အျဖဴေရာင္ပန္းတစ္ပြင့္ကိုယူၿပီး
အလွပဆံုးျပံဳးျပေနတဲ့ေမေမ့
ဓာတ္ပံုေ႐ွ႕ရပ္ကာဂါရ၀ျပဳလိုက္သည္...'ကြၽန္ေတာ္၀မ္းမနဲဘူးေမေမ´
ခပ္တိုးတိုးရြတ္ဆိုရင္းအနီးအနားကို
ၾကည့္မိေတာ့ေဖေဖ႐ွိမေန..
ေအးစက္ေနတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခု
အတြက္ဟန္ေဆာင္၀မ္နဲရိပ္ေတာင္
ေဖေဖမေပးႏိုင္ဘူးထင္ပါရဲ႕.....ေရာက္လာသမ်ွဧည့္သည္တိုင္းကို
ႏႈတ္ဆက္ရင္းတျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ဇာပနပြဲေလးၿပီးဆံုးမဲ့အခ်ိန္သို႔
ေရာက္လာသည္.....ေမေမ့ဓာတ္ပံုေလးကိုေ႐ွ႕ဆံုးမွ
ကြၽန္ေတာ္ကိုင္ကာေလ်ွာက္ေနသည္...
ထို႔ေနာက္တစ္စတစ္စေလာင္ကြၽမ္း
လို႔သြားသည့္ေမေမ့ရဲ႕ ႐ုပ္ကလာပ္....'သြားမယ္...´
'အကိုေလး သူေဌးကအိမ္မွာပဲတည္းပါတဲ့သူ
ေျပာစရာ႐ွိလို႔ပါတဲ့´'ေကာင္းၿပီ..ေမာင္းေတာ့´
ပင္ပန္းေနၿပီမို႔စကားမဆိုျဖစ္ေတာ့ပဲ
မ်က္၀န္းမ်ားကိုမွတ္လ်က္ၿငိမ္သက္စြာ
ကားအတြင္းလိုက္ပါသြားလိုက္သည္...'မနက္ျဖန္မွေျပာၾကတာေပါ့ကြၽန္ေတာ္ပင္ပန္း
ေနၿပီ´ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေနတဲ့
အရင္တိုင္းႏုပ်ိဳေနဆဲထို
လူကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း
အိမ္ေဖာ္မေလးျပရာအိပ္ခန္း
ထဲသိုသာ၀င္လာလိုက္သည္....အျဖဴေရာင္အိပ္ယာထက္
လဲခ်လိုက္ေတာ့မဖိတ္ေခၚပါပဲ
မ်က္ရည္စက္မ်ားက်ဆင္းလို႔လာသည္...ကြၽန္ေတာ့္အတြက္အိပ္ယာေလးကေပးမဲ့
အမွတ္တရဆိုတာဘာမ်ားပါလိမ့္...
အျခားကေလးေတြလိုအေမေျပာျပတဲ့
ညအိပ္ပံုျပင္ေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနရာ၊အေဖ
တစ္ေယာက္ရဲ႕အိပ္ယာ၀င္အနမ္းမ်ားနဲ႔
ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ေနရာမွမဟုတ္ခဲ့ပဲ....
YOU ARE READING
Light(sun)☀
Fanfictionဆုေတာင္းေတြျပည့္ဖို႔ၾကယ္ေလးေတြစေတးရတယ္.... ေဟာကိုကို....ဟိုမွာၾကယ္ေလးေတြေႂကြသြားၿပီ ကိုကိုရင္နာတယ္တဲ့..... မေႂကြပါနဲ႔ ၾကယ္ေလးေတြ႐ွိေနေပးပါ ကိုကို႔အတြက္.... အေတာက္ပဆံုးထြန္းလင္းေနတယ္.... ေဟာကိုကို......ဟိုမွာေနမင္းႀကီ...
အလင္းေရာင္....
Start from the beginning