Sevdakeder

1/Kendi Halimde

Nilüfer kardeşinden tarafa ters bir bakış atarak istemsizce gülümsedi. “Hüzünlü hayvanlardır.”

Levent ablasının sabun köpüğü gibi çabucak sönen kızgınlığına gülümserken kızın taklidini yapar gibi ellerini göğsünün hizasında birleştirerek heyecanlı bir sesle devam etti. “Burak’cım Aksak!”

“Tipsiz.”

Sabah kahvaltıdan sonra odasına çıkarak hafif bir müzik açıp Açelya’yı beklemeye başladı. Kız, geleceğim diye mesaj atmıştı. Öğleye doğru odasının aralanan kapısıyla bakışlarını kaldırarak gülümsedi. Açelya gelmişti. İki kız yatağın üzerinde yan yana oturduktan sonra Açelya bilgisayarın açık ekranına bakarak merakla sordu. “Bu kim?” Nilüfer’in cevap vermesine fırsat bırakmadan çatık kaşlarla arama çubuğundaki ismi okudu. “A. Kartal Tunaboylu. A nokta, derken? İlk adı ne bu adamın?”

Nilüfer sessizce kalın dudaklarını büktü. “Bilmiyorum.”

“Kim bu afet-i devran?”

Açelya’nın söyledikleri yüzündeki gülüşle kaşlarını şaşkınca havalandırmasına neden olurken, adamın fotoğrafına kaçamak bir bakış attı. Kartal Tunaboylu denilen bu adamın yakışıklılığı göreceli bulunabilirdi – Nilüfer ölüp bitmese de adamı beğenmişti – ancak karizması herhangi bir şüpheye yer bırakmayacak kadar mutlaktı. Açelya, renkli gözlü adamları beğendiği için Tunaboylu’yu beğenmişti mesela. Nilüfer’e çekici gelen başlıca şey ise, adamın öldürücü bir etkiye sahip olduğunu düşündüğü karizmasıydı. Ensesini kapatacak kadar uzun görünen saçları koyu kumrala yakındı ve kızın ekrandan gördüğü kadarıyla güneşte rengi biraz daha açılıyordu. Çoğu fotoğrafında toplu saçlarıyla giydiği takım elbise, adama başka – tuhaf ve çekici – bir hava katıyordu.

Gözlerini kırpıştırarak dağılan dikkatini toplamaya çalışırken “Nazenin Hanım’ın oğlu,” diye cevap verdi.

Açelya’nın gözleri parladı. “Ha yeni patronun!”

Nilüfer başını önüne eğdi. Nazenin Tunaboylu, onun gibi pek çok çocuğun burs alarak okuduğu vakfın başkanıydı. Orta yaşlarının sonunda görünen kadın, kızın yirmi iki yıllık hayatı boyunca tanıştığı ender insanlardan biriydi. Samimi, anlayışlı ve zarifti. Vakfın burs verdiği her bir çocuğu isim isim bilir, hepsiyle tek tek ilgilenirdi. Nilüfer’i de mezuniyetini kutlamak için telefonla aradığında, kızın hala iş aradığını öğrenerek onu bir gün buluşmak için yanına çağırmıştı. Buluştuklarında ise Nilüfer’e, Tunaboylu Grup’ta çalışması için iş teklifinde bulunmuştu. Mithat Tunaboylu işleri iki yıl önce oğluna bıraktığından beri yönetim koltuğunda Kartal Tunaboylu oturuyordu. Nilüfer'in niteliklerine sahip akıllı ve genç bir kız için aslında çok daha iyi bir mevki olmasını umut ediyordu ancak başlangıç olarak boş olan bir kaç pozisyondan birinde işe başlayabilirdi. Ona da oğlu karar verecekti. Nazenin Tunaboylu zarif bir gülümsemeyle kızın ellerini kavrayarak Kartal’la iyi anlaşacaklarını umut ettiğini söylemişti.

Nilüfer de öyle olmasını uyuyordu.

Bakışları nevresimin üzerindeki çiçek desenlerinin üzerindeyken “Beni işe alırsa tabi,” diye mırıldandı.

“Tabi alır kızım! Senden iyisini mi bulacak?”

Kız bu konuda Açelya gibi düşünmüyordu. “Bilmiyorum,” dedi tedirgin bir sesle. “Adam bana biraz şey geldi.”

“Ne geldi?”

“Mizacı sert sanki biraz.”

***

Ben böyle bölümler, böyle hikayeler de mi yazacaktım? Sabun köpüğü gibi hikaye oldu yahu. ^^ Hüzün, dram falan yok fark ettiniz mi? Alışık olmadığınızdan çarpabilir biraz. ^^ Levent'i çok seviyorum, siz nasıl buldunuz? Nilo nedir yalnız? Bir sonraki bölümde, Kartal beyciğimle ilgileneceğiz efendim. Nilüfer'i işe almaya sıcak bakmadığına kalıbımı basarım. ♡♡♡ Ama o da Aslan gibi annesine hayır diyemeyen taifeden demek ki. ♡ Aslan, Gülşah'ı poker oynayarak işe almıştı, malum; Kartal'la Nilüfer için de harika bir iş görüşmesi yazmayı planlıyorum. Çabuk gelir diye düşünüyorum. ^^ Multimedyada Can Kazaz&Nil İpek - Kendi Halimde var. Umarım beğenerek okuduğunuz bir bölüm olur.

Sevgilerimle. ^_^

Editenza: Siz beğenmediniz mi ya bu adamı? Kız çok güzel tamam da adamı nasıl buldunuz? Eğer çok beğendiyseniz size adamın birkaç filmini önerebilirim. ♡♡♡

***

Nilüfer SEVİN