uçurumun tepesinde bana doğru hırlayan kurt bana ulaşamicanı anlayınca tutunduğum ipi kemirmeye ve çekmeye başladı ,çaresizce ipi braktım kayalara dikatlice basarak ilerlemeye başladım aşağa doğru en sonunda insan sığıacak kadar bir yere ulaştım tam ortasında uçurumun oğlece orda kaldım,yanımda ne cep telefonu nede fener var hava iyice kararmaya başladı,çaresizce durmaktan fayda yok deyip adım adım aşağa doğru inmeye epey var daha dibe ulaşmaya ama dibi gorunmeye başladı ,oğle güzeldi ki goruntu uksekten bembeyaz etraf ve bir okadar korkutucu sessiz ve kurt ulumasıyla dolu ,''Allahım ben hangi gezegene düştüm ''dedim kendime bir ara.ben boyle çaresizlikten soğuktan ve korkudan konuşurken dibe baktım 30mt kadar kalmış ,tam sevineğim derken ağayım daldınlığıma gelip bir kaydı ve kendimi en son hatırladım şey aşaya doğru uçmamdı ve sert bir yere kafamın çarpmasıdır ve soğuk karın uzerine yere serilmiş kumaş gibi uzandığım oldu,gözlerimi açtığımda kendimi hatanede buldum çünki ,beni kurtaran 2 dağcı olmuş oda ordan tesadufen geçerken gormuşler gece tırmanmak için çıkmışlar,ve acilen dönmuşler,beni hastaneye göturmek için.ve gozlerimi açana kadar orda kalmışlar,sabah kendime geldimde onlara teşekkur ettim ve ayrıldık herkes kendi yoluna devam etti,neyse ben zar zor evin yolunu tuttum ama aklım şimdide beni kurtaran erkeklerden birisinde kaldı sanırım aşık oldum,ve ben karar verdim haftaya o yattığım hastaneye giip o insanların kaydını inceleyip kim olduklarını nerde oturduklarını oğrenmeye,ve o beklediğim gün geldi heycan içinde suslendim puslendim ben yola çıktım ,kalbim fırlayacak gibi oldu bi heycan sormayın,bindim otobuse yola koyuldum ve saatler sonra nihayet vardım ve indim yurumeye başladım hastane yolunu takip ederek,az kaldı ve nihayet hastane kapısını açtım ve girdim.danışmaya gittim ,anlattım geçen hafta burda tedavi oldumu ve beni buraya 2 erkek getirdiğini,onların kim olduğunu sordum ,nede olsa kayıtları vardır prosedür gereği,ve yok boyle tesadüf birde ne oğreneğim ,bana danışmandaki bayan şuan sordunuz kişilerden birisi tırmanış esnasında kayalıktan tırmanış esnasında düşmüş az önce hastaneye yatırmışlar ve acilen kan aranıyormuş ,hangi kan grubu diye sordum a+ dediler.hemen acile koştum sora sora buldum yattığı yeri hemen dedim kanım uyuyor hemen alın verin,gerekiyorsa hepsini son damlasına kadar veri dedim,kimsiniz dediler kanımı aldılar alırken anlattım sadece bir arkadaş dedim,çabuçak inceleğip hemen kan verdiler kendisine, hala kendinde değildi bilinci yoktu .ben üzüntüden nasıl ağılıyorum oğle heycan varken heyecan gözyaşı yağmuruna döndu ,neyse kısa keseyim ,verdim kanımı ben bir kenarda kendime gelmeyi ve onunda uyanmasını beklemeye başladım hemşeriler sağolsun çikolata falan verdiler ve teşekkur ettiler,iyi ki geldiniz diyerek,çok kan kaybediyordu hastamız son anda yetiştiniz diyerek.bole derken zaman epey geçti ve bizimki kendine gelmeye başladı ,tamamen açtı gözlerini ve beni gorunce nasıl da şaşırdı ama bir okadarda sevindi,meğerse oda bana aşık olmş o gun unutmuş benden telefon numaramı istemeye bunu bana itiraf etti bende tabi bana ilgisi oldu için çok sevindim ,once o benim hayatımı kurtarmıştı kader ya bu sonra tesadufende ben kurtarmış oldum,yazılan bozulmaz derler ya kaderinde varsa arama o seni bulur derler ya işte ondan oldu,içimden bir an için beni bu hastaneye düşmeme sebep olan kurt aklıma geldi ve içimden ona binlerce kez teşekkur ettim,çünki meğerse o beni yazılan kaderime doğru kovalayarak daha çabuk gitmemi ve ulaşmamı sağlamış .
