goodbye °hyungwonho

1.1

"Âşk duyarlı bir şey mi ki?
Öyle kaba, öyle hoyrattır ki, acıtır diken gibi."

~~~

O bana, ben ise onun dışında her yere bakıyordum.Tek kelime etmeden, onunla böyle durmak ilk defa zor gelmişti.

Her zaman suratında olan o büyük gülümsemesi ile bana poğaçasını ikram ettiği ilk gün aklıma gelmişti.O durağa ilk kez gitmiştim ve o bana ikram ettiğinde ona garipçe bakmıştım.Sonunda hiç konuşmamış olsak da ondan hoşlanmaya başlamıştım ve sırf onun için sabahları o durağa giderken bulmuştum kendimi.Belli bir süre sonra biraz konuşmaya başlamıştık ama birkaç cümleyi geçmiyordu.Ne ara bu hale gelmiştik?

Minhyuk ortamdaki gerginlikten kurtulmak istercesine cebinden telefonunu çıkararak içeri gitmişti.

"Seni özledim."

Duyduğum şey gözlerimin dolmasını sağlamıştı.Ona bakmamıştım, bakamamıştım.Ağlamak üzereydim ve beni böyle görmesini istemiyordum.Fazla ağlayan biri değildim ama o...O benim dünyamı birbirine katmıştı.Yerle bir etmiş, fırtına gibi yıkıp geçmişti.Beni, kendimi tanıyamaz hale getirmişti.

"B-bana bakmayacak mısın?"diye tekrar konuştu.

Bakmak istiyorum ama bakamam Won-ah, diye geçirdim içimden.

"Bakamayacağını düşünüyor olabilirsin Hyungwon ama gözlerinin dolduğunu biliyorum.Özür dilerim.Seni üzdüğüm için...Gerçekten özür dilerim."

Beni bırakıp gitmemeliydin,diye düşünürken derin bir nefes aldım.

"Seni bırakıp gitmem çok büyük bir hata idi.Bunun için özür dilerim."dediğinde gözlerim kocaman bir şekilde ona dönmüştüm.O...O düşüncelerimdeki şeyleri mi söylemişti? (Y/N:Flower Boy Next Door geldi aklıma araya sıkıştırayım dedim. :") )

"Benimle...Konuşmayacak mısın?"dedi göz göze geldiğimizde.

"Konuşacak bir şeyimiz yok sanırım."dedim kısık sesle.Onunla konuşurken sesim sürekli kısık çıkıyor ya da kekeliyordum.

"Ben çok düşündüm Hyungwon.Canım yanıyor."derin bir nefes aldı ve devam etti."Sensiz kaldığımda sol tarafımda bir boşluk oluşuyor.O boşluk...Fazla acıtıyor Hyungwon.İnanamayacağın kadar fazla.O boşluğu doldurabilen, acısını dindirebilen tek kişi sensin."

Yere çevirdiği dolan gözlerini gözlerime çevirdi bu sefer."B-ben denemek istiyorum.Sorumluluğu beraber alalım, tepkilerle beraber yüzleşelim, korkularımızı beraber yenelim.Seni bırakıp giden bir korkak olduğumu düşünüyor olabilirsin.Haklısın...Ben bir korkağım.Gelecek tepkilerden, insanların düşüncelerinden korkuyorum.Bu korkularımı yenmeme yardım eder misin?Benimle beraber olup acıma bir son verir misin?"