"အ့ဲေလာက္သတိရေနရဲ႕သားန႔ဲ
ဘာလို့ျပန္မလာတာလဲHyung.....
ေခ်ာက္ကနဲလင္းလာသည့္မီးတို႔ျဖင့္...
ကိုယ့္အေပၚအုပ္မိုးထားေသာ
မ်က္ႏွာတစ္ခုကထင္႐ွားစြာ........
ပိုမိုထင္းလာသည့္v shapeေမး႐ိုး.....
မ်က္ခုံးတန္းနက္နက္တို႔ေအာက္မွ
စူး႐ွ႐ွမ်က္နက္ဝန္းတစ္စုံ...
ပိရိေသသပ္ေသာႏႈတ္ခမ္းပါး......
ေခ်ာလာလိုက္တာHunရယ္.......
CEOကHunေပါ့....
သူ႔ကိုေတြေတြေငးေငးေလး
စိုက္ၾကည့္ေနေသာသမင္ပိစိ
ေသးပါသည္ဆိုေသာခႏၶာကိုယ္ေလးက
ပိုေသးသြားသေယာင္....
"လြမ္းေနတာ......."
မ်က္ရည္ေဝ့ေသာမ်က္ဝန္းေလးေတြက
သူ႔အေျပာမွာလႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွား...
"ဘာလို႔ထားခ့ဲရတာလဲ...
ဘာလို႔ျပန