Bu utanmaz bücür az önce düşüncelerini okumuşcasına cevap vermişti. Lanet olası Türk! Kendisi ile nasıl bu şekilde konuşmaya cür'et edebilmişti? Paçavradan eksik olmayan kokarca görüntüsü ile kendinden rütbece yüksek bir adama saygısızca davranmıştı ve şimdi de hiçbir şey olmamış gibi uyumaya çalışıyordu. Yumruk olmuş sağ eli, sol elindeki kılıca yönelirken omzuna dokunan kişi ile sinirle gözlerini yumdu.
"Müdür çağırıyor, Garould."
Kısa boylu, siyah saçlı, sıska adam kapıda belirdi. Bu koruma Teru'ydu.
Garould derin bir nefes aldı. Eğer Asperatus onları sağ istemese çoktan her birini kılıçtan geçirmişti. Fakat onları öldürmek demek, Mavris'in öğle yemeği oldun demekten farksızdı. İşte bu yüzden şimdilik bu pire torbaları ile uğraşmaktan başka yapabileceği hiçbir şey yoktu.
Dışarıya çıkan adamlarla, tuttukları korku dolu nefesi dışarı veren gençler bakışlarını yeniden Mehir'e çevirdi. Bölgenin, konuşmayan, dilsiz katil diye nitelendirdiği psikopat kızı az önce onları savunmuştu ve şimdi de bir şey olmamış gibi uyuyordu? Evet. Evet. Bugün fazlası ile tuhaftı.
Arden ve Ceyhun'un şaşkın bakışları halen Mehir'in üzerindeydi. İlk defa birisi ile bu kadar uzun konuşmuştu ve o kız, az önce kendisi hakkında kötü cümleler kuran bir oğlanı savunmuştu. Ne kadar şaşırmış olursa olsun Ceyhun pek üstelemedi ve Mehir'de gözleri kalan Arden'i dürterek konuşmaya başladı. Birkaç dakika öncesine nazaran sakinleşmiş görünüyordu.
"Ondan uzak dur Arden. Sen en yakın dostlarımdan birisin ve diğerleri gibi senin de onun kurbanı olmanı istemiyorum. O, hükumetin artık uğraşmaktan bıktığı bir seri katil. Bunu hiçbir vicdan, hiçbir merhamet değiştiremez."
Arden'in ısınmış bakışları Ceyhun'un sözleri ile yeniden buz tutarken müsaade istemeden hışımla ayağa kalktı ve yerinden bir milim oynamamış olan arkadaşına tepeden bakarak sinirle konuştu.
"Uyarın için sağ ol dostum ama beni bilirsin. Kimsenin sözü ile hareket etmem."
Koyu kahve gözlerle kendisini süzen Ceyhun'un yanından geçerken Poyraz 'yapma be oğlum' dercesine kolundan tuttu fakat Arden kolunu sakince kıskacından çekip yanlarından uzaklaştı. Halen tepkisiz bir şekilde uyumaya çalışan Mehir'e doğru yol aldı. Arkasından sessizce söylenen "Pişman olacaksın Arden. Hem de fazlasıyla. Anlatacaklarımı dinlemediğin için ve onun hakkında yanlış düşünceler beslediğin için bir gün çok pişman olacaksın," konuşmasını duymamaya çalışarak.
Poyraz ve Ceyhun yıkılmış gözlerini bitkin bedenlerinde kaybederek tıpkı Arden'in yaptığı gibi bunca yıllık dostlarını umursamamaya çalıştılar. Evet. Belki Arden'in, babasından dolayı, sürekli bölge değiştirmesi ile pek görüşemiyor olabilirlerdi ancak birbirlerine ciddi anlamda değer verirlerdi. Bu sebeple ne olursa olsun arkadaşlarını bu deli kızdan koruyacaklardı. Sadece şu anlık susmaları ve ona zaman tanımaları lazımdı. Biliyorlardı ki defter, sırf canı oyun istediği için bir deliyi seçmişti ve bu deli bu asırdaki en acımasız kurban olacaktı. Asperatus'un ise en kanlı oyuncağı. Kanı çevresine bulayan bir seri katili başka neden istesindi ki?
