Σ'αγαπώ. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου. (TYS_GR)

Κεφάλαιο 35

"Συγνώμη αλλά δεν θα έρθω και μην με ψάξεις. Έχω φτιάξει πια τη ζωή μου με κάποιον άλλο άντρα. Συγνώμη και πάλι."
Φτύνει τις λέξεις λες και έχουν δηλητήριο αλλά δεν καταλαβαίνω τι λέει.
"Εσύ το είπες αυτό δεν το θυμάσαι;" Ποτέ μου δεν του είπα κάτι τετοιο. Μάλλον προσπαθεί να βρει καλύτερες ατάκες από τη δική του.
"Δεν μπορώ να ασχοληθώ τώρα μαζί σας αλλά όταν μπορέσω θα το κάνω. Εσύ το είπες αυτό δεν το θυμάσαι;" λέω αυτό ακριβώς που μου έγραψε πριν χρόνια στο γράμμα.
Με κοιτάζει με απορία.

"Τι έγινε δεν θυμασαι ούτε τι γράφεις στα γράμματα σου; Ή μήπως σου τα γράφει η γκόμενα;" Τον ειρωνεύομαι αφού δεν αντέχω να με βλέπει με το δήθεν ανήξερο ύφος.
"Δεν σου έγραψα ποτέ γράμμα. Σιγά μην σου έγραφα μετά από όλα αυτά που μου είπες."
Το αίμα μου ανεβαίνει στο κεφάλι. Δηλαδή εκτός του ότι λέει ψέματα, ότι δηλαδή δεν μου έγραψε γράμμα, εξακολουθεί να αδιαφορεί για το παιδί του.

Ψάχνω στην τσάντα μου και βρίσκω το γράμμα που μου έγραψε κάποτε. Το κουβαλώ πάντα μαζί μου μαζί με κάποια άλλα πράγματα. Του το πετάω στα μούτρα για να το διαβάσει, μπας και θυμηθεί τι μου έγραψε.
"Τι είναι αυτό; Θέλεις να θυμηθώ τι μου έστειλες; Δεν χρειάζεται τα θυμάμαι όλα απ'έξω." Γελάει ειρωνικά και μου επιστρέφει το γράμμα.

"Διάβασε το." τον διατάζω.
"Τι μου λες; Ότι αυτό το έγραψα εγώ; Σου το είπα και πριν, δεν ασχολήθηκα άλλο μαζί σου μετά το γράμμα που μου έστειλες." λέει ψυχρά και πετάει το γράμμα.

"Αλήθεια Ορέστη το σημείωμα που σου άφησα στην Αμερική όταν ήρθα το θυμάσαι ή μόνο το γράμμα που σου έστειλα θυμάσαι;" ρωτάω και με κοιτάζει απορημένος.
"Είναι καλή η Φωτεινή στο κρεβάτι Ορέστη;" Η έκπληξη κάνει εμφάνιση στο πρόσωπο του όταν τον ρωτάω αλλά είναι κάπως υπερβολική αφού ήδη γνωρίζει πως πήγα εκείνη τη νύχτα στο διαμέρισμα του.
"Δεν θυμάσαι; Θέλεις να σου θυμίσω τη Φωτεινή;" τον ειρωνεύομαι αλλά ας τον βοηθήσω να θυμηθεί.

Βγάζω το τηλέφωνο μου και βρίσκω την συγκεκριμένη φωτογραφία. "Για δες εδώ Ορέστη. Ποιοι είναι αυτοί στη φωτογραφία;" Βάζω το τηλέφωνο σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπο του.

"Ήρθες." ψελλίζει έκπληκτος. "Ναι ήρθα. Ήρθα η ηλίθια να σου πω τα ευχάριστα και σε βρήκα μεθυσμένο με άλλη στο κρεβάτι. Μην μου κάνεις όμως τον έκπληκτο Ορέστη. Με είδες εκείνη τη νύχτα και μάλιστα με κάλεσες στην παρέα σας. Το σημείωμα δεν το είδες Ορέστη; Κατάλαβα πως ήσουν μεθυσμένος και σου άφησα σημείωμα πάνω στο τραπεζάκι στο σαλόνι. Ακόμα και όταν με απάτησες σου άφησα σημείωμα για να το δεις και να θυμηθείς πως ήμουν σπίτι σου το προηγούμενο βράδυ. Σου έβαλα διορία μια μέρα να επικοινωνήσεις μαζί μου αλλά δεν το έκανες."