Μοιραία Γνωριμία!

10. Κυνηγώντας την Ζωή!

Εκείνη η ξανθιά γυναίκα βρισκόταν ακόμα εκεί,  στο τραπέζι της με την φίλη της.  Ο Μάνος είχε μεριάσει τα μαλλιά μου από τον δεξί ώμο για να μπορεί να φιλάει τον λαιμό Μου. Κοιτούσα συνέχεια την ξανθιά γυναίκα όσο είχα αγκαλιά τον Μάνο και της έδειχνα με το βλέμμα μου πόσο απολαμβάνω το φιλί του.

Την είχα κάνει τούρμπο και κατακόκκινη από τον θυμό. Σηκώθηκε με την φίλη της και φύγαν.

"Είσαι καλύτερα τώρα; Σε βλέπω να χαμογελάς και πάλι και με κάνεις πολύ χαρούμενο." Μου είπε αυτός πολύ χαμηλόφωνα για να το ακούσουμε μόνο εμείς οι δύο.

"Φίλα με ξανά γιατί μου δίνεις λόγω να χαμογελάω, ένα λόγω να σε αγαπάω ακόμα πιο πολύ."Του έλεγα όσο είχαμε κολλημένα τα πρόσωπά μας και τα χείλη μας είχαν μια απόσταση αναπνοής μεταξύ τους για να ξανά ενωθούν.

"Θέλω πρώτα να μου υποσχεθείς κάτι. "
"Ότι θες αγάπη μου."

"Να μην ξεχάσεις ποτέ το πόσο σε αγαπάω." Μου είπε βάζοντας το μαλλί μου πίσω από το αυτί μου.

"Ποτέ." Του είπα εγώ με ένα ερωτικό βλέμμα.

"Μαρέσει αυτό το ερωτικό σου βλέμμα. Με κάνει να θέλω να σε φιλάω για ώρες ατελείωτες."

{...}

Ήταν ξημερώματα και εγώ ημουν για άλλη μια φορά έτοιμη για να σχολάσω. Ο Μάνος δεν δούλευε απόψε και έτσι θα πέρναγα να τον δω μόλις θα σχόλαγα . Ένας πελάτης στο μπαρ όμως με παρενοχλούσε επειδή είχε μεθύσει και από ότι φαίνεται ήθελε πολύ μια γυναικεία παρουσία στο κρεβάτι του.

Ορέστης!

Η Ζωή έφυγε από το μαγαζί κοιτώντας φοβισμένη τον άντρα πίσω της.

Αμέσως ειδοποίησα  τον Μάνο να έρθει γρήγορα γιατί αυτός ο τύπος ήταν επικίνδυνος.

"Μάνο η Ζωή κινδυνεύει. Κάποιος την ακολουθεί. Βιάσου." Του ειπα και μου έκλεισε το τηλέφωνο.

{Πίσω στην Ζωή!}

Τον είχα καταλάβει αυτόν τον άντρα που με ακολουθούσε και με πλησίαζε όλο και πιο πολύ και άρχισα να επιταχύνω τον βηματισμό μου για να βγω στον κόσμο. Κάθε φορά προχωρούσα όλο και πιο γρήγορα μέχρι που άρχισα να τρέχω. Φοβόμουν πολύ. Ετρέχε και αυτός όμως για να με πιάσει και να με προλάβει. Στον δρόμο δεν γυρνούσε κάνεις τέτοια ώρα. Η μόνη λύση ήταν να καταφύγω στον κεντρικό.

Την στιγμή που εκείνος πήγε να με πιάσει ειχα βρεθεί στην άκρη του  πεζοδρομίου. Τελείωνε και χωρίς να ελέγξω τον δρόμο από την βιασύνη να σωθώ , πήγα να περάσω απέναντι τον . Ένα αυτοκίνητο σταμάτησε απότομα μπροστά με ένα δυνατό φρενάρισμα.

Όμως το αυτοκίνητο σταμάτησε πολύ αργά γιατί με είχε χτυπήσει με δύναμη είδη. 

Μάνος!

Εκείνη είχε βρεθεί χτυπημένη πάνω στο τζάμι του αυτοκινήτου, με αίματα στο πρόσωπο και κυρίως στο κεφάλι. Το σώμα της άρχισε να κατρακυλάει και να πέφτει σιγά σιγά στον δρόμο σαν να ήταν άψυχο.

Και όλα αυτά μπροστά στα μάτια μου. Έτρεχα με το αυτοκίνητο σαν τρελός να την βρω και να την σώσω. Ερχόμουν από το αντίθετο ρεύμα και μόλις το ειδα φρεγάτα απότομα.

"Ζωή." Φώναξα με όλη την δύναμη της φωνής μου.

Έτρεξε πανικόβλητος κοντά της φωνάζοντας από πόνο.

"Ζωήηηηη!" Έλεγα και την κρατούσα στην αγκαλιά μου. Είχα πέσει με τα γόνατα στον δρόμο και την έβλεπα μέσα στα αίματα. "Ζωή μου. Ζωή μου Ζωή." Φώναζα  από πάνω της με βουρκωμένα μάτια και κρατώντας το κεφάλι της.  Της φώναζα για να ανοίξει τα μάτια της.