Μοιραία Γνωριμία!

16. Εκδρομή στην Αράχωβα!

Το ύφος του ήταν πονηρό και έκρυβε άγριες διαθέσεις. Μόλις μπήκαμε στο δωμάτιο μας, αμέσως πήγα να αλλάξω ρούχα. Όμως εκείνος με τράβηξε από το χέρι και με κόλλησε στο σώμα του. Έσφιγγε τα χείλη του ενώ είχε τα χέρια του στο μέση μου και εγώ στο στήθος του.

"Γιατί έχεις αυτό το πονηρό ύφος; τι σκέφτεσαι;"τον ρώτησα

"Πως θα ήθελα να σου βγάλω εγώ το νυφικό που φοράς." Μου είπε καθώς τα χέρια του ανέβαιναν στο φερμουάρ και αφού το κράτησε,  το κατέβασε και με φίλησε στα χείλη.

Έριξε τα μανίκια από τους ώμους και ύστερα τους φίλησε. Τα χείλη του πήγαιναν από τα χείλη μου στον λαιμό μου και ύστερα στο υπόλοιπο κορμί μου.

Μου έβγαλε το νυφικό και το άφησε να πέσει κάτω. Αμέσως εμφανίστηκαν τα όμορφα και σεξυ λευκά εσώρουχά μου.  Με σήκωσε στην αγκαλιά του και με άφησε στο κρεβάτι απαλά, ενώ ταυτόχρονα με φιλούσε. Του έβγαζα τα ρούχα του και φίλαγα το σώμα του.

"Μου έλειψες μωρό μου. Αν σε έχανα θα τρελαινόμουν."

"Και εγώ το ίδιο. Δεν θα σε άφηνα πότε για τον Χρήστο και εννοείται πως δεν θα σε άφηνα για κανέναν. Ευτυχώς που ήσουν εκεί. Το πρώτο πράμα που ήθελα να κάνω όταν σε άκουσα να με φωνάζεις ήταν τρέξω στην αγκαλιά σου και αυτό έκανα. Και δεν το μετανιώνω καθόλου."

"Σε αγαπάω Ζωή μου. Σε αγαπάω όσο τίποτα άλλο. Χαίρομαι που με ακολούθησες στην εκκλησία."

"Θα σε διάλεγα εκατό φορές αν χρειαζόταν για να σου αποδείξω πώς μόνο εσένα αγαπάω, πως μόνο εσένα θέλω και πως μόνο μαζί σου ζω."Του είπα και ύστερα αφέθηκα στον έρωτά του και στο πάθος του.

Μείναμε αγκαλιά στο κρεβάτι μετά και αυτός με χάιδευε και με φιλούσε. Το ίδιο έκανα και εγώ.

"Εσύ έφυγες θυμωμένος από το σπίτι της Μαρίζας. Ήμουν σίγουρη τελικά πως θα παντρευόμουν τον Χρήστο. Δεν είχα δυνάμεις να κάνω πίσω. Δεν ήθελα να ρισκάρω και να σε χάσω."

"Καθώς έφευγα από το σπίτι με σταμάτησε ο θείος σου. Μου εξήγησε γιατί δεν ανέβαλες το γάμο. Δεν έπρεπε να κάνεις κάτι τέτοιο χωρίς να μου το πεις πρώτα. Επίσης ο θείος σου μου έδωσε το μισθό νωρίτερα για να φύγουμε για λίγο μαζί."

"Δεν μπορούσα να τον αφήσω να σου κάνει κακό ενώ ήταν στο χέρι μου να τον εμποδίσω."

"Μην το λες αυτό. Δεν μπορεί να μου κάνει τίποτα. Μόνο απειλές ήταν."

"Αγάπη μου θα με συγχωρέσεις;"

"Για ποιο πράγμα μωρό μου; Δεν έχω κάτι να σου συγχωρέσω."

"Που τόσο καιρό σε πλήγωνα και σε έκανα να πονάς. Δεν το ήθελα πραγματικά. Συγχώρεσε με."

