I'm Just His Wife

Mother

[Mira's POV]

Agad akong nagdecide na umalis na muna sa sementeryo. I will get my clothes sa bahay namin ni Gray. It's better kung hindi na ako titira doon. Sana makalimutan ko nalang ulit ang lahat. Ang sakit palang harapin ang katotohanan.

Nagulat ako ng makita ko si Dace na nakasandal sakanyang kotse.

"Dace, I want to say sorry. Hindi na----"

"Shh, I understand. For now, let me take you home."

"Dace, ano ka ba! I'm fine. Kaya ko na'to."

"No, I know you're not fine. Just let me drive you home. I want to make you're safe." Tumango nalang ako. Wala na akong lakas para makipagtalo. I'm tried, mentally, physically and emotionally.

Pumasok na ako. Nakakahiya, basang-basa pa naman ako. Pinatay ni Dace ang aircon nang makita niyang nangangatog na ako sa lamig.

"Wear this jacket, don't worry hindi yan basa." Sabi niya saakin, agad ko naman iyong tinanggap. Nilalamig na talaga ako. I smell his manly scent. Napapikit akong habang inaamoy ang jacket niya.

"Are you, okay?" Nagaalalang tanong niya saakin.

"O-Oo." Nanginginig na sabi ko.

Alam kong hindi ko siya nakumbinsi pero hindi na lamang siya nagsalita.

Tahimik ang naging buong byahe kasama siya. Maybe he also feel na I'm not in the mode to talk.

Bumaba na ako nang nandito na kaming sa gate nang bahay namin ni Gray.

"Thank you, Dace." I shyly smile at him.

"It's okay, you're always welcome." Sabi niya bago pumasok sakanyang sasakyan at agad na itong pinaandar.

Pumasok na ako sa loob. Agad akong pumunta sa kwarto. I need to packed. Ayaw kong maabutan ako ni Gray.

Kinuha ko ang luggage ko at pinasok lahat ng damit ko doon. Hindi kasya sa isa kaya naman kinuha ko yung isa pang luggage.

Nagmamadali akong bumaba ng hagdanan.

"Mira, teka san ka pupunta? Bakit dala-dala mo ang mga damit mo?" Natatarantang tanong saakin ni Lira. Kitang-kita ko ang takot sakanyang mga mata.

"Lira, I need to leave. May mga bagay na, hindi na maaayos. Aalis na ako Lira." Pinigilan niya ako sa paglalakad. Hinila niya ang braso ko.

"Mira naman. San ka titira? Wala kang matitirahan. Dito ka nalang. Mira naman. Please, stop being stubborn. Walang magagawa 'yang pride mo."

"Lira, walang pride sa usaping ito. Hindi ako aalis dahil sa pride ko. Aalis ako kasi ayaw ko na. Mas mabuti na 'to."

"Lira..... Wala kang titirhan." Nagaalalang sabi ni Lira. I understand her, as a best friend alam kong nagaalala siya saakin.

"Don't worry about me. Kaya ko ang sarili ko, Lira." Sabi ko sakanya at nagmamadali na akong umalis.

Lumabas na ako nang bahay, bago ako tuluyang umalis, I stare at house for the last time. Mamimiss ko 'to, lalo na ang taong nandito.