In fact

Hoofdstuk 1

**trinnnnngggg**
De bel. Zuchtend pak ik mij spullen op en loop naar de gang. Maar natuurlijk kan Julia het niet laten om "Perongeluk expres" tegen me aan te botsen. Kijk uit waar je loopt nerd. Snauwt ze. Ik zeg niks. Waarom? Zal je nu wel denken. Het heeft geen enkele zin. Ik kan doen en zeggen wat ik wil, maar niemand hoort of ziet me. Alleen op momenten dat ze me even moeten hebben. Soms vraag ik me echt af waarom mensen me zo haten. De enige die om me geven zijn mijn familie leden. En de staat geeft om mij omdat ik goed werk verricht. Ik word hier op school altijd nerd genoemd omdat ik vwo doe. Iedereen ui mijn klas, maar omdat ik het "stuudje" ben. Ik zou soms zo graag hopen dat ik een missie zal krijgen om Julia te gijzelen en het leven zuur te maken... Maar ja dat zal niet gebeuren want het is niet realistisch en helemaal geen nood of een missie om mensen uit levensgevaar te redden. Ik hoor de docent haar keel schrapen. Mevrouw Payne? Vraagt ze. Ik kijk op. Ze knikt naar de deur. Ik werp ene snelle blik in de klas. Helemaal leeg. Sorry. Mompel ik. Ze gebaard dat het niet geeft. Snel loop ik richting de kluisjes. Was je aan het dagdromen om populair te zijn, 'Nerd'? Ik draai me om en zie de zogenaamd populairste jongen staan. Gio. Rot toch op man. Zeg Ik. Zo zo heeft onze nerd een grote mond? Ik begin te lachen. Één: ik ben jullie nerd niet, twee: als ik een grote mond heb, is dat toch zeker mijn zaak. Drie: wat boeit jou het eigenlijk, hoor jij niet bij je kontenlikkers te zijn? Ik pak de goede spullen uit mijn kluisje, en gooi hem dicht. Ik duw Gio wan de kant. Hij blijft staan. Beter voor hem want ik ben hem echt zat. Niet alleen hem, maar alle mensen hier, uit mijn klas en iedereen van de school. Nu nog even een uurtje school en dan is het weekend. De staat vertelde me dat ik het weekend vrij moest houden, omdat ik een missie heb ofzo. Ik zeg wel gewoon tegen mijn ouders dat ik Bij een vriendin blijf slapen. Zij weten namelijk niet hoe extreem ik het heb hier op school. Ze weten natuurlijk wel van Julia maar niet het gedeelte van dat ik geen vrienden heb...

Onderweg Zie ik Julia met haar groepje lopen. Een van die meiden die Lara heet kan heel aardig zijn, maar als Julia erbij is doet ze weer heel kattig. Ik blijf om het hoekje wachten tot de meiden binnen zijn, ik heb echt geen zin in dat gezeik van hun. Als ze binnen zijn loop ik ook naar binnen. Dit is gewoon niet meer normaal hoe dit gaat. Ik moet echt voor mezelf op leren komen. Ik neem achterin plaats. Ver weg van iedereen. Niet dat als ik voorin ging zitten dat ik vlakbij iedereen was, maar goed. Ik ging altijd achter zitten. Behalve als daar geen plek meer was. De Wiskunde docent begon met uitleggen. Ik luisterde maar half. Ik dacht aan wat voor missie ik zal krijgen. Mevrouw Payne? Vraagt de docent. Ik kijk op. Ja? Vraag ik. Weet u nog hoeveel grensvlakken een kubus heeft? Zés. Zeg ik kortaf. De docent knikt en schrijft het antwoord op het bord. Het uur vloog snel voorbij. Tot maandag allemaal. Zegt de docent. Niemand antwoord en iedereen pakt zijn spullen. Als iedereen de klas uit is, ga ik pas. Ik heb nogmaals echt gene behoefte aan mensen die tegen me gaan praten. Ik loop snel naar de toiletten. Ik ga voor de spiegel staan. Ben ik dan zo raar? Hey. Ik draai me om. Lara. Ik frons mijn wenkbrauwen en draai me weer om. He... Ik heb je wel gehoord. Onderbreek ik haar. Waarom negeer je me dan? Vraagt ze. Omdat ik geen behoefte heb aan jou praatjes. zeg ik bot. Goedzo, voor jezelf opkomen! Luister Allison, het spijt me dat ik altijd mee doe met dat gedoe van Julia, maar als je haar echt zou kennen zou je haar wel mogen. Begon Lara. Je weet zelf ook dondersgoed dat je liegt Lara. Zeg ik tegen haar. Lara zucht en gaat een wc hokje in. Ik maak een rollende beweging met mijn ogen. Ik doe mijn haar in ene paarden staart en loop ook naar een wc hokje.

Eenmaa thuis aangekomen loop ik naar de zolder. Dat is de plek waar mijn moeder het meeste uithangt in haar vrije tijd. We hebben namelijk een vrij grote zolder, waar we hangplek van heb en gemaakt: een groot wit tapijt, een kleine bank en een kleine tv. Onze tweede woonkamer. Hey mam! Roep ik. Heeey Allison! Ik geef haar een kus en ga naast haar zitten. Vind je het goed als ik in bet weekend bij een vriendin ga slapen? Vraag ik haar. Ehm ja, bij wie? Lara. Zeg ik licht twijfelend waar woont ze? Vraagt mijn moeder verder. Weet ik niet precies, we hebben afgesproken hier om de hoek bij de Albert Heijn. Lieg ik. Oké als je zondag avond maar terug bent. Zegt mijn moeder. Ik knik. Ik sprint naar mijn kamer en open mijn kleding kast. Ik heb een grote weekend tas met mijn spionnen kleding. Ik pak hem en Loop naar beneden. Ik moet nu wel met de fiets gaan want anders Gaat m'n meerder weer raar denken. Ik zet hem wel op slot Bin de AH.