Bloody Eyes

Sırbistan

Medya: Duygu

Düşünmek koIaydır, yapmak zordur. Dünyada en güç oIan şey de düşünüIeni yapmaktır.

-Johann Wolfgang Von Goethe

...

"Evet Leyla!"

"Nasıl yani gerçekten gidiyor musun? İnanamıyorum ben ne olacağım burada?" Telefonu hoparlöre aldım ve bıkkınlıkla yatağın üzerine fırlattım.

"Hadi ama! Biliyorsun bu iş benim için çok önemli ve eminim bir kaç hafta bensiz dayanabilirsin." Kendi söylediğime ben bile inanamıyordum. Lanet olsun!

"Pekala, ama benimle sürekli görüntülü konuşmak zorundasın, yoksa seninle asla konuşmam. Söz mü?"

Derin bir nefes aldım.

"Tamam elimden geldiğince boş vakitlerimde seni arayacağım tamam mı? Hadi şimdi izin ver şu bavulumu hazırlayayım yoksa uçağa geç kalacağım." Dedim ve elimdeki pantolonu da katlayıp bavulumun bir köşesine sıkıştırdım.

"Off... Peki kapatıyorum... Görüşürüz."

"Öptüm."

Yatağımdaki telefona uzandım ve öpücük gönderip aramayı sonlandırdım. Karşımdaki savaş alanına göz gezdirip iç çektim, kim toplayacaktı bu odayı.

Telefonumu çantama attıktan sonra etraftaki kıyafetleri toparlayıp dolabıma sıkıştırdım. Katlamak için vaktim yoktu olsa da katlayacağımı sanmıyordum. Evet biraz dağınık biriyim, yada üşengeç her neyse.

Kolumdaki saate baktığımda yaklaşık bir saatim kaldığını gördüm ve ufak çaplı bir çığlık atarak hemen odamı toparladım ve bavuluma bir kaç parça daha giysi atıp binadan ayrıldım.

Elimdeki anahtarları da sırt çantamın ön gözüne koydum ve telefonumu çıkarıp bir taksi çağırdım.

Peki ben kimim?

İsmim Duygu, İstanbul Üniversitesi Halk Bilimi bölümü mezunuyum ve 23 yaşındayım. Mezun olduktan sonra yaklaşık bir yıl kadar kendime iş aradım ve umduğum işi bulamayınca kendimce bir makale yazmak istedim. Bu makale yeterince başarılı ve inandırıcı olursa eminim ki beni işe almaları için yeterli konumda olurdum. Daha doğrusu iyi bir işe almaları için. Şuan da beni işe alabilecek bir çok yer vardı. Fakat benim gözüm biraz yükseklerdeydi. Ancak mezun olalı daha bir yıl olmuştu. Yani kısacası onların gözünde iyi bir işe alınmak için yeterli tecrübem yoktu. Bu yüzden de kendi tecrübemi kendim yaratacaktım.

Şimdi gidiyorum! Nereye mi?

İlk durağım Sırbistan Zarožje köyü...