ik liep vermoeid het lokaal in, ik pakte het laatste tafeltje bij het raam en ging zitten. De houtenstoel was wiebelig en ik kon er niet stil op zitten. Ik zuchtte en keek waar er nog een plek vrijwas. Zoals altijd was het tafeltje voor in, recht voor de leraar vrij, logisch als je na gaat dat meneer Schuringa altijd met consumptie sprak. Ik pakte zuchtend mijn tas en sleepte mezelf naar het tafeltje. Ik zat net toen de deur open ging. Ik keek niet op of om het was toch meneer Schuringa. "Jongens en meiden ik wou jullie voorstellen aan de vervangende lerares" ik keek naar de gene die het zei. Er stond een vrouw naast hem. ze had lang blond haar tot net over haar schouder en een enorm brede maar mooie lach. haar fel blauwe ogen vielen me op.
ik voelde een knoop in mijn maag. mijn hoofd ging te keer. vroeger zal ik het verliefdheid hebben genoemd. maar nu niet. dit kon geen verliefdheid zijn. dat mocht niet en dus was hetgeen verliefdheid! ik was ziek besloot ik. maar diep van binnen wist ik wel beter. dit, zij, ik was verliefd
