My Life Is A Movie (MG & JB)

2

Pov Pip
Ik kan wel janken. Dit is erg. Woon ik net in een echt huis, breek ik de regels. Hoe achterlijk ze ook zijn. Ik val op bed neer en ik jank ook echt. De deur gaat open. Hopelijk is het Eva niet. 'Ehm, Pip.' O gelukkig het is Luca, de enige in die me lijkt te mogen. 'Sorry, ik wist dat je niet bij mij mocht komen. Ik wist alleen geen andere manier om je te leren kennen.' 'Nou, wat dacht je van op deze kamer?' 'Sorry had ik niet aan gedacht.' Zijn stem klinkt wel oprecht. Ik draai me naar hem toe 'Sorry, voor mijn huilkop.' Hij grinnikt.

Ik mag Luca nu al. We hebben nog bijna niet gesproken maar ik vind hem aardig. 'Pip, ik zou wel de regels uit je hoofd leren. Mijn moeder word chagrijnig als je ze niet volgt. Als je het een poos volhoudt komen er minder regels.' Ik knik maar een beetje, hoewel het niet mijn favoriete onderwerp is, is het wel handig. 'Wanneer ben je jarig Luca?' 'Ehm, 18 november.' 'Nog gefeliciteerd.' 'En wanneer ben jij jarig Pippie?' '20 april' fluister ik zacht. 'Maar dat is overmorgen!' Ik knik. 'Weten mijn ouders hiervan?' Ik schud nee. 'Dan ga ik dat nu vertellen!' Hij springt op en rent naar beneden. Even later komt hij terug. 'Zo nu weten ze dat ook weer.' Ik grinnik. Hij grinnikt terug. 'Ik vind je nu al mijn zusje Pippie.' 'Ik jou ook Luuc.' 'Noem je mij nou je zusje? Ik ben nog steeds 19 en jij bijna 17 dus ik ben dan minstens je zus.' Ik houd het niet meer. Hij is geniaal.

Nadat we nu eindelijk elkaar een beetje beter hebben leren kennen. -we komen trouwens in best veel dingen overeen- Komt Eva binnen. Ze legt een papiertje op het bureau en loopt weer weg. Luca staat kreunend op. 'Waarom kreun je?' 'Nou dit zullen wel meer regels zijn ofzo, zo is mijn moeder ook wel. En ja hoor, het is een schema met welke tijden ik waar moet zijn. O, ik kan -correctie mag- Luca alleen zien tijdens het avondeten. Achterlijk. 'Pippie?' 'Luucje?' 'Wat is je nummer? Ik moet op een manier contact met je houden.' 'Ehm ja, 06-21436587' 'Ik stuur je ff een berichtje.' Ik pak mijn telefoon om hem in mijn contacten te zetten. 'Okay, je hebt een iPhone 4?' Luca kijkt me vragend aan. 'Is daar iets mis mee?' Hij haalt zijn schouders op. Nu pas zie ik zijn telefoon. Een iPhone 7. Tuurlijk, die ouders hebben al het geld wat je maar kan wensen.

Ik lig in bed en probeer te slapen. Het lukt niet echt. Maar dat is niet gek aangezien ik hier net ben. Een ik alleen Luca mag. Eigenlijk vind ik dat best wel gemeen klinken, waarschijnlijk als ik ze beter ken vind ik ze aardiger.

Vandaag gaat het schema in. Alleen dan zonder het school gedeelte. Dus helaas kan ik Luca biet echt zien vandaag. Ik beslis Evan te bellen.

Evan: Piiiiip!
Pip: Evan!
Evan: Hoe gaat het?
Pip: De zoon in aardig, maar die ouders. Ik mag nu nog minder dan de vorige keer.
Evan: Das niet prettig. Maar ik word over een maand 18 dus dan kom ik je opzoeken. En mag ik weg uit dit gesticht.
Pip: Dat is zo fijn. Maar ik bel je later weer. Want ik moet eten anders krijg ik geen lunch. Bye.
Evan: See ya!

Ik sprint naar beneden om te eten. Gelukkig ik ben op tijd. Na de lunch moet ik weer naar boven. De rest van de dag verloopt saai. Gelukkig mag ik na het avondeten slapen. Ik denk nog 1 seconde aan mijn verjaardag. Maar dat zullen we wel niet vieren. Ze kennen me amper. En met die gedacht val ik in slaap.

Note:
Ik heb besloten om toch geen minimaal aantal woorden te doen. Want over sommige dingen kun je niet heel veel schrijven.
Maar hier is hoofdstuk 2. Het duurde lang, maar het is er. -En nu ga ik mijn Tellie aan stroom leggen want ik heb nog maar 1%-