Sot po rrija e vetme....Plot mendime më silleshin ne koken time.
Mendoja per gabimet e mia , mendoja per veten time , mendoja per ty , dhe mendoja per ne te dy....
Por më nuk egzistonim "ne të dy" , egzistoja unë , dhe egzistoje ti..
Ku mbeti dashuria jonë ?? Ku mbeti buzëqeshja jote ? ku mbeten fjalet e tua t'ëmbëla ?
Ku mbete ti ??.....
Gjdo gjë ndodhi papritmas , ahhh sikur të mundja t'ia falja vetes këtë gabim që bëra.
Shkatërrova veten time , shkatërrova zemren time , mendjen time ,, ndjenjat e mia ku mbetën??.
Nuk do t'ia fal vetes KURR.
Koha po iken.., ndoshta ti më ke harruar , ndoshta ti nuk mendon më per mua... ah c'bëra un e mjera... Ku i kisha mendët ? Apo ndoshta mendoja vetëm per veten time ?
Por sadopak te kisha menduar per veten nuk do të lija të ikje.... Por në fakt... Unë isha ajo që ika .
Unë u largova nga ti , Pse ? Pse ? Pse ? , Gjithmon pyes veten PSE ? bëra një gjë te till ? Dhe t'them të drejten , pergjigjen nuk e mora kurr...
Po të pakten do të dëshiroja të ta shof fytyrën tënde prej engjulli , ta ndëgjoj zërin tënd te but.. Ta ndjej ngrohtësin e shpirtit tënd.... Dua të të them ' Më fal ' , por ti tani nuk ndodhesh këtu.....
