Alone

Hoofdstuk 1.

P.o.v Cloud

Ik werd wakker op en harde ondergrond. Dit was mijn bed niet. Ik ging recht op zitten en keek om me heen. Een bos-achtige situatie gaapte me aan en verward schudde ik met mijn hoofd. Mijn kleren waren vies en kleine scheurtjes zaten om mijn broek. Ik voelde een ruw, nat gevoel op mijn enkel en zag Blaze er aan likken. Gelukkig had ik hem nog. Ik stond op en liep wat heen en weer. Hoe was ik hier in vredes naam terecht gekomen? Het laatste wat ik me herinner was dat ik ging slapen in mijn eigen bed nadat ik ruzie had met mijn moeder. Waar was ze nu?

Onrustig liep ik met Blaze door het bos. Mijn hele omgeving kende in op mijn duimpje, maar dit kwam men alles behalve bekend voor. Ik zocht naar enig teken van leven. Een huisje of een persoon die hier zijn zondagmiddag wandeltje maakte. Wacht, welke dag was het vandaag? Ik taste mijn zakken af naar mijn telefoon. Maar ik kon het nergens vinden. Gefrustreerd smeet ik een stok weg. Blaze dacht dat het een spelletje was en stoof enthousiast achter het ding aan en kwam een paar minuten later terug met een machete. Ik schrok me dood toen ze het mes voor mijn voeten legde. Ik raapte het op en concludeerde dat het nog nieuw was zonder sporen van gebruik. ik besloot het te bewaren, je wist nooit wat op je pad kwam als je alleen in het bos was.

De politie of iemand anders bellen was geen optie. Ik had niks! Ik liep verdrietig terug naar de plek waar ik wakker werd en vond onder een dikke boom en mooie slaapplek voor vanavond, want als niemand me vond zou ik hier moeten slapen. Ik zocht in de struiken voor aardbeien en bessen tot ik een rugzak aantrof. Een zwarte Eastpack lag daar en ik pakte het gretig aan. Ik deed hem open en rukte alles uit het stoffen ding. Zou er een telefoon in zitten? Des noods een Nokia, dan kon ik in ieder geval sms'en naar mijn ouders. Maar er zat geen telefoon in. Wat er wel uit kwam was een deken, een horloge, een strijkstokje, een zak chips, een boek, 6 elastiekjes en een pen met notitieboekje. Ik dacht dat ik alles eruit geschud had maar en tuimelde nog een pakje lucifers en een rol koekjes uit. 

Blaze was onrustig in de struiken aan het snuffelen toen ik terug kwam om mijn buit te verstoppen voor andere mensen of dieren. Blaze sprintte ineens weg en ik hoorde hem blaffen in de verte. 'Blaze, kom terug!' schreeuwde ik wanhopig. Als ik Blaze nu kwijt raakte had ik niemand meer. Hij kwam even later terug met een dood konijn in zijn bek. 'Gadver, Blaze! Laat los!' gilde ik toen ik het bloedende dier zag. Maar in mijn hoofd brandde een lampje. Als ik een vuurtje maakte en het konijn roosterde kon ik het eten. Ik raapte het op en knuffelde Blaze. 'Dankje, sorry dat ik net tegen je gilde. Jij krijgt ook een stukje hoor' beloofde ik hem. En alsof hij het verstond begon zijn staart te kwispelen. 

Een uur later had ik het konijn gestroopt en klaargemaakt boven het vuur. Ik ben mijn vader nog nooit zo dankbaar geweest voor zijn survival-lessen. Ineens werd ik heel verdrietig. Zou ik ze ooit nog zien? Waar zijn ze? Waar ben ik?! Vragen waar ik geen antwoord op had. Ineens voelde ik me heel moe en ik nestelde me in het kleedje. Blaze kwam naast me liggen en hield me warm in de koude nacht. Het vuurtje liet ik aan, dat hield ongewenste dieren op afstand. Ik werd slaperig en viel onrustig in slaap. 

A/N 

Het eerste hoofdstuk yaayy!! Hopelijk vind je het leuk en vergeet niet dat sterretje in te drukken als je er van genoten hebt, het neemt je hooguit 2 secondes, dus maak ons blij met een stem!!

xx Emma