The Other Half

Chapter 2

"P-asensiya na po Maam. Tara na."

Now, they left us. Kami na lang ni Mr. Arrogant ang nandirito. I face him. Hindi parin ako maka get over sa sinabi niya. Me? A bitch? Really? Mas lalong bumangis ang nakapintang ekspresiyon sa mukha ko. I am already pissed off. Pero siya, hindi man lang nagbago ang emosiyon sa mukha nito. A cold one. Emotionless.

"Ulitin mo nga ang sinabi mo kanina." I ordered. I am pertaining to that "bitch" thing na sinabi niya.

"Where's my ring?"

Napaangat lalo ang kilay ko sa sagot niya. This man is really a jerk!

"Nagtatanong ako sayo diba? Answer it first."

"Yan naman talaga ang sinabi ko kanina diba? Pinaikli ko lang para straight to the point."

This man! Argh! Pinapakulo niya talaga ang dugo ko. Hindi ko siya matatagalan pa. Napakakumplikado ng ugali niya.

"Tinapon ko." Gusto niya talaga ng straight to the point ha?

"What?!" Gulantang na saad niya.

"Saan mo tinapon?!" Gigil na gigil niyang tanong. And I can see his jaw's tightened in anger.

"I don't know." Painosenteng sabat ko and just raised my shoulder to indicate my innocence.

"You stupid brat!" Hindi niya alam ang gagawin. He raised his both hand shaking na para pang kakalbuhin niya ako ng buhay pero sa huli ipinanghilamos niya lamang iyon sa kanyang mukha.

I secretly smiled. "So, paano ba yan? Bye stranger." Tumalikod na ako at dumeretso sa pintuan ng unit ko. But when I am about to close my door he pushed it at para akong lasing na natumba sa sahig. I screamed in pain. Gash. Sadist jerk!

"What are you doing?!" I am now in panic mode. Wala man lang pasabi na pinasok niya ang bahay ko at ginalaw-galaw ang mga gamit ko sa loob? He's searching for something.

"Pathetic jerk!" Tumayo ako kahit na hindi pa ako nakakamove on sa pagbagsak ko. Hindi man lang ako tinulungan?

"Ano ba! Don't messed up my things! Trespassing yang ginagawa mo! I will sue you! " I followed him all over my living room. My cabinet, my couch, my tables, my displays, my figurines, my picture frame in my divider, my cases, my flat screen tv, pati ang lalagyan ko ng mga cd's ay hindi niya pinalampas. Lahat ng bagay na makita niya ay binubusisi niya. What the heck!

"Stop it! Wala dyan ang hinahanap mo!" Mangiyak-ngiyak na ako sa kasusunod sa kalat niya. Gash! He's so rude. Hindi man lang niya magawang magdahandahan. Pabalya niyang tinatabi ang mga gamit ko. My gash!MAMAHALIN ang lahat ng gamit ko. Naiiyak ako dahil sa nerbyos! Oh ghad! Wag sanang may mabasag-

Bogsh

Kasasabi ko lang diba? Nawa'y walang mababasag na gamit ko. But heck! May nabasag na!

"No! My precious Jar!" Taranta kong pinuntahan ang nagkapira-pirasong bangga sa sahig. Hindi ko alam kong ano ang uunahin. Ang gulpihin ba ang lalaking ito o iligpit ang kalat na gawa niya.

"Gash! This is made of gold! Binili ko pa tong China! Pero ikaw? Binasag mo lang?!" Namumuhing sermon ko sa kanya. Imagine. Worth half million ang bili ko sa isang bangang yan! HALF MILLION!

"Aksidente kong nahawi." Walang ganang sabi niya at tumuloy na ulit sa paghahanap. He's now going to my kitchen side. No! Babasagin lahat ng gamit pangkusina. Hindi ko hahayang may madagdagan pa sa napinsala niya. My jar made of gold na bili kong China was enough.

"No! Not there!" Pigil ko sa kanya. Humarang ako sa harapan niya upang hindi siya matuloy ng kusina.

"I'll check your trash bin. Baka dyan mo tinapon ang hinahanap ko." Hahakbang sana siya pero I stop him for the second time.

"Fine! Ibabalik ko na! Just stay there at wag kang gagalaw. Baka may mabasag ka na naman!" Pagsuko ko at padabog na tinungo ang bedroom. Kinuha ko ang pesteng engagement ring sa side table.

"Nang dahil sayo... nawalan ako ng half million!" I burst out in despair. Para bang may buhay ito kung ako'y makapagsermon. Gigil na gigil kong ikinulong iyon sa mga palad ko.

Nakasimangot akong lumabas ng kwarto. Mas lalong pagkainis ang naramdaman ko ng makitang sitting pretty ang peste sa personalize couch ko. Bwesit!

"Oh!" Paghagis kong ibinigay iyon sa kanya. Nasalo naman niya iyon. I just rolled eyes when I see his timid smile. Pssh. Pathetic.

"Thanks." Tipid na ani niya tsaka tumayo.

"Umalis ka na nga!" Pangtataboy ko. I grab his arm and pull him. "Get out." I opened the door widely. Dapat nga honored siya. Si Cryztal Celestine ay pinagbuksan siya ng pinto? Gash! Very overwhelming!

"I love your statue. Very impressive!"

Napataas ang kilay ko. Ang Statue of liberty ata ang tinutukoy niya na nakapuwesto sa tabi ng entrance door.

"It's worth five million. I brought that in New York city. Made of pure silver and gold." Pagmamayabang kong ekspleka sa kanya.

"Talaga?" At sumandal siya doon na ikinagulat ko. Unti-unti itong gumagalaw at matutumba na!

Nanlaki ang mga mata ko ng pinursige pa niya iyong itinulak. "Nooo!!!" Sasaluhin ko sana pero huli na.
Parang naging slow motion ang lahat lahat sa akin. He purposely pushed my Statue of liberty. Kasasabi ko lang na worth Five Million Pesos iyon diba?! He's really getting into my nerves!

"Opps! Nahawi ko ulit, sorry."

Parang gumuho ang mundo ko sa nakita. Kung paano naging slow motion ang pagkapira-piraso ng estatwang iyon sa harapan ko parang ganun din ang nangyari sa puso ko. I can't take this! Ang pinakamamahal kong estatwa. Wala na!

Mangiyak-ngiyak akong napatingin sa demonyong lalaking nasa harapan ko. Sinamaan ko siya ng tingin. I want to punch him, kick him and kill him!

"You really did it on purposed! Jerk! Stupid! Moron! Argh! Get out!"

He just raised his shoulder and made a grimace. "I have to go. Bye stranger." Panggagaya niya sa linya ko kanina. Argh! Pagkalakas-lakas kong isinara ang pintuan ng unit ko.

"Argh!" I shouted out of my frustration. Parang hindi ko na kaya pang tingnan ang nabasag na statue of liberty sa harapan ko. FIVE MILLION! FCKING FIVE MILLION!

Puwes, pagbabayaran niya ang lahat ng ito!

[To be Continued]

~•~

_PoorMinded_