Anastasia (Tr)

2. bölüm

Gecenin sessiz çığlığı çöktü genç kadının kalbine.

Titrekçe kapıya vuran ellerini ısırdı. Kapı açılmakta direniyordu sanki.

Belki bu onun için bir işaretti. Bebeğini terketmemesi için gelen bir uyarı...

Parçalanmakta olan yüreğinin sesine kilit vurdu. Ve sertçe yumrukladı kapıyı.

Bu eski kilisenin kapısı çok geçmeden ardına kadar açıldı. Gözlerini bebeğinden alamayan genç kadın, sancılı gözlerle başını kaldırdı.

"Buyrun" dedi kapıyı açan sıcak ses.

Genç kadın yutkundu. Ne diyeceğini bilemeden sabitledi bakışlarını kapıyı açan genç rahibeye.

"İçeri buyrun. Burada konuşalım. Bebekte sizde hastalanacaksınız yoksa."

Genç kadın adımını atarken rahibe kucağında sımsıkı tuttuğu bebeğine uzandı. Minik bebek feci halde ıslanmıştı.

Genç kadın sert bir hamleyle bebeği göğsüne bastırdı ve öfke dolu bakılarını rahibeye yöneltti. 

Rahibe bu davranıştan tedirgin olsa da genç kadını garipsemedi. Bebeğini paylaşmak istemediğini anladığı anda, uzattığı kollarını geri çekti. Ve sıcak bir gülümseme yerleştirdi simasına. Bu genç rahibe tanıdığı tanımadığı herkese gülümserdi. İçindeki iyiliği yüzüne de yansıtıyordu.

Genç kadın sarf ettiği anlamsız davranış karşısında ezildi. Bu rahibenin uzattığı el, yardım elinden başka bir şey değildi. Tüm benliğini sran, minik Anastasia sını kaybetme duygusu onu kör etmişti.

"Ben.. ben.. özür dilerim." dedi kekeleyerek. Korku sanki diline de kilit vurmuştu.

"Özre gerek duymayın lütfen. Ben rahine katherina. Ya siz? İsminiz nedir?"

Elleriyle sıkıca sardığı kızının minik bedeninden bir elini saçlarına götürdü. Gözlerini kapatan perçemlerini kenara itti.

"Ben Vera."

Rahine katherina nın sıcak davranışları onu bir nebze rahatlatmış olsa da, ismini bu kadar çabuk ve düşünmeden söylediği için kızdı kendine. Bunu yapmamalıydı. Kimseye güvenemezdi.

"Tanıştığıma memnun oldum Vera. Lütfen otur. Senin ve bebeğin için giyecek birşeyler getireyim." 

Vera rahibe katherina nın kolunu tuttu. Fazla vakti yoktu. Bebeğinin hayatı tehlikedeydi. Ve aklına gelen tek şey, bu güler yüzlü rahibeye bebeğini emanet etmekti. Başka çaresi yoktu. Onu buldukları an bebeğide bulmuşlar demekti. İçinden bir ses bu genç rahibeye güvenebileceğini söylüyordu.

"Ben.. çok zor durumdayım. Bana yardım edin!" zorda olsa döküldü dudakların masum yakarışı.

"Bebeğim tehlikede. Onu öldürmek istiyorlar.!"

Duydukları karşısında ürperen rahine genç kadının kolundan tuttu. Endişesine ortak oldu.

"Bu.. bu korkunç bir şey! Hemen polise haber vermeliyiz!"

Vera, rahibenin tuttuğukolunu daha sıkı kavradı. Duran gözyaşları tekrar yerini aldı.

"Hayır olmaz.. Polis olmaz! Hemen bulurlar ve canına kıyarlar!"

"Başka nasıl yardımcı olabilirim?"

Genç kadının içine sinen korku, rahibe katherina nın merhamet dolu yüreğini bir anda sarmıştı. Bu genç kadın ve bebeği için her şeyi yapabilirdi.

"Rahibe katherina!" diyerek yakardı ağlamaktan kısılan sesi ile. Sözleri boğazında düğümlendi. Bebeğini rahibenin kollarına uzattı. Genç rahibe tereddütsüz kabul etti bu küçük yavruyu.