"Teşekkür ederim."
Arden, Mehir'in yanındaki krem rengi, boş koltuğa izin istemeden oturacağı sırada Mehir gözlerini hiç de sakin olmayan bir hareketle açtı ve genç adamın tüylerini diken diken edecek bir hızda, oturmaya yelken açan kollarını sımsıkı tuttu. Arden'in bedeni genç kızın bu ani hareketi ile kaskatı kesilmiş, yapacağı diğer tepkiyi tartıyordu.
"Kaybol."
Mehir'in kalın mor dudakları sinirle aralanırken az önceki sakin kızdan eser kalmamış, zümrüt yeşili gözleri alev alev pırıldıyordu. Sindiği koltuktan tepki değiştirerek usulca kalkacak gibi oldu, ardından bitkin bir hareketle yeniden yerine sindi. Kimi zaman savunmasız bir güvercini kimi zamansa hırçın bir kartalı andırıyordu. Gerçekten de deli olabilir miydi? Ya Ceyhun haklıysa...?
"Seni ürkütmek istememiştim. Sadece az önceki hare-"
"İşine bak, dedim."
Konuşmaması için, sürekli genç adamın sözlerini bölen Mehir artık patlama noktasına gelmişti. Ona deli demeleri umurunda bile değildi fakat içinde bir yerlerde aşırı tepkiye yol açacak davranışlar sergilemesine yol açıyordu. Belki de bu yüzden etrafındaki kuru insan topluluğu ona akıl hastası lakabını takmıştı. Ancak işin aslı sandıklarından çok daha farklıydı. Elbette, yer atlı mahzeninde kendisine konan teşhisi doğrulamıyordu. O aptal bilim adamları yaptıkları testlerle iki günde Mehir'e 'paranoid kişilik bozukluğu' teşhisi koymuş, tonlarca ilacı ve şırıngadaki lanet sıvıları vücuduna enjekte etmişti. Oysa genç kızın yaşadıkları, gördüklerinin sebebiydi. Bu yüzden olaylara aşırı tepki gösteriyor, insanlara hep şüpheli gözlerle bakıyordu.
Arden, Mehir'in garip tepkilerine ve ona olan kabalığına ses etmemeyi denedi. Nasıl olsa Asperatus'a vardıklarında her şey yoluna girecek ve Arden, Mehir'in içindeki kapanık kızı gün ışığına çıkaracaktı. Bu yaşına değin büyük babasından öğrendiği bir şey varsa, o da, insanoğlu kaçıncı yüzyılda yaşarsa yaşasın asla dışta göründüğü gibi değildi. Bu güzel kızın görüntüsünün önüne çekilen sis perdesi yaşadıkları olaylardan dolayı kara delik misali içine çekiyor ve çevresindekileri boğuyordu. Fakat o da Arden ise, bu kızın hayatını değiştirecekti.
Tek yolu Asperatus savaşçıları arasında galip gelmek ise... Mehir'i de kendisi ile birinci yapmaya kararlıydı ve... Evet. Artık yaşamak için büyük bir amaca sahipti. Mehir'i, kirli dünyasına rağmen hayata kazandıracaktı.
Rüzgarın hızına aldırmadan havayı ikiye ayırarak ilerleyen vagonun kaydıraklı penceresi açıldı. İçeriyi dolduran oksijen akımı gençlerin yüzünü yaladı. Kahkaha turnuvası, rengi değişen vagonun dört bir yanına yayıldı. Hayal dolu düşüncelere yansıyan enerji arifesi, bir bahar havası misali gülümsemeleri taçlandırırken o can alıcı cümleler duyuldu.
"Elveda 28. Bölge! Elveda sefil hayat! Hoş geldin, iyi ki geldin Asperatus!"
Gençlerin coşkusu karşısında Mehir'in dudağı sağa doğru usulca kaydı, Arden ise onun yüz ifadesine uzun uzun baktı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
