Θα μπορούσα ......;;;;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36 : Θα μπορούσα ?

Οι δυο άντρες που κάθονταν στο σαλόνι του σπιτιου μιλούσαν εύθημα μεταξύ τους περιμένοντας την Λουνα να συνέλθει . Ο ένας δεν έβλεπε την ώρα να σφυξει στην αγκαλιά του την μικρή του αδερφή που τόσα χρονια ειχε να δει , απο την αλλη ο δεύτερος άντρας ένιωθε να του λειπει ήδη το άρωμα της , και ας ειχε να την δει μονάχα λίγες ώρες . Ο ήχος ενός τριξηματος ακούστηκε και τα βλέμματα τους έπεσαν στην πόρτα απο πισω τους . Ο Λουκ δεν συγκρατήθηκε και έτρεξε να αγκαλιάσει την αδερφή του . Εκείνη στην αρχή μη περιμένοντας να δει τον πολυαγαπημένο της αδερφό , έμεινε να τον κοιτάζει αμέτοχη με παγερό βλεμμα . Γρήγορα ωςτοςο τον έσφιξε κι αυτη ανάμεσα στα χέρια της .
"Λουκ ! Πως ... πως ήρθες εσυ εδώ ; Για την ακρίβεια .. τι εγινε ; Το τελευταίο πράγμα που Θυμάμαι ειναι να κάθομαι μαζι με τον τζακ στο σπιτι του ... και να σχεδιάζουμε το πως θα ξεφύγουμε ... και εκείνο το χτύπημα στην πόρτα ... μετα όλα τα αλλα ειναι θολά ."
"Σσσσς ηρεμίσε μικρή !" Της ειπε αυτός χαμογελαστός .
"Όλα εχουν πάει μια χαρά , ειμαςτε πλέον καπου που κανένας δεν θα σας ξαναενοχλησει ."

"Δηλαδή ... το σχέδιο πέτυχε ; "

"Ακριβως νεράιδα " η φωνή του τζακ την έκανε να γυρίσει το κεφαλι της . Η τόση χαρά της που έβλεπε τον Λουκ την έκανε να μην παρατηρήσει ποιος ηταν ο δεύτερος άντρας στο δωμάτιο . Σε κλάσματα δευτερόλεπτου βρέθηκε στην αγκαλιά του και εκεινος την στριφογύριζε γύρω γύρω πιο χαρούμενος απο ποτε .
"Και .. εγω γιατί δεν θυμάμαι τίποτα ;"
"Η απότομη πτώση σου σε έκανε να χτυπήσεις με δύναμη το κεφαλι σου και να χάσεις πραγματικά τις αισθήσεις σου . Κοιμόσουν για 3 μερες αλλα ο γιατρός μας ειπε πως δεν ηταν κάτι του ανησυχητικό . Και η προσωρινή απώλεια της μνήμης σου ειναι φυσιολογική .

"Κατάλαβα .... και τωρα που ειμαςτε ; Ακομα στη Σουηδία ;"
"Ναι δυστυχώς ο τραυματισμός σου δεν μας επέτρεψε να ταξιδέψουμε ."
Το προσωπο της συννέφιασε , δεν ηθελε να βρίσκετε στην Σουηδία , όχι τοσο κοντα στον Ντέρεκ . Μπορει να συνέβαινε το οτιδήποτε , να κατάλαβενε το κόλπο τους και οσο έμεναν σην ίδια χώρα θα τους έβρισκε αμεσως .
Ο τζακ που παρατήρησε την αλλαγή στο προσωπο της την πλησίασε και της κράτησε απαλά τα χέρια κάνοντας την να τον κοιταξει .
"Τι έγινε αγαπη μου ; Τι σε έπιασε ; "
"Πρέπει αν φύγουμε απο την Σουηδία , τωρα κιόλας ."
"Λουνα πρέπει να αναρωσεις , δεν μπορούμε να φύγουμε απο τωρα , σε κανα δυο με τρεις μερες το γρηγορότερο . Τι έπαθες τωρα ;"
"Τζακ , ο Ντέρεκ σίγουρα θα εχει καταλάβει οτι ολο αυτό ηταν ενα ψεμμα , ενα κόλπο για να τον ξεγελάσουμε , θα μας ψάχνει σε ολη την χώρα ήδη . Δεν θα του πάρει και πολύ χρόνο μέχρι να μας βρει . Ας φύγουμε σε παρακαλώ !"
Ο φόβος ηταν εμφανής στα ματια της , ολο της το σωμα έτρεμε . Τον έτρεμε ναι, τον έτρεμε πολύ .
"Λουνα .... δεν μπορει να μας βρει εδώ , οσο και να ψάχνει , μην ανησυχείς δεν μπορει να μας κανει τίποτα πια ."
Εκείνη όμως δεν μπορουςε να ηρεμίσει τα καθησυχαστικά λόγια του αδερφού της δεν την έπιαναν . Εκείνη μόνο ειχε γνωρίσει την πραγματική οργή του Ντέρεκ . Ειχε νιώσει τον πόνο που μπορούσε να προκαλέσει σε κάποιον οταν θύμωνε ή τον ξεγελούσαν .
"Δεν ... δεν καταλαβενετε ... μπορει να κανει ... φοβερά πράγματα ... αμα μας βρει θα σας σκοτώσει σίγουρα , και μετα πιος ξέρει τι θα κανει σε εμενα ."
Ειχε βγει εκτος έλεγχου , κάθε σημείο ηρεμίας ειχε εξαφανηστει απο πανω της . Πανικός , το μόνο που επικρατούσε . Αναγκάστηκαν να τηε κάνουν ηρεμιστική για να επανέλθει στο φυσιολογικό .
Οι μερες περαςαν γρήγορα και πλέον θα μπορούσαν να επιστρέψουν στην Αμερική . Ο Λουκ για να μην κινήσει υποψίες ειχε αναχωρήσει ήδη απο την πρώτη μερα . Οταν η Λουνα σηκώθηκε απο το κρεβάτι το πρωι είδε την διπλανή θεςη κενή , και ψάχνοντας σε ολα τα δωμάτια δεν βρικε τον τζακ πουθενά . Τελικά εντόπισε ενα σημείωμα πανω στη τραπεζαρία το οποίο και διάβασε αμεσως .
"Δεν θα λείψω για πολύ , επρεπε να κανονίσω κάποιες λεπτομέρειες για να μπορέσουμε να φύγουμε απόψε . Σε φιλω "
Ενα ρίγος φόβου την κατέκτησε . Δεν ηθελε να μένει μόνη , το έτρεμε αυτό . Αμα έρχονταν ο Ντέρεκ εδώ θα την έβρισκε απροστάτευτη , θα ηταν εύκολος στόχος . Πήγαινε πανω κατω στο σαλόνι κοιτάζοντας τους δείκτες του ρολογιού ανα πέντε λεπτά . Αργούσε .... Μα γιατί αργούσε ; Της υποσχέθηκε πως δεν θα αργήσει , πως δεν θα την ξανα άφηνε μόνη της . Κι αν .... κι αν του ειχε συμβεί κάτι . Αν τον ειχε βρει ο Ντέρεκ τον ειχε σκοτώσει και τωρα έρχονταν και για εκείνη ; Δεν επρεπε να τα σκέφτεται αυτά , ειχε υποσχεθεί πως θα ηταν ψύχραιμη και αισιόδοξη . Εξαλου ο Τζακ ήξερε να προστατεύει τον εαυτό του , θα ηταν μια χαρά .
Μόλις τέσσερα λεπτά αργότερα ένας χτύπος στην πόρτα ακούστηκε κάνοντας την να ξεφυσηξει απο ανακούφιση . Ειχε επιτέλους γυρίσει , σαν τρελή έτρεξε προς την πόρτα ανοίγοντας την με ενα τεράστιο χαμόγελο .
Ωςτοςο βλέποντας πιος ηταν ο επισκέπτης το χαμόγελο της σβήστηκε απο ναι έκφραση τρόμου . Η χαρά της και η ανακούφιση της αντικαταστηθηκαν απο φόβο . Προσπάθησε μα γρήγορες κινήσεις να κλίσει την πόρτα , όμως το δυνατό χέρι του άντρα που στέκονταν απέναντι της την πρόλαβε σπρώχνοντας την με δύναμη προς τα μεσα . Προσπάθησε να τρέξει , να φύγει παι το σπιτι αλλα εκεινος ηταν όπως παντα πιο γρήγορος . Πρόφτασε βα τη πιάσει και να την κρατήσει γερά απο το λαιμό .
"Το κόλπο σας ηταν έξυπνο ... πραγματικά δεν μπορω να πω το πίστεψα αρχικά , και ακόμη θα το πίστευα ενα δεν ειχα στείλει έναν απο τους άνδρες μου στο διαμέρισμα του τζακ για βα ελέγξουν την κατάσταση και να τακτοποιήσουν τα πτώματα . "
Η λαβή του γύρω απο τον λαϊκό της έσφιγγε ολο και περισσότερο , σε λιγη ώρα πάλεψε για να πάρει μαι ανάσα .
"Και ξέρεις τι βρήκε οταν πήγε εκεί ; ... Τίποτα απολύτως τίποτα . Η τύχη πάντως ηταν και παλι με το μέρος μου . Ναι το να μην φύγετε αμεσως απο την χώρα μου έκανε γελειο το γεγονός να σας εντοπίσω .... επρεπε να περιμενω όμως , να περιμενω για να σε βρω μόνη . Πλέον δεν με νοιάζει ο ηλίθιος που ειναι μαζι σου , εσένα θελω μόνο . Και περνώ παντα οτι μου άνοικει . Δεν πρόσεξα αρκετα με εσένα ..., δικό μου λάθος αυτό . Δεν θα ξανασυμβεί όμως , απο τα λάθη μας μαθαίνουμε . Κι εγω έμαθα πολλά "