There Is No Me Without You

Chapter 1

Είμαι τόσο νευρική.Τα πόδια μου τρεμοπαίζουν και η καρδία μου σφυροκοπάει μέσα στο στήθος μου.Τα μάτια μου σκανάρουν το δωμάτιο,είναι γεμάτο απο όμορφες γυναίκες γεμάτες αυτοπεποίθηση και σιγουρία για τον εαυτό τους και να εκεί στην γωνία βρίσκομαι εγώ.Καστανά μακριά μαλλιά και σκούρα μπλέ μάτια γεμάτα ανησυχία.Είμαι εδώ για τη θέση της γραμματέα και θα παλέψω για να την αποκτήσω.Παίρνω βαθία ανάσα και διασχίζω τον διάδρομο, που ειναι γεμάτος με υποψήφιες.Κάθομαι σε μια πολυθρόνα δίπλα από μια μελαχρινή με θεόρατα πόδια που διακρίνονται εύκολα απο την κοντή της φούστα.Τα μάτια μου παρατηρούν το πρόσωπο της.Είναι τόσο έντονα βαμένη ,γεμάτη κραγιόν και φλεβαρίδες.Το βλέμμα της πέφτει επάνω στο δικό μου.Με ατενίζει εξεταστικά και μετά απο κάποια δευτερόλεπτα μου ρίχνει ένα βλέμμα γεμάτο ειρωνία!Της το ανταποδίδω όσο πιο καλά μπορώ αλλά δεν νομίζω ότι αποδίδει, με ένα αχνό χαχανιτό στρέφει το βλέμμα της αλλού και με αγνοεί.Νίωθω τα μάγουλα μου να παίρνουν φωτία απο την ταπείνωση αλλά αποφασίζω να αποσυρθώ απο την ήδη χαμένη μάχη.

''Alice Moore''μια ξανθία ατενίζει το δωμάτιο με τα υπέροχα σκούρα πράσινα μάτια της περιμένοντας ανταπόκριση.

Ο θέε μου!!Μόλις είπε το όνομα μου.Πετάγομαι απο την πολυθρόνα και κατευθύνομαι πρός το μέρος της.Μου χαμογελάει με ένα ζεστό χαμόγελο και με ένα νεύμα με παρακινεί να την ακολουθήσω.Καθώς βγαίνουμε απο το δωμάτιο έχω την ευκαιρία να την παρατηρήσω καλύτερα.Έχει υπέροχο σώμα και κινείται με χάρη.Φοράει ένα πράσινο φόρεμα που αναδεικνύει το υπέροχο σώμα της και τα μάτια της.Σε αντίθεση με εμένα που φοράω μια μαύρη κολλητή φόυστα μέχρι το γόνατο, ένα άσπρο πουκάμισο και μαύρα τακούνια.Τίποτα το ιδιαίτερο η το φανταχτερό.

Είμαστε σε ένα διάδρομο που ο μόνος προορισμός του ειναι μια ξύλινη πόρτα με κολλημένο το όνομα Margret Smith.

''Εδώ είστε δεσποινίς Moore.''αποκρίνεται.

''Ευχαριστώ πολύ.''απαντάω και της χαμογελάω γλυκά.

Μου ανταποδίδει το χαμογέλο και ξεκινάει για τον δρόμο της επιστροφής.Πρίν στρίψει γυρίζει και με κοιτάει πάλι.

''Και καλή επιτυχία.''μετα απο αυτό χάνεται στους διαδρόμους.

Μένω να κοιτάω την πόρτα για μερικά δευτερόλεπτα πρίν χτυπήσω.Παίρνω βαθία ανασά, σηκώνω το χέρι μου και χτυπάω.

''Περάστε.''ακουγέται μια φωνή.

Ανοίγω την πόρτα και αντικρίζω μια γυναίκα γύρω στα σαράντα με ένα πολύ σοβαρό και επαγγελματικό ύφος.