BrokenStrings --- Chapter 4

Magsimula sa umpisa
                                        

Halos maibuga ko ang tubig. Hala! Bakit naman siya agad. Hindi ko talaga siya gusto.

Kasi ang mga artista na katulad nila, nagsisinungaling para magsikat lang. Pinapasa lang ang mga taong umiidolo sa kanila. Ang sakit kaya sa tenga marinig ang mga linya na magpapakasal sa simbahan kasama nang mga idolo nila. Che! Ang layo nang mga pangarap. Masaklap pa nga gagawa na daw nang anak, mga ganun. Hindi pa nga nakakapagtapos nang pag-aaral, walang trabaho pero kung tutuusin, tutustusan naman nang mga artista. HAHAH. Natatawa talaga ako sa mga ganun na mga topic.

If you look at the dark side, you’ll find them as liars. They are making a story to make it to the top. Promises that they can’t keep. At ang iba naman kakapit sa mga mayayaman para lang magsikat. Pare pareho lang ang mga nasa shobiz.

Mas I’peprefer ko pa ang sarili ko na mag-aral nang mabuti at makapagtapos at makakuha ng magandang trabaho. Tularan niyo ako, guys. J

Si Ate halos maging baliw. Halos magdamag sa computer niya, naghihintay ng tweets or news updates sa internet tapus magrereklamo pagka umaga na masakit ang ulo niya. Hello? Sino ang may kasalanan? Masisira pa ang mga mata. Tapus, minsan hindi na pumapasok sa klase kasi nga pagod. Pero kapag nasa bahay naman, hindi makapagtigil na mag search search sa internet. Saan pa ang pag-aaral kong babalewalain mo lang ito?

Hindi din naman nila kasalanan kung bakit nagkakaganun ang mga fans nila. Oh well, buhay nila yun. No comment nalang. Sa kaka’share ko sa inyo, may sumugod dito sa akin at ipa-gerotin pa ako. Ayoko ko pang mamatay. Huwag muna.

Alam niyo ang guillotine? Ginamit yan na pang patay sa mga tao kapag labag sila sa pamahalaan. Yung nakikita niyo sa unang panahon na ilalagay ang ulo mo sa may bilog tapos sa taas may blade na siyang pupugot ng ulo mo. Yun ang GUILLOTINE. J

Tiningnan ko lang ang tv. Gwapo naman kung tutuusin si Justin ehh. He’s just… not my type of guy.

Ipinabalas yung music video niya. Ewan ko kung ano ang title pero masarap sa pandinig ang mga music niya. Hindi ako bias ahh. Talagang masarap sa pandinig. Pero every time naririnig ko ang mga kanta niya, there is something that makes me wonder.

After 20 minutes.

“Cars! Dali. Luto na ‘to. Kain na tayo.” inilapag na ni Ken ang kanyang niluto. Nakita ko ang mga pagkain, ang sasarap. Nagluto ng gulay. Puro gulay lahat!

Hala! Bakit ang daming gulay. Walang isda.  “Puro gulay, Ken? Ang rami naman ata.”

“Basta kumain ka nalang. Masarap yan. Ako pa.” Nginitian ako ni Ken.

Umupo na kami. Nagdasal muna para naman magpasalamat sa pagkain. Tinikman ko ang mga linuto ni Ken.

“Hello Heaven!” tinikman ko ang mga luto ni timong Ken.

ANG SARAP!

“Cars, dahan dahan lang po, pwede? Inum ka ng tubig.” Inabutan ako niya ako ng tubig.

Kinuha ko naman, “Ang saypr, Knnn.” Kain ako ng kain. Ang sarap sarap! Naku po, swerte ang magiging asawa ng Best friend ko.

“HAHA. Cars naman eh. Di kita maintindihan pero alam ko ang sinasabi mo, masarap ba?”

Tango ako ng tango kay Ken, ang sarap. Pagkatapos naming kumain, ako ang naka-ubos ng lahat. Walang natira.Paraakong patay gutom talaga. HEHE. Sorry naman, ang sarap talaga.

“Salamat po, Ken! The best ka talaga!” Hinimas himas ko ang malaki kung tiyan dahil sa sobrang busog.

“Cars, dali. Punta tayo sa kwarto ko. May ipapakita ako sayo.”

“Huh?”

“May ipapakita ako sayo, hindi pa po tapos ang tour mo sa palasyo ko.”

Kinuha ni Ken ang kamay ko at inalalayan ako papunta sa kwarto niya. Ng binuksan ni Ken ang kwarto niya, I was shocked to the point that I want to cry and shout sa sobrang pagkamangha.

His room was filled with my pictures, solo ko na mga pic sa wall. At mga petals ng rose sa floor. Simula ng bata pa ako, baby pa tapos tumatanda na ako. AHAH. Ang rami. Ang rami rami!

 Habang umikot ikot ako sa room ni Ken, I saw pictures of my family, si Ate, Si Mama, si Papa at ako. Nakalatag sa higaan ni Ken. Sa gitna, may dalawang passport at ticket papuntangNew York. And a note that said:

“Happy Birthday, Carla…

You miss your mom, right?”

Chapter 4, done! I can’t post yet the pictures of the characters. Kaya po, imagine niyo nalang po ang mga scenes and your own choice of the characters. Your choice.

Readers of Broken Strings:

I thank you po sa lahat na nagbabasa nito. I received feedbacks from my friends.

J It was all positive. Ang iba siyempre, negative pero I take that as a challenge.

Thank you!

Signed by:

mallows_kisses J

p.s. “People are like shooting stars.”                                                              

Broken StringsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon