KIYAMET Z

TANIŞMA FASLI

Soluk alıp vermem gittikçe hızlanıyor,nefesim kesiliyordu. Aniden tiz bir silah sesi duydum,bana doğru gelen zombilerden biri yere yığılmıştı.Sonra bir diğeri, öteki, oradaki , buradaki... Peki ya bu zombileri kim öldürüyordu? Kim benim için canını tehlikeye atıyordu? Sesin geldiği yöne doğru başımı çevirdim. Keskin bakışlı, su yeşili gözleriyle karşımdaydı.Onu tanımıyordum. :Hadi kalk gidelim! Dedi ve koşmaya başladık, ileride mavi son model bir BMW vardı. Ona bindik ve bilmediğimiz bir sonun başlangıcındaydık. :Adın ne? Diye sordum.

:Emir.

^Aptal , insan bir benim adımı da sorar^ diye mırıldandım.

:Anlamadım?

:Yok bir şey , bu arada beni kurtardığın için sağol.

: ...

Dilsiz bu harbi dilsiz.Ağaçlık bir alana girdik, yolun iki tarafında da ağaçlar dizilmişti.Tahtaları eskimiş ahşap bir evin önünde durduk, bana beklememi söyleyip içeriye girdi.Bende dışarıyı kontrol ettim, görünürde kimseler yoktu.Bir kaç dakika sonra arabanın arka camından gelen sesle irkildim, arkamı görmemle zombiyi görmem bir oldu.^Lanet olasıca nerede kaldın korkudan ölücem ^diye söylendim.Olamaz şimdi de oturduğum yerin camına elleriyle vuruyordu.Cama birden kan fışkırdı,evet Emir onu öldürmüştü.Tam olarak öldürdü diyemeyiz çünkü o zaten ölü.Bu düşüncelerle yola koyulduk.Şehir sınırına yaklaştık,ben çok açım of! :Yakın bir yerde dursak ve yemek yesek olur mu?

:Başka bir isteğiniz varmıydı efendim?Sizi beş yıldızlı bir lokantaya götüreceğim bundan emin olun.

Manyak ! Gelmiş dalga geçiyor. Açım ben aç, umarım beynini yemeden önce bir yerde durur.Dediğim gibi de oldu , sınıra yakın bir yerde durduk,burası bir kafeydi . Kafenin tabelasında beş tane yıldız vardı.Benimle dalga geçmenin sonu bu olur imasıyla bir bakış attım. Kafenin girişine girişine geldik, yemek yiyeceğim. Allahım şükürler olsun.