uzanarak gözyaşlarını sildim. 

"O kimdi A-ustin." sesim zor çıkmıştı.

"Annemdi. Özür dilerim. Al hadi. İç." kolunu ısrarak bana uzattı. Gözlerine baktım,güven verircesine başını salladı. Dudaklarımı damarına getirerek kanını içime çekerek yutmaya başladım. Tadı çok kötüydü,fakat zorundaydım. Vampirlerin kanı,bir yarayı iyileştirirdi. Bunuda internette okumuştum. 

"Vampir olmak için,benim kanıma ihtiyacın var Adaline. Yan beni sömürme cadı." gülümseyerek dudaklarımı bileğinden çektim ve dudaklarımı yaladım. Daha iyi hissediyordum. Gerçekten iyi.. Sanki.. Yara kaybolmuştu!

"B-bu.." sözümü Austin tamamladı. "Harika... değil mi?" onu başımla onayladım.

"Bu kadar hızlı olmasını beklemiyordum." güldü. Hatta kahkaha attı.

"Aslında olmaz,en azından 1 saat kadar sürer. Fakat bütün kanımı sömürdüğün için,çabuk gerçekleşti." duyduklarımın üzerine bende kahkaha attım. Fakat kahkahamız yarıda kaldı. Austin'in annesi odaya girdi.

"Ben üzgünüm." gözlerini bana dikti. Ardından Austin'in sinirli bakışlarına marus kaldı. Başını ona çevirdi. "Senin arkadaşın olduğunu bilmiyordum." Austin bana dönerek tekrar elimi tuttu ve kalkmama yardımcı oldu. 

"Sorun değil efendim. Bilmiyordunuz." annesi ile iyi anlaşmam gerekiyordu. Aksine vampir olamayacağımı iyi biliyordum. Austin herşeyi anlatmıştı.

*****

Yaklaşık 2 saatlik bir sohbet ve yemek faslından sonra Austin ile arka bahçeye çıkmış,oturuyorduk. Yıldızları izliyorduk. Uzun zamandır kimseyle bu kadar eğlenmemiştim. Austin harika biriydi. Tanımayanlar ona "sütlü çikolata" desede onu tanısalar böyle konuşmazlardı. Ten renginden dolayı,geldiği ilk gün onada lakap takmışlardı. Bana ise cadı diyorlardı. Sanırım pek fazla arkadaşım olmadığından dolayıydı. Fakat bunu o kadar abartmışlardı ki,artık canımı yakıyorlardı. Çünkü bunu bir zamandan sonra kaldıramıyorsunuz. Ben tüm bu duygulardan kurtulmak isterken karşıma Austin çıkmıştı. Vampir olduğunda hiçbirşeyi hissetmediğini ve üzüntünün geçtiğini anlatmıştı. En azından alışana kadar. Ve bu işime yarayacak tek şeydi. Ölmek zorundaydım.. Vampir olmalıydım.. Ve bunun bir an önce olmasını istiyordum.

"Austin.." başını yıldızlardan bana çevirdi. Gülümsedim. Yüzü çok sevimliydi. 

"Efendim Adaline." sesi kısık çıkmıştı. Tüm kanını içtiğim için,sanırım güçsüz düşmüştü.

"Artık vampir olmak istiyorum." cümlem üzerine hızla ayağa kalktı. Sinirlenmişti. Bende kalktım ve ellerimi omzuna koydum. 

"Lütfen.. Daha fazla uzatmayalım." başını sağa sola salladı.

"Bu çok kötü birşey Adaline. Sana güzel gelebilir! Fakat değil Adaline.. Yemin derim değil.. Tüm o duygularının gideceğini sanıyorsun ama gitmiyor. Dahada güçleniyor. Sonunda birini öldürmek zorunda kalacaksın Adaline. Ve sen bunu kaldıramazsın.." başımı onun gibi hayır anlamında salladım ve onu kendime daha çok çektim. 

"Bırakta buna ben karar vereyim Austin! Bu benim seçimim.. Lütfen.." yalvarışlarımdan,ona ne kadar yaklaştığımı fark etmemiştim. O konuşmayıp,gözlerini bu sefer boynum yerine dudaklarıma sabitlediğinde yutkundum.

"Vücudumda senin kanın var.. Şimdi öldür beni,ve bitsin tüm bunlar.." sesim yalvarır gibi çıkmıştı. Başını salladı.

"Öp beni." sesini işittiğimde gözlerimi büyüttüm.

"Ne?" başını sağa yatırarak bana daha çok yaklaştı.

"Seni birden öldüremem. Böylesi daha iyi." başımı salladım ve dudaklarına yapıştım. Öpücüğü derinleşirken ellerini boynuma götürdü. Şimdi tüm bunlar bitecekti.. Ölüp,tekrar dirilecektim. Tüm sorunlarım yok olacaktı.

Boynumu kırması,ve gözlerimin kapanması bir oldu..

- Yorumlara ''yb gelsin, yb istiyorum'' vs. yorumlar değilde hikaye hakkında görüşlerinizi belirten yorumlar yazarsanız daha iyi olur, teşekkürler.