Broken Strings

BrokenStrings --- Chapter 3

May nag’strum naman nang guitar at may narinig akong kumanta.

(Ken’s Voice)

Share with me the blankets that you're wrapped in.

Because it's cold outside, it's cold out side

Share with me the secrets that you kept in

Because it's cold inside, it's cold inside

And your slowly shaking fingertips

Show that you're scared like me so

Let's pretend we're alone

And I know you may be scared

And I know we're unprepared

But I don’t care

Tell me tell me

What makes you think that you are invincible?

I can see it in your eyes that you're so sure

Please don’t tell me that I'm the only one that’s vulnerable

Impossible

(Carla’s Voice)

I was born to tell you I love you

Isn't that a song already?

I get a B in originality

(Ken’s Voice)

And it's true I can't go on without you

Your smile makes me see clearer

If you could only see in the mirror what I see

(Ken and Carla’s Voice)

And your slowly shaking fingertips

Show that you're scared like me so

Let's pretend we're alone

And I know you may be scared

And I know we're unprepared

But I don’t care

Tell me tell me

What makes you think that you are invincible?

I can see it in your eyes that you're so sure

Please don’t tell me that I'm the only one that’s vulnerable

Impossible

(Ken’s Voice)

Slow down girl, you're not going anywhere

Just wait around and see

(Carla’s Voice)

Maybe I'm much more, you never no what lies ahead

I promise I can be anyone, I can be anything

(Ken and Carla’s Voice)

Just because you were hurt doesn’t mean you shouldn’t bleed

I can be anyone, anything

I promise I can be what you need

Tell me tell me

What makes you think that you are invincible?

And I can see it in your eyes that you're so sure

Please don’t tell me that I'm the only one that’s vulnerable

(Carla’s Voice)

Impossible

Pagkatapos namin ni Ken kumanta, tumutulo na palang ang mga luha ko. Yinakap ko si Ken nang mahigpit. Hindi ko alam kong ano ba ang sasabihin ko kay Ken. He made this day a memorable one talaga. Kung ano ano pa ang naisip ko na kung ano ano. Natatawa tuloy ako.

“Ang sama mo Ken! Ang sama sama!”

“Oh? Bakit ako pa ang masama, ako na nga ang nagmagandang loob na idikit lahat yan na mga ala ala natin. Ako lang mismo ang nag print nyan. Halos isang linggo ko yan pinag tyagaan at pinagpaguran. Hinihintay na matapos i print lahat nang mga pictures sa kwarto ko. Tapus dalawang araw ko na natapos yung pagdidikit nyan, Cars ahh. Pano naman naging masama yun?”

“Ikaw kasi! Paranaman akong mamamatay niyan! Hindi pa ako mamamatay nuh! Binibigyan mo ako kaagad nang condolence!”

“Cgeh lang, pag namatay ka, ako na ang bahala sa kabaong mo pati sa mga kape nila, nang mga bisita mo at mga tinapay. Pati din yung bulaklak at tsaka yung pagpapalibing. Isama mo na din yung damit na isusuot mo.”

Humiwalay ako kay Ken. Tiningnan ko siya nang masama. Ang sama talaga! Kahit kailan!

“HAHAHAHAHAHAHA! Cars naman ehh. Hindi mo ba alam kong gaano ako ka thoughtful na best friend para sa iyo?”

“HINDI! HINDI KA THOUGHFUL! ISA KANG MALAKING SIRA!!!”

“HAHAHHAHAHAHAHAHHAAH! Cars naman, cgeh lang. Pagkatapos nang araw na ito, lahat nang mga pictures na yan, sayo na lahat. Nakabili din ako nang mga album para naman tingnan mo araw araw o bago ka matulog. Diba, thoughtful yun?”

“Suntok, gusto mu?” Tinaas ko ang kamao ko at ipinakita ko sa kanya. Pero sa totoo lang ang gaan sa loob nang mga pictures.

Natawa nalang ang loko. To be honest, ang swerte ko kay Ken. Kung alam lang nila Mama at Papa kong sino ang nag-aalaga nang husto sa akin. Magiging masaya sila, sigurado ako.

Si Papa, namatay noong bata pa ako. Hindi ko talaga alam kung ano ang nangyari noon. Basta naaalala ko ay plane crash ang dahilan, mag papasko noong, at araw nang pasko din na kitilan nang buhay ang ama ko. Tragedy ba? Pero accepted ko naman ang katotohanan. Ngayon, alam ko na ginagabayan ako ni Papa. At andiyan siya palagi sa tabi namin.

Si Mama, limang taon na naming hindi nakakapiling ni Ate. Isa kasi siyang flight stewardess saCalifornia.Doon siya nakuha pagkatapos niyang makapagtapos nang pag’aaral. Malaki ang kita doon kaya naman nakakapadala si Mama nang sapat na pang gastos sa araw araw naming magkapatid. Wala na din yung sa aking pang gastos sa school kasi scholar naman ako. Kaya nakakapag ipon kami ni Ate, sobra pa nga kung tutuusin. Miss na miss ko na si Mama. Gusto ko na siyang makasama.

“Cars, kain muna tayo. Ikaw ang magluluto. At hanggat hindi ka nakakapag luto. Hindi ko ibibigay ang kwintas mo. Alam kong mahalaga ito sayo.”

Nakita ko na nasa kay Ken ang necklace ko. Yun ang mahalagang birthday gift ni Mama sa akin noong 7th birthday ko. April 27, 1999. A gold necklace. A simple heart necklace.

“ Ken, pano mo? Ibigay mo sa akin yan at WHAT!? You want me to cook?.

Ken, I burn water.”

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Natagalan talaga ang pag update ko. Ngayong umaga ko lang ito natapos para po sa mga readers ng Broken Strings. Hinabaan ko na din para sa inyo. HAHAH

Anyaways, happy ako ngayon. At matutulog na ako ahh. 1 a.m. na din kasi.

J

mallows_kisses wishes for a good day! :*