Σ'αγαπώ. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου. (TYS_GR)

Κεφάλαιο 3

Μένω γατζωμένη πάνω στα χέρια του με το τρέμουλο του κορμιού μου να συνεχίζεται. "Θα μου το πληρώσεις κάθαρμα." του λέω βαριανασαίνωντας.
"Όποτε θελήσετε δεσποινίς μου. Πρώτα όμως πρέπει να μου ξεπληρώσεις το στοίχημα που κέρδισα." μου λέει καθώς με αρπάζει από την μέση και τυλίγει τα πόδια μου γύρω από την μέση του. Τυλίγω τα χέρια μου στο λαιμό του και του χαρίζω ένα φιλί στα χείλη ως ευχαριστώ στον οργασμό που μου χάρισε.

"Και για πείτε μου κύριε Νικολάου ποιο είναι το βραβείο του στοιχήματος που μόλις κερδίσατε;" τον ρωτάω ναζιάρικα την ώρα που αυτός προχωράει προς το κρεβάτι μου κρατώντας με πάνω του.
"Ω μα δεσποινίς Κωνσταντίνου βλέπω πως δεν τα πάτε καλά με τη μνήμη σας." απαντάει με ένα ειρωνικό χαμόγελο αλλά εγώ τον κοιτάζω απορημένη, καθώς δεν θυμάμαι να είπαμε τι θα κερδιζε όποιος νικήσει στο στοίχημα.
"Είπαμε πως αν κερδίσω εγώ θα μου χαρίσεις μια ηδονική βραδιά στο κρεβάτι σου και εσύ είπες πως αν κερδίσεις θα μου χαρίσεις την καινούρια φωτογραφική μηχανή σου." μου λέει τόσο χαλαρά λες και μου είπε πως θα πάμε βόλτα στο πάρκο. Μα για ένα λεπτό. Πότε τα είπαμε όλα αυτά και εγώ δεν θυμάμαι τίποτα;! Σηκώνομαι με νεύρο πάνω και τον κοιτάζω στα μάτια περιμένοντας να μου εξηγήσει πότε έγιναν όλα αυτά. Σταυρώνω τα χέρια κάτω από το στήθος μου κάτι που ίσως δεν έπρεπε να κάνω γιατι όλη η προσοχή του Ορέστη, τώρα βρίσκεται στο στήθος μου.

Ξέχασα πως είναι γυμνό και τώρα με αυτή μου την κίνηση είναι σαν να τον προκαλώ. Τον βλέπω που δαγκώνει τα χείλη του και είναι έτοιμος να μου ορμήξει αλλά προλαβαίνω και κάνω ένα βήμα πίσώ σηκώνοντας το χέρι μου μπροστά του για να τον σταματήσω.

Αυτός δεν πτοήται από την κίνηση μου, αντίθετα γελά και αρχίζει να βγάζει τα ρούχα του μένοντας στο τέλος με το μποξεράκι. Με αυτή του την κίνηση ξέρει ότι θα ρίξει τις αντιστάσεις μου και έτσι μη  μπορώντας πλέον να αντισταθώ στην θέα του γυμνού κορμιού του, αρχίζω να σκανάρω το χωρίς ατέλεια κορμί του από πάνω μέχρι κάτω.

Βρίσκει την ευκαιρία καθώς απολαμβάνω την θέα και με αρπάζει από τους γοφούς και με οδηγεί μαζί του στο κρεβάτι. Κάθομαι στα πόδια του και συγκεκριμένα στην ερεθισμένη περιοχή του.
"Μωράκι μου επειδη βλέπω πως δεν θυμάσαι και πολλά άσε με να σου τα θυμίσω εγώ." λέει καθώς μου πιπιλίζει το λαιμό. "Σήμερα το πρωί όση ώρα με παρακάλαγες να σε αφήσω να τελειώσεις σου είπα για το στοίχημα και τότε συμφώνησες με αυτά που θα έπαιρνε όποιος κέρδιζε το στοίχημα." συνεχίζει χαμηλόφωνα και τον νιώθω να χαμογελάει πάνω στο λαιμό μου.
"Τι; Μα αυτό δεν είναι δίκαιο αφού και τα δύο συμφέρουν εσένα. Εγώ ποτέ δεν θα έβαζα σε στοίχημα την φωτογραφική μηχανή μου." του φωνάζω ψιθυριστά ενώ σηκώνομαι και στέκομαι μπροστά του.