Verliefd?

Hoofdstuk 18: geheimen?

Ron lachte en ik keek hem een beetje boos aan. Toen ik naar Draco keek zag ik dat hij door zijn haar wreef en hij gewoon de grote zaal uitliep. Nu heeft hij weer niets gegeten. Ik had ook niet veel zin meer om hier te zitten, Niet dat ik iets heb tegen hun maar Ron maakt me soms echt gewoon kwaad. Ik stond op en nam wat koffiekoeken en twee appels.

"Wat ga jij nu doen?" vroeg Ron niet begrijpend.

"Wel ja als Draco niet bij mij mag zitten ga ik gewoon naar hem heb je van ons gelijk geen last meer en kan je lekker verder gaan zonder problemen in je leven." zei ik best gemeen.

Het was er eigenlijk uit voor ik het wist. Ze keken me allemaal wat geschrokken aan en ik liep weg zonder te wachten op antwoord ik hoorde ze wel nog iets zeggen.

"Je zou beter bij die dooddoener wegblijven!" riep Ron.

"Ronald laat dat nu je bent niet eens zeker." Hoorde ik Hermelien nog zeggen.

Ik liep naar buiten. Ik wist zelfs niet waar Draco kon zijn. Misschien onder de boom. Toen ik onder de takken doorliep zag ik hem inderdaad zitten, Ik glimlachte en dat deed hij ook even.

"Wat kom jij hier doen?" vroeg hij stil.

"Eten met mijn beste vriend want die heeft weer niet gegeten." zei ik lief en een beetje lachend.

"Je bent veel te lief voor me weet je?" zei hij zacht.

Ik glimlachte en ik kwam tegenover hem gaan zitten. We begonnen te eten en hij was een beetje aan het praten over Zwerkbal. Soms zou ik willen weten wat er in zijn hoofd rond spookt. Hij ziet er altijd zo verdrietig uit en gebroken maar als we dan eens samen zijn lacht hij doet hij vrolijk en zit hij zoals nu, zo zorgeloos en enthousiast over de meest normale dingen te vertellen. opeens schoten de woorden van Ron in mijn hoofd ' Je zou beter bij die dooddoener weg blijven!' Wat is dat eigenlijk een dooddoener? Zou ik het aan Draco vragen of niet?

"Draco sorry dat ik je onderbreek maar wat is eigenlijk een dooddoener?" vroeg ik aarzelend

Zijn lach verdween en hij keek me niet meer aan. Heb ik iets verkeert gedaan? Ik had het ook niet moeten vragen. Stom van mij, hij was nu eindelijk blij.

"Euhm ik kan beter gaan." zei hij stil.

Hij stond op en wou weg gaan maar ik hield hem tegen. Ik wou hem niet weg jagen of kwetsen of wat dan ook ik wou gewoon weten was het was.

"Draco alsjeblieft niet weg gaan nu. Het was maar gewoon een vraag. Ik wou gewoon weten wat dat was want ik ken al die woorden niet net zoals ik dreuzels en modderbloedje niet kende." zei ik bijna smekend.

"Denk je dat ik er één ben toch?" vroeg hij een beetje bod.

"Nee helemaal niet Sorry dat ik het vroeg je hoeft het niet te zeggen maar alsjeblieft loop nu niet weg?" smeekte ik.

Hij knikte en ging terug zitten. Ik ging naast hem zitten en er rolde een traan langs mijn gezicht. Waarom weet ik ook niet zo goed. Hij merkte het op en keek me vragend aan.

"Waarom ween je nu?" vroeg hij lief maar toch verward.

"Ik was gewoon bang dat je boos was op mij omdat ik dat vroeg sorry."

"moet je echt geen sorry voor zeggen. Ik was gewoon wat geschrokken. Een dooddoener is trouwens iemand die aan Je Weet Wel zijn kant staan en hem dient zeg maar." zei hij stil.

"oh oke." zei ik stil terug.

Het was even stil tot Draco de stilte verbrak.

"Dankje voor het eten trouwens dat is echt lief van je." zei hij lief.

"dat is echt graag gedaan, sorry van Ron."

"Moet je geen sorry voor zeggen ik snap hun wel." hij glimlachte.

De rest van de dag hebben we daar eigenlijk gezeten en gepraat. Het project waren we helemaal vergeten. Het was echt gezellig. Toen het tijd was voor het avond eten gingen we terug naar de grote zaal. Deze keer was iedereen er al. Draco liep naar zijn tafel en ik naar de mijne. Ik had niet veel zin om Ron te zien maar ja. Ik ging naast Harry zitten en keek nog even Draco zijn richting uit. Hij lachte en ik lachte terug.

"Waarom lach je naar hem?" vroeg Ron een beetje bod.

"Ik lach naar wie ik wil." zei ik bod terug.

"Je moet niet met hem omgaan! oke ja ik zei dat het oké was dat jullie vrienden waren maar toen wist ik niet dat hij een dooddoener was!" riep Ron bod.

"Hou toch gewoon je mond!! Je weet helemaal niets van hem!! Wie weet ben ik er ook één dus blijf dan ook gewoon uit mijn buurt!!" riep ik voor bijna heel de zaal.

Ron schrok van mijn reactie en ik voelde iedereen naar me kijken. Ik stond op en liep boos weg. Waarom moet Ron altijd zo gemeen doen? hij weet helemaal niets over Draco! Eigenlijk weet ik ook niet zo veel maar toch. Misschien is hij wel een dooddoener? Nee dat kan niet Draco is zo niet. Tranen vulde mijn ogen en ik bleef maar lopen, niet eens wetend naar waar.