Sırtında yüzdürdüğüm gemiler vardı,
Boynunun kuytu derinliğine sığınan.
Kokunu iliklerime kadar taşıyan poyrazlar,
Her sarsıntıda tutunulacak kollar.
Yüzünün her santiminde dolanan ince halatlar,
Ve gözlerinin sonsuzluğunda alabora olan duygular.
Bir adam vardı,
Gemilerimi yakan.
Bir adam vardı,
Denizim olan.
Öleceğimi bile bile gemilerimi yaktıran.
Bir adam vardı,
Her santiminde ayrı yaşanan,
Her bakışında alabora olunan,
Her sözünde biraz daha laciverte batıran.
Bir adam vardı,
Sessiz gemisinin deniz feneri olan.
Karanlıkta ışığıyla aydınlatan,
Koca gemiyi karaya sevdalı yapan.
Bir adam vardı,
Sevilesi bakan,
Her nefesiyle bir parça sevgi koparan.
Fetihler yapan.
Fersah fersah aşkı tattıran.
Bir adam vardı be çocuk!
Kadının sevdiği,
Adamın terk ettiği.
VOUS LISEZ
Kara Kalem
Poésieİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
