Love Till Death | Υπό Διόρθωση

••Κεφάλαιο 27••

Το επόμενο πρωί η Δέσποινα ξύπνησε με έναν ελαφρύ πονοκέφαλο. Με όλα αυτά που είχαν γίνει, ένιωθε πως το κεφάλι της θα έσπαγε.

Σηκώθηκε απροθυμα από το μαλακό κρεβάτι της, με προορισμό το μπάνιο. Γέμισε την μπανιέρα και βυθιστηκε μέσα στο ζεστό νερό.  Έκλεισε τα μάτια της και σκεφτόταν τα τελευταία γεγονότα.

Μα γιατί να μην μου πεις το όνομα του πραγματικού μου πατερα; σκέφτηκε.
Θα προσπαθούσε μετά να μιλήσει με την μητέρα της.

Βγήκε από το χλιαρό πλέον νερό και τυλιχθηκε με το απαλό μπουρνουζι της. Αφού ντύθηκε απλά αλλά σαν μοντέλο γνωστού περιοδικού,  ανάλογα με την ηλικία της φυσικά,  κατέβηκε κάτω.  Ολοι έλειπαν και στο σπίτι βρισκόταν εκείνη, ο Άρης και οι υπηρετριες.

"Καλημέρα ματιά μου." άκουσε τον Άρη πίσω της  και γύρισε να κοιτάξει τον άντρα και κυρίως τα μάτια που ερωτεύτηκε παραφορα.

"Καλημέρα έρωτα μου!"

Την αγκάλιασε από την μέση και ένωσε τα χείλη τους τρυφερά.  Μετα απο λίγα λεπτά που έσπασε το υπέροχο φιλί τους,  πήγαν στην κουζίνα να πάρουν πρωινό.

"Άρη θέλω να πάω στο πατρικό μου σπίτι σήμερα."
Ο Άρης σταμάτησε να τρώει και κοίταξε την γυναίκα του.

"Έγινε κατι;"

"Όχι απλά.... έχω ανάγκη να ξεκαθαρίσω τα πράγματα ρε Άρη.  Πρέπει κάποια στιγμή.  Νομίζω πως κάποτε πρέπει και εμείς να ζήσουμε ευτυχισμένοι όπως μας αξίζει."

Της έπιασε το χέρι και την κοίταξε με λατρεία.

"Ότι θες αγάπη μου. Εγώ πάντα θα είμαι στο πλάι σου. Μήπως θες να πάμε μαζι;" της ρώτησε με ενδιαφέρον.

"Όχι όχι.  Προτιμώ να πάω μόνη μου."

"Όπως θες." Κατά βάθος δεν ήθελε να την αφήσει μόνη της αλλά ήξερε πως έπρεπε και πως δεν θα της άλλαζε γνώμη.

°°°°°°°°°°°°°°°

Ώρες μετά έβγαινε από το σπίτι της μητέρας και του ανθρώπου που πίστευε για πατέρα της. Ήξερε πλέον.

Αλέξανδρος Παυλίδης.  Το όνομα του πατέρα της.

Τουλάχιστον είχε επιλέξει να αλλάξει το επίθετο της και να πάρει το επώνυμο του άντρα της. Στεργίου.

Προχωρούσε προς το αμάξι της όταν άκουσε το κινητό της να χτυπά. 

Το έβγαλε από την τσάντα της και κοίταξε την οθόνη.  Πάγωσε στην θέση της.

Η Ελσα.  Μια από τις καλές φίλες της.

Δίστασε στην αρχή να το σηκώσει αλλά το έκανε τελικά.

" Παρακαλω;" Είπε ήρεμα.

"Δέσποινα;" την άκουσε ξανά μετά από τόσο καιρό.

"Ναι Ελσα.  Σε ακούω."

"Συγγνώμη Δέσποινα.  Αλήθεια.  Μας ανάγκασαν και εμένα και την Αντα. Σε παρακαλώ ας βρεθούμε μια μέρα."

Κοίταξε κάτω και απελευθέρωσε δυνατά τον αέρα από τα πνευμονια της.

"Θα δω Ελσα. Και τώρα συγγνώμη αλλά πρέπει να κλείσω…" είπε γρήγορα και πάτησε το κόκκινο κουμπί,  τερματιζοντας την κλήση.

"Αχ τρελή μου..."

Ξεκλειδωσε το αυτοκίνητο της μα την ώρα που πήγε να μπει, κάποιος τράβηξε το χέρι της.

Σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε.  Είδε έναν άντρα ψηλό,  με σκούρα καφετι μάτια και αρκετά όμορφο.  Μα ποιος ήταν .

"Ποιος ειστε;"

"Το όνομα μου είναι Μιχάλης Παυλίδης."

Η δεύτερη βόμβα.  Ένας αδερφος;

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Τι μου κανετε; ποπο πάλι εξελίξεις.  Μάθαμε το όνομα του πατέρα και μάλιστα έχουμε και έναν αδερφό εδω;! ΜΜΜΜ σας θυμίζει κάτι το ονομα;
Αν όχι κοιτάξτε τη δημοσίευση με τον τίτλο "Ήρωες " και ίσως καταλάβετε...

Περιμένω σχόλια! 📲