Yeniden

Başlangıç

Heyecanlı bir sayfa daha çevirirken hemen yanı başımda duran suyu, gözlerimi kitaptan ayırmadan kafama diktim.Lanet olsun sana Yaramaz Çocuk!Bu kitap yüzünden geceleri meraktan uyuyamıyorum.Watpatt de bölüm beklemekten de kötü çünkü yanı başında duruyor ve sen onu okuyup her şeyi öğrenebilirsin.Ahh berbat birşey.

Saat gecenin on bir buçuğu ve ben bu kitabı öğlen okumaya başlamıştım.Ahh sana da lanet olsun Alya!Okulların açılmasına bir gün kala verilir mi böyle bir kitap!Tekrar kitaba kendimi kaptıracakken duyduğum sesle korku dolu bakışlarımı kapıya çevirdim. Eyvah!Annem beni bu saatte uyumadığımı görürse eder ağzıma.

İçime yayılan korku dalgası beni tedirgin ediyordu.Ayak sesleri yaklaşıyordu ama o anda resmen taş kesilmiştim.Hiçbir bok yapamıyordum! Bu korkuyu bir yerlerden biliyorum. Ahh buldum!Önceden telefonla basacak diye korkuyordum.Ahh o korku da bir başka yaf.Bunun adı göt korkusudur.Annelerimiz bize bu göt korkusunu yaşatmakta usta.Bilen bilir zaten.

Sonunda bir şeyler yapmaya karar verip yorganımın içine girdim ve gözlerimi kapattım.Elimi uzatıp hızlıca gece lambamı kapattım.Tam o sırada kapının açılma sesini duydum.Haha!Bu sefer olmaz annecik.Artık annemin beni suçüstü yakalamaması için kendimce bir çok yöntem geliştirmiştim.Örneğin annemin eski ses çıkarmayan terliklerini çöpe atıp, hediye bahanesiyle anneme ses çıkaran bir terlik almıştım.Zeka işte ya.

Kapının kapanma sesini duyduğumdaysa zaferle gülümsedim. Emin olmak için arkamı yavaşça döndüm ve tek gözümü açarak annemin gidip gitmediğini kontrol ettim.Sonunda gitti.Bu işten iyi yırttın Defne Ela.Tekrar gece lambamı açtım ve kitabıma geri döndüm.Zaten son sayfalardaydım.Kız kaçırılmıştı.Büyük ihtimalle...Hatta bir dakika kesinlikle, erkek kızı kurtaracaktı ve mutlu sonla bitecekti.Ama insan okumak istiyordu işte.

Tekrar sayfayı çevirirken hikayedeki düşmana küfürler savuruyordum. Adam resmen oksijen israfı yav. Alnımdan akan tere aldırmadan sayfayı tekrar çevirdim ve heyecanımın bitmesini arzulayarak okumaya başladım.Hiç bu kadar hızlı okuduğumu hatırlamıyorum.Evet, hayatım boyunca bu kadar hızlı okumamıştım.Ayrıca resmen terliyorum!Ne oluyor bana ya?!

Ve o son satır...Öldü...Resmen o öldü. Erkek yanlışlıkla kızı vurdu.Allahım, hayır.Bu gerçek olamaz.Satırın başına tekrar döndüm ve okudum.Hayal görüyor olmalıyım.Evet evet, ben hayal görüyorum çünkü gecenin bu saatine kadar kitap okudum ve benim güzel, çok çok kıvrımlı beynim çorbaya döndü.

Tamam şimdi baştan okuyacağım.Satırı tekrar okudum.Ama acı gerçek bir tokat gibi yüzüme vurmuştu.Resmen kız ölmüştü.Sevdiği adam onu Berke denen piç herif yüzünden yanlışlıkla vurmuştu.Yanağımda hissettiğim ıslaklıkla göz yaşımın aktığını anladım. Ağladığımın farkında bile değildim oysa ki.Resmen kalbim acıyordu.Her ne kadar hayali karakterler olsalar da kitabı okurken aşklarını çok kıskanmıştım.Yani, imrendirecek bir hikayeleri vardı.Ama onların hikayesi mutlu sonla bitmemişti.

Kız ölmeden önce son sözlerini söylerken dayanamadım ve kitabı elimden bıraktım.Annemin duymaması için yastığı yüzüme kapattım ve ağlamaya başladım.Öyle bir ağlıyordum ki, sanki ölen kıza ben aşıktım.Ama ben mutlu sonları severim.Zaten okuduğum tüm kitaplar mutlu sonla bitiyordu.Bu ani değişiklik psikolojimi bozulmuştu resmen.Kitabı tekrar elime aldım ve kalan on sayfayı da okumaya başladım.

Kitabın son sayfasını da okuduktan sonra kapağını kapattım ve komidine koydum.Gözlerim hem uykusuzluktan hem de ağlamaktan acıyordu.Erkek de sevdiği kadını öldürmenin acısına dayanamayarak kendini vurmuştu.Tam bir trajedi.Alıştığımın dışında bir son. Pekala sakin oluyorum.Bu sadece bir hikaye ve karakterler gerçek değil... Evet, sakinim.