No Strings Attached

-----37th string-----

Napaatras naman ako. SHET. Itutuloy nya ba ang maitim nyang plano!? O.O

Tuloy pa rin sya sa paglapit habang tuloy pa rin ako sa pag-atras

Hanggang sa mapasandal na ko sa pader.

He cornered me with his arms....

Parang... Parang nangyari na to dati a?

“Va... Vano... Uminom ka na naman ba ng empi?”

Ngumiti lang sya.

He leaned closer...

“Phil Van Corbez subukan mo pang lumapit... Isusumbong na kita kay”

“Kanino? Wala kang boyfriend. Wala ka nang pagsusumbungan.”

Closer...

“Aba! Ang yabang ng tukmol na to a! Bakit may girlfriend ka ba? Suntukan na lang oh!?”

Closer...

“Like you can...” Then he smirked.

Bakit ba... Bakit ba hindi ako makapalag sa hinayupak na to?

Closer...

His face is just 2 inches away from mine...

Hindi na ko makagalaw.

Nanghihina’t nanlalambot ako.

Bakit ba ko ganto?

Kayang-kaya ko naman sya sapakin ah?

“Leanne Faye, listen.”

Napatitig na lang ako sa kanya.

“I really...”

OMG... magcoconfess ba sya!?

“”I really...”

*lunok lunok*

“I really love...”

POTEK SABIHIN MO NAAAAAA!

“I really love your stupidity.”

O.o

“A...ano?”

“I really love your stupidity.”

I really love your stupidity...

I really love your stupidity...

I really love your stupidity...

Ano daw? Anong sabi nya?

“ARAY!”

Natauhan ako nang makaramdam ng malakas na pitik sa ilong.

Bumungad sakin ang nakangiting si Vano.

“Walangya ka! Pinagtitripan mo na naman ako ah!”

He stepped backwards then turned his back on me.

“Phil Van Corbez sumosobra ka na ah!”

“What? You started it.”

Maglalakad na sana sya palayo pero hinatak ko yung braso nya at iniharap sya sakin.

Lokong to, di ko palalampasin yung kalokohang...

Tama ba yung nakikita ko? O.o

“Anong... anong ngini-ngiti-ngiti mo na naman dyan?”

Nakangiti si Ivan...

Yung ngiting natural.

Yung hindi ngiting nakakaloko.

Bakit... Ang gwapo nya? O.o

“Now you know.” He answered, still smiling.

“Anong ‘now you know’”

“Now you know how you make me happy.”

“Se..seryoso ka ba?”

“Believe it or not, it’s up to you.” Sabi nya tapos lumakad na.

Ano daw?

Ibig sabihin... Totoo yung sinabi nya?

Na yung katangahan ko daw yung nagpapasaya sa kanya?

Dapat ko bang ikatuwa yun? -__________________-

Chaka WOW ah. Masaya na pala sya ng lagay na yun?

Ni hindi man lang tumawa? O humalakhak?

Ngiti lang talaga?

Infairness muka namang totoo yung ngiti nya pero, yun na yun?

Ang babaw naman yata?

AISH! Napakaboring ng buhay ng taong yon. >.<

Napatingin ako sa relo ko.

10:30 naaaaaa!

Dali-dali kong sinundan si Vano sa living room at umupo sa tabi nya habang seryoso syang nanonood ng TV.

“Vano!!!!! Tara na gabi na!” sabi ko nang inaalog-alog sya.

“What are you talking about?”

“Punta tayong perya!”

“What? Are you nuts?”

“Muka ba kong mani?”

“It’s too late for us to go out.”

“Anober, pag gabi lang naman talaga bukas ang perya no. Tara naaaa!”

“We’re not going anywhere.”

“Vano naman e! Dali na hanggang december lang yung perya dito baka di na ko makapunta dun!”

“You want to go there with your foot still swollen?”

“Nakabandage naman e! Hindi ko na huhubarin yun pramis! Okay lang to!”

“No. You need to rest.”

POTEK naman oh. Pano ko ba mapapapayag tong hinayupak na to?

IVAN’s POV

Nanahimik sya bigla.

Ano na namang problema nito?

“Hey, we can go there next time.”

Wait. Is she crying?

“WAAAAAH! Vano naman e. Gusto ko na pumunta dun ngayon na. Ngayon lang ako pwede pumunta dun kasi ayaw ako payagan nina amang. Magulo daw dun chaka delikado. Hindi naman diba? Sige na please. Di naman nila malalaman e. Eto na nga lang yung prize ko para sa sarili ko para sa pagkapanalo namin ni Kevin chaka sa pagpapakasipag ko sa pag-aaral. Yung mga ganung bagay na nga lang yung kaligayahan ko e. Sige ka, mababaliw ako pag puro pag-aaral na lang ang inatupag ko. Hindi...”

“Fine. Stop crying.”

Ugh. I hate it when she cries. -__________________-