Κεφάλαιο 38

Start from the beginning
                                    

"Σε ακούω, πες μου." Του λέω και αμέσως βγάζει από την τσέπη του το πορτοφόλι του. Το ανοίγει παίρνοντας από μέσα ένα διπλωμένο χαρτί και μου το δίνει. Τον κοιτάζω με απορία αφού δεν καταλαβαίνω τι είναι. Ξεδιπλώνω το χαρτί και βλέπω ένα εισιτήριο στο όνομα του Ορέστη. Και πάλι δεν καταλαβαίνω.

"Όταν έφτασα στην Αμερική ήμουν πια σίγουρος πως έκανα το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου. Το να σε αποχωριστώ ήταν το πιο δύσκολο πράγμα και όταν τελικά το έκανα, το μετάνιωσα. Ήμουν έτοιμος να πάρω το αεροπλάνο εκείνη τη στιγμή αλλά ήρθαν στο μυαλό μου τα λόγια που μου είπες στο αεροδρόμιο. Έδιωξα την σκέψη να επιστρέψω αμέσως και έδωσα λίγο χρόνο στον εαυτό μου να προσαρμοστώ. Ένα μήνα μετά όμως ήμουν άλλος άνθρωπος. Δεν ζούσα το όνειρο μου απλά ζούσα μακριά σου και αυτό ήταν εφιαλτικό έτσι μετά από παρότρυνση και του Ιάσονα, ο οποίος με έβλεπε να βυθίζομαι όλο και περισσότερο στο ποτό, αποφάσισα να επιστρέψω. Έκανα αίτηση για την μεταγραφή μου η οποία όμως έγινε δεκτή αλλά έπρεπε να τελειώσω πρώτα το εξάμηνο μαθημάτων το οποίο παρακολουθούσα. Έκλεισα εισιτήριο και απλά περίμενα να περάσει ο καιρός να επιστρέψω αφού τίποτα δεν με κρατούσε στην Αμερική. Ήθελα να σου κάνω έκπληξη, ονειρευόμουν την στιγμή που θα επιστρέψω αλλά..."
"Αλλά σε πρόλαβαν τα γεγονότα." Συνεχίζω την πρόταση του. Και οι πληροφορίες όλο και αυξάνονται από τον Ορέστη. Ήταν έτοιμος να έρθει και τελικά τον πρόλαβαν τα γεγονότα. Λες και το σύμπαν διαφωνούσε σε κάθε μας βήμα.

"Ακριβώς. Ακόμα και όταν βγήκα από το νοσοκομείο αλλά και όταν δεν είχαμε επικοινωνία εγώ ετοιμαζόμουν για αυτό το ταξίδι. Όμως το μέλλον μου επιφύλασσε αλλα πράγματα. Μία μέρα μετά που έλαβα το γράμμα σου ήταν και η προγραμματισμένη πτήση για την επιστροφή μου. Ποτέ δεν μπήκα όμως στο αεροπλάνο." Καταλαβαίνω το γιατί δεν έκανε τελικά το βήμα να επιστρέψει αλλά όταν άκουσε το μήνυμα μου γιατί δεν επικοινώνησε;

"Ορέστη μπορούσες να ανταποκριθείς στο μήνυμα που σου άφησα στο τηλέφωνο." Το τηλεφώνημα που του έκανα ήταν μέρες πριν στείλω το γράμμα άρα είχε την ευκαιρία να μάθει.

"Ποιο μήνυμα;" Με κοιτάζει απορημένος και αρχίζω να πιστεύω πως με κάποιο τρόπο πάλι δεν έφτασε το μήνυμα κοντά του. 
"Δύο μέρες προτού σου στείλω το γράμμα, σου τηλεφώνησα αλλά το είχες κλειστό και έτσι σου άφησα μήνυμα στον τηλεφωνητή. Όταν πέρασαν δύο μέρες και δεν επικοινώνησες μαζί μου αποφάσισα να σου στείλω το πακέτο." Του εξηγώ πως στο τέλος έφτασα στο σημείο να του στείλω το πακέτο αλλά όπως είναι γνωστό ποτέ δεν το έλαβε.

Σ'αγαπώ. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου. (TYS_GR)Where stories live. Discover now