Beyaz Kurt

Alexander Camberline

*Bölüm şarkısı: He Is We - All About Us ft. Owl City

Sonunda, kısa bir süre boyunca kalacağımız eve gelmiştik. Yeşil çatılı ve hoş bir bahçesi vardı. Bahçenin ortasında , süs havuzu vardı. Evin etrafını ormanlık bir alan çevriliyordu. Annem bu evin dedemlere ait olduğunu söylemişti.

Aslında şehir merkezine çok yakındık ama şimdi bu ağaçlar yüzünden kendimi çıkmaz bir ormanın ortasında gibi hissediyordum.

İkizler yanımdan geçip bahçede koşuşturmaya başladılar. Ah, Tanrım bunların hiç enerjileri bitmez miydi ?

Evin kapısından içeri girdim. Ev ahşap kokuyordu. Belli ki zamanında dedem bu ev için çok para yatırmıştı. Ama biz gelmeden önce birisi sıkı bir temizlik yapmış olmalıydı. Yaklaşık elli yıldır insan girmeyen bir evden bahsediyorduk sonuçta.

Geniş holde ilerlerken saçları ağarmış , balık etli ama dinç görünen bir kadın arkadaki odalardan birinden çıktı. Bana doğru gelirken aklımda önemli bir soru vardı.

'' Seni tanımıyorum.Kimsin sen ? '' Küstahsızca sorduğum soruya ilk önce donup kaldı. Sonra kendine gelip cevap verdi.

'' Adım Delilah küçük hanım. Burada kaldığınız süreçte sizin yardımcınız olacağım. ''

" Ah . Tamam . Peki bana odamı gösterir misin ?

" Ne demek küçük hanım . Buyurun " diyerek holün karsı tarafındaki merdivenleri önden çıkmaya başladı . Bir kat çıktıktan sonra bir daha çıktık . Delilah ' ın yorulacağını düşünmüştüm ama kadında hiç bir yavaşlama yoktu . Evin üçüncü katında durdu ve koridorda ilerlemeye başladı . Yürürken aynı zamanda etrafı inceliyordum . Duvarlar acık, sıcak renkli bir duvar kağıdı ile kaplıydı. Zemini pahalı İran halıları süslüyordu . Tavanda ise bol mücevherli avizeler vardı. Ve Delilah durmak bilmiyordu. Benim odam nerdeydi böyle !

Koridorun sonunda tam karşımızdaki kapıyı açıtı . Benim içeri girmemi bekliyordu . İçeri girdimde geniş bir odayla karşılaştım .

" Teşekkürler Delilah " diye mırıldandım . Delilah basını saygıyla eğerek odadan çıktı .

Yeni , geçici yatak odamda göz gezdirmeye başladım. Gerçekten büyüktü ve iyi dekore edilmişti . Bir duvarda komple boydan boya ve aşağıdan yukarıya monte edilmiş ahşap bir kitaplık vardı . Sevdiğim gibi ... Bir tarafta geniş bir dolap , ve yanında başka bir kapı daha . Kapıyı açıp ne olduğuna baktım . Banyo . Tekrar odama döndüğümde gözden kaçırdığım şeyi gördüm. Nasıl da gözden kaçırdığımı hiç bilemiyorum . İşte buda dikkatsizliğimin başka bir kanıtıydı . Odamın ortasında çift kişilik muazzam bir yatak vardı . Yüzümde sinsi bir gülümseme oluştu. Ayakkabılarımı çıkarıp yatağa çıktım ve zıplamaya başladım . Zıplarken küçük çığlıklar atıyordum . Kabul ediyorum çok eğleniyordum .

Birden odamın kapısı açıldı ve içeriye ikizler daldı. Onlarda kıkırdayıp da sonra bana katıldılar . Birlikte zıplarken yataktan hafif gıcırtılar geliyordu . Açıkçası hiç umurumda değildi . İkizlerin açık bıraktıkları kapının önünde bir karaltı görünce aniden olduğum yere çömeldim . Kapının ardından annem çıkarken artık ikizler için çok geçti . Annem onları yatakta görürken yüzü öfkeyle kızardı .

" Anna Mary ve Emma Mary Neigeloup ! Hemen yataktan inin ! Siz uslanmaz mısınız ?! Kaç kere size yatakta zıplamak yok diyeceğim !? " İkizler hemen kendilerini toparladılar. Anneme özürlerini sundular . Aynı zamanda bana da kötü bakışlar atıyorlardı . Bunun hesabını bana daha sonra ödeteceklerinden emindim.

Annem onlara son kez ciddi bir bakış attıktan sonra bana döndü . Ben o zamana kadar ona çaktırmadan ayakkabılarımı giymiştim bile .

" Crystal kardeşlerini al ve salona gel. " İşte bu kadarcık cümle bile beni harekete geçirmeye yetmişti . Annemi kızgınken daha fazla kızdırmak istemezdim .