ŞİZOFREN

bölüm 5 ( intihar)

tıpkı bir şizofren gibi davranıyordum...

   Kendime geldiğimde heryeri topladım annemin oraya geldiğimi anlamamasından emin oldum. dışarı çıktım.Sahile gittim ve bir banka oturdum . Kendimi artık tanıyamıyordum. Çok zayıflamıştım , gözlerimin altı simsiyah olmuştu , bad girl'lere benziyordum lanet olsun annem bundan hiç hoşlanmıcak.

   Ölmüş olsam daha az acı çekerdim , böyle yaşamaya devam edemezdim . Düşündüm peşimde ruhlar vardı , benimle uğraşan korkunç hayaletimsi şeyler , biri bana böyle bir şey anlatsa ona deli derdim inanmazdım felan böyle şeyler gerçek hayatta olmaz sanırdım.

   Gözlerimi her kapattığımda koca bir karanlık görüyorum ve bir şey söyliyim mi? orası daha çok güvenli , daha az korkunç , daha iyi hissediyorum. Tanrım ! Ne ara bu hale geldim ben ? 

  Ölmek istiyorum demiştim ya evet ölücem. Annemin yanına gittim ve ona kocaman sarıldım kendimi tuttum ama ağlamaya başladım hemde hıçkıra hıçkıra , annem garip bakışlarla bana bakıyordu onu böyle görmeye dayanamadım , ölüp ne yapacaktım annemi üzecektim ama yaşarken günden güne eriyorum onun benim yaşarken ölüşümü izlemesi ona daha çok acı veriyor en azından beni iyi hatırlamasını istiyorum.

   Koşarak uzaklaştım ve yıkık dökük kimsenin yaşamadığı bir kasaba vardı oraya gittim binanın çatı katına çıktım .  Kollarımı açtım dualarımı ve tövbelerimi ettim , bilinmeyen yolculuk için çok az kalmıştı kendimi bıraktım ve düşmeye başladım...

  Gözlerimi açtım ve Aman Tanrım yukarı doğru çıkıyorum biri beni tutup yukarı çekiyordu adeta, binanın tepesine yükseldim tekrardan atladım ve yine yukarı çıktım . Lanet olsun ölemiyorum , bu ne lan ölemiyorum. Bira şişesini aldım ve yere attım  cam parçalarıyla damarımı kestim kan aktı ama hemen durdu yine ölemedim ne oluyor böyle ?? 

  Benimle uğraşan nasıl bir ruhsa artık eğlenmek istiyor beni rahat bırakmıyor bu gördüğüm en saçma şey , lanet olsun bu şeye tutsağım....