Overwinnaar

Proloog

Het was middernacht toen ik de deuren naar het balkon opende om wat frisse lucht in te ademen en keek naar buiten.

Vanaf hier zag het strand er hèèl rustgevend uit. Zo stil. Zonder wind waren er natuurlijk geen golven om het witte zand verder naar ons landhuis toe te spoelen.
Dat gaf mij dat vredige onwerkelijke beeld van een perfect vakantieoord.

Helaas is ons leven niet zo'n feest.

Morgen is het zover, de uitschakeling.
Alle zeventienjarige in Occularia moeten dan bewijzen dat ze meerderjarig zijn geworden en dat ze dus een plek verdienen in èèn van de rijkere secties van Occularia.

Maar tot ieders afschuw moet je vechten om te bewijzen dat je het waard bent om te blijven leven. Als je goed bent of een select bent, dan kan je een belangrijk bestaansrecht krijgen, zodra je levend uit de ring komt.

Onze sectie: Paard, is de op èèn na rijkste van allemaal. Ik heb het geluk hier geboren te zijn. Andere, zoals Rose hebben dat niet.

Een sectie boven die van ons, is de zwaan. Daar heb je daadwerkelijk echt te maken met gouden fonteinen, kristallen kroonluchters en kastelen met duizenden kamers. Zij zijn van koninklijke bloede omdat ze selecten waren geweest tijdens de uitschakeling.

Eentje onder ons is de vis, daar heb je vaak grote huizen met enorme tuinen en veel grond. Dit zijn vaak eigenaars van bedrijven.

Daaronder heb je de slang, ezel en de kat. Deze zijn van gemiddelde waarde, zoals Rose.

De pad, aap en de rat zijn het aller armst. Zij hebben moeite om aan eten en drinken te komen.

Maar, als je de uitschakeling wint en overleeft, dan wordt je beroemd en dan kom je in een rijke sectie en verdien je bakken met geld.

Sommige winnaars vonden het zelfs zo leuk dat ze een van de leidinggevende palaranten werden.

Natuurlijk heeft ons gezin het in dit landhuis en in deze sectie prima. Dus verlangen we niet echt naar nog meer goud en juwelen. Maar helaas, toch moeten de zeventienjarige meedoen. Het is traditie. En een wet, de aller belangrijkste en strengste regel van dit land. Het hoort gewoon bij onze cultuur, volgens de uitschakeling.

De palaranten, de bestuurders van dit land, zijn ook de baas over de uitschakeling. Ze hebben hun genootschap naar het evenement zelf vernoemt.

Ik kan het maar niet accepteren dat ik er misschien morgen niet meer zal zijn. Ik ben nog helemaal niet klaar om te sterven. Ik wil nog trouwen met een mooie vrouw, kinderen krijgen en oud worden. Helaas is onze keuze bij onze geboorte al vastgesteld.

Ik voel me verschrikkelijk. Daarom heb ik buitenlucht nodig, om tot rust te komen. Het helpt niet echt.
Ik voel me nog steeds vreselijk. Ik had beter misschien in bed kunnen blijven. Maar waarschijnlijk zou ik toch niet kunnen slapen.

'Hè Kai!'

Ik schrik op uit mijn overpeinzingen en kijk achterom, naar mijn kamer. Die is donker en verlaten. Waar komt die stem dan vandaan?

'Au!' Ik krijg een knalrode appel tegen mijn achterhoofd gegooid.
Hij stuiterd nog even na op het laminaat en rold vervolgens onder mijn boekenkast.

Ik kijk omlaag naar de tuin, om te kijken wie die appel gegooid had.

Mijn ogen glijden naar de rijen appelbomen en toen naar omringende stenen muren met de klimplanten die ertegenop groeien en tenslotte naar de grote fontein in het midden van dat alles.

'Nee, hier!' Roept de stem zacht maar duidelijk.

Ik kijk naar de dikste boom die mij nog niet eerder was opgevallen.