"Όπως σου είπα και πριν δεν έχω να σου συγχωρέσω κάτι. Μωρό μου μην ζητάς συγνώμη που είχες αμνησία. Εγώ δεν σε πρόλαβα και χτύπησες."

"Ξέχνα το αυτό. Λοιπόν τέρμα τώρα το παρελθόν. Τώρα είμαστε μόνο εσύ και εγώ."

"Μμμμ.... δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι καθόλου. Θέλω να σε κρατάω αγκαλιά, να σε αγγίζω, να σε μυρίζω, να σε φιλάω, να σε νιώθω δική μου, να σε χαϊδεύω και να σου κάνω έρωτα ξανά και ξανά μέχρι αύριο το πρωί." Μου έλεγε και άρχισα να γελάω μέχρι που ακούστηκε ένα γουργουριτό στο στομάχι μου. "Μάλλον κάποια πεινάει!" Παρατήρησε ενώ ήμουν κάπως αναψοκοκκινησμένη από ντροπή.

"Πολύ." Του είπα και  αφού φίλησε την κοιλίτσα μου σηκώθηκε για να παραγγείλει κάτι.

"Μωρό μου αν θες μπαις εσύ να κάνεις ένα ντουζ μέχρι να έρθει το φαγητό, εγώ θα κατέβω για λίγο στην ρεσεψιόν."

"Εντάξει μωρό μου." Του είπα και αμέσως άνοιξα την βαλίτσα και πήρα το ανεσεσέρ μου.

Αφού έκανα ένα γρήγορο ντουζ φόρεσα το μπουρνούζι μου, την κρέμα σώματος και το άρωμά μου. Χτένισα καλά τα μαλλιά μου και τα στέγνωσα. Ύστερα τηλεφώνησα στην Μαρίζα για να την ενημερώσω που είμαι για να μην ανησυχεί.

"Που χάθηκες εσύ κορίτσι;"

"Τώρα αν σου πω που είναι το κορίτσι σου δεν θα το πιστέψεις. Είμαι Αράχωβα με τον Μάνο."

"Αυτό είναι σούπερ. Πως τα περνάτε;"

"Υπέροχα είναι. Με προσέχει με φροντίζει. Δεν έχω κανένα παράπονο. Είναι ο πιο υπέροχος άνθρωπος που έχω γνωρίσει και πολύ ωραίος. Μην το ξεχνάμε."

"Ακούγεσαι πολύ ενθουσιασμένη. Τι συνέβη; Ααα δεν μου είπες! Γιατί εγώ το πρωί σας βρήκα σας κρεβάτι;"

"Κάναμε έρωτα για αυτό. Στο λέω και κοκκινίζω. Ούτε να σε είχα μπροστά μου δηλαδή. Και τώρα δηλαδή."

"Με αυτό ξεκινάει ο κόσμος πρώτα. Με τα καλά. Και πως ήταν; καλός;ή...."

"Μαρίζα σταμάτα."

"Δεν είπα και τίποτα καλέ."

"Υπέροχος ήταν. Ένας θεός. Άριστα παίρνει."Της έλεγα λιώνοντας και τον άκουσα που έμπαινε στο δωμάτιο." Σε κλείνω γιατί ήρθε."

"Άντε. Άντε στο μωρό σου."μου είπε η Μαρίζα γελώντας και κλείσαμε το τηλέφωνο.

"Μωρό μου γύρισα." Μου φώναξε αυτός και βγήκα από το μπάνιο  φορώντας μόνο το μπουρνούζι μου.

"Εδώ είμαι." Του είπα και τον φίλησα.

"Απόψε θέλω να βάλεις κάτι όμορφο θέλω να βγούμε κάπου τα δυο μας." Μου είπε και ακούστηκε ένας δυνατός χτύπος στην πόρτα.

Ήταν το φαγητό τους και έτσι καθίσαμε να φάμε μαζί. Ο Μάνος έπαιζε συνέχεια μαζί μου και με τάιζε εκείνος.

"Μάνο!" Είπα γελώντας όταν αντί να μου δώσει σε εμένα το φαγητό, το έφαγε εκείνος ξεγελώντας με.