Life starts when you're having fun...
pero para sa akin... i felt my existence ng masaktan ako....
---author
Highschool...
sabi nila dito daw tayo nagsisimulang maging totoo...
may iba namang,
walang ibang alam gawin kung hindi ang
magpa-impress...
well who would want to start your highschool life being left out?
Pero ako...
i started to become "me"
just "me"
walang pakialam kung ayaw sa akin ng iba.
kung alone man ako.
life for me is never an isolated island...
pero kung maging ganon nga, I know someday, someone might get lost and purposely mapupunta siya sa island na yun no matter what.
ako nga pala si Andrealine Mags Chui
Pilipinang Pilipina...
my dad daw is a Chinese na nung sinabihang iwan kami ni Mommy, ayun mas mabilis pa sa speed of light at iniwan nga kami.
i never tried to find him.
kasi I believe na pag umalis na...
hindi na dapat Pang habulin...
move forward...
NOON YUN...
Noong puro aral...bahay...aral..simbahan...aral at aral ulit..
i believed in that rule...
kaso nung nakilala ko siya..
nagkanda leche leche na..
biglang nagkaroon ng sudden change of mindset si ako...
bakit ba pag naiinlove tayo parang lahat back to zero?
bakit lahat parang nakakalimutan na natin?
bakit blank sheet na ang utak natin?
kung alam ko lang sanang mauuwi sa ganito... sana umiwas na ako.
I should've saved my mind...
my faith... my belief...
most importantly MY HEART
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Finally, high school na ako...
4 years to go at college na ako...
masyado akong nagmamadali...
well feeling ko kasi magiging boring ang high school ko.
una, wala akong kaibigan o dati man lang na kaklaseng magiging ka-section ko.
may schoolmate nga ako na kaibigan...
pero schoolmate is a different story from classmate...
nakakainis bakit kasi hindi na lang don sa school malapit sa amin?
First day of class...
kasama ko pa ang mama ko..
okay o.a na kung o.a...
"Sige na baby, do well ha!"
and she kissed my forehead.
i wanted her to stay and dont leave me with these new faces.
mga taong hindi ko alam kung sino ang nakamaskara at kung sino ang totoong mukha na ang inihaharap sa akin.
then i bumped to a familiar face.
naalala ko...
she's one of the honor students na nakasama ko sa hotel nung inawardan kami ni Mayor.
well, elementary is as easy as 1.2.3.
kaya siguro nakatsamba ako at nagkahonor.
i guess being focus is the key.
"Hoy dito"
and she pulled my bag.
Jeez! wala na naman ako sa sarili ko.
"Uh thanks!"
i said as she leads me to our room.
"Ako nga pala si Avril,ikaw?"
she introduced.
"A.M", i answered shyly.
"Tara upo na tayo"
i just followed her lead.
dahil nga sa overly excited ang lahat pag first day of class.
ang bilis napuno ng mga upuan.
Pumasok na ang una naming teacher.
ENGLISH...my forte.
And to our surprise...
QUIZ agad...
diba bongga?
buti na lang nag-aral ako nung bakasyon.
my classmates seemed to be in pain habang nagku-quiz kami.
and dahil magaling ako, ako naman nagbubuhat ng sarili kong bangko so just let me do the bragging. i examined the whole room.
bawat sulok.
well not that bad for a public school.
then pagtingin ko sa likod.
ayon, I felt the time stopped.
tapos all I can hear is this weird heartbeat of mine.
napatingin siya sa gawi ko.
and....
HE RAISED HIS EYEBROW....
okay cute na sana kaso AROGANTE :/
I
