The White Canvas of Caspian

Chapter 1: The Creator

"Caspian!"

"Oh Elisse! Hows your day?"  ang tanong ko.

"As usual, sobrang busy para sa paghahanda para sa CAF" sabay abot sa akin ng fliers.

"I hope you join!" 

Walang narinig na tugon sa akin si Elisse. Matagal niya na ako hinihikayat sumali, ngunit alam kong hindi nababagay sa akin ang Festival na iyon.

Chroma Art Festival, o mas kilala sa tawag na CAF. From its word Chroma, it means color, basically it is a festival where different kinds of students showcase their workpiece through a exhibit and competitions. Most students said that this Festival is the most awaited event for the whole school year, but not for me. But I have still 10 months to decide if i will join or not.

9:00am, maaga pa.I still have 30 minutes before coming to my next class. Kailangan ko muna sigurong magmuni-muni at magkaroon ng self reflection tungkol sa nangyari kanina sa canteen. May pilit pumapasok sa isipan ko pero hindi ko maintindihan ko ano ito.

Then I think very carefully...

Assignments?

"No."

Paper works?
"No"

Art fliers?
"No"

Art Festival?
"Later I will think about that, but no."

I think my brain is still recovering from a deep sleep.

Habang naglalakad ako sa napakahabang hallway ay pinagmamasadan ko ang sari-saring bulletin boards and posters na nakapaskil.

"Welcome to Anderson Art Academy"

"Theater Audition is On going"

"Join our Sports Club"

"School Varsity Jacket are now available"

"Chroma Art Festival"

Hmmmm... Such a boring things posted at the bulletin boards again.

Anderson Art Academy, also known as the "Tripple A School of Arts". Dito mo makikita ang top art students na pinapadala sa ibang bansa para makipaglaban sa ibat ibang schools. Our school is the most facilitated art school across the Asia.

 Tripple A School of Arts has 10 well facilitated building named after the greatest artist around the world,

First is the Cezanne,Building of Basic Education

Second is the Vermeer,Building of Grade 7 and 8

Third is the Renoir,Building of Grade 9 and 10

Fourth is the Raphael,Building of Senior Highschool

Fifth is the Sondheim,Building of Performing Arts

Sixth is the McCurry, Building of Creative Photography

Seventh is the Tarantino, Building of Film Making

Eighth is the Klein, Building of Fashion Designing

Nineth is the Beethoven, Building of Music

and Tenth is the Da Vinci, Building of Fine Arts

Nilakad ko ang McCurry hanggang Da Vinci at nag Elevator papuntang 8th floor.

Exactly 9:30am.

 Nasa tapat palang ako ng drawing room ay rinig ko na ang hiyawan ng mga kaklase ko, senyales na wala pa kaming professor.

Take a deep breath .

Once I enter the room the whole class stops there own businesses and organize themselves.

Napahinto ako sa harapan ng room dahil sa gulat na pagtahimik nila, ano kaya inalmusal nila ngayon at naging pormal sila?

Ang pagkakaalam ko ay sa professors lang sila ganyan, pero bakit parang sakin ganun narin. Nanlaki ang ulo ko dun, pakiramdam ko karespe-respeto akong estudyante.

"Mr. Grey can you please take your seat"

Shhhhhtttttt! Kaya naman pala nanahimik ang lahat ay dahil kasunod ko lang pumasok ang aming professor.
Ano ba nangyayari sakin? Epekto ata ito ng pagtulog ko sa canteen.

Nanlaki ang mata ko na si Ms. Crisostomo pala ang professor namin ngayon, isang Drawing teacher dito sa Anderson Academy. Siya lang din naman nag reject ng 6 artworks ko sa loob ng isang taon.
Why? because I am her only student who is using black color for all artworks. A kind of discrimination right? For her there is no special treatment for person with disorders, but for me she does'nt deserves to be called an artist, cause she did'nt appreciate the essence of art.

Sa bandang likod nalang ako uupo para mapakalma ko ang sarili ko.

Akmang naghahanap ako ng upuan at nakita ko si Elisse habang sumesenyas.

Tinuturo niya ang upuang nasa harapan niya.

Laking gulat ko rin at kaklase ko si Ellise sa Semester na ito, dahil last semester ay nagkahiwalay kami dahil magkaiba ang kinuha naming subjects.

Napansin ko rin na makakasama ko ulit ang  mga naging classmate ko last semester.

Sa kanan katabi ko si Analisa, a girl who loves to draw and paint the nature. Environmentalist kasi ang parents niya kaya namana niya narin ang pagiging maka-kalikasan.

Sa kaliwa naman ay si Kale, ang lalaking mahilig mag drawing ng mga babaeng malalaki ang dibdib, manlalaki na lang ang iyong mga mata pag nakita mo ang artworks niya.

Pagkaupo ay hinanda ko na ang mga gamit ko. Graphite pencil, 5B Charcoal pencil, black eraser, black water color, pointed round paint brush, and a 20"x24" special white canvas. Mga pangkaraniwang materials lang ito na ginagamit ko araw araw.

Hindi magarbo ang artworks ko. Actually every artworks I made has a deeper meaning. Pag-unawa lang talaga wala si Ms. Crisostomo.

Handa na ang Materials ko.
Im just waiting for the instruction of my dear saint Professor.

Ang mga muka ng mga kaklase ko ay parang mga tutang ma-aamo, pero mga asong ulol naman pag labas ng professor.

Ang mata ng lahat ay nakatutok sa kamay ni Ms. Crisostomo habang sinusulat niya ang instruction.

"DREAM"

"Basically, you need to sketch your unforgettable dream".

"Concentrate at your work, and mine your own workpiece".

The class is quite enough to concentrate in our own work.
Ako naman ay parang mabagal na Internet na nag Lo-loading palang.

Nakatingala ako sa kisame habang nagiisip ng concept.

"Dream... Dream..."

"The Girl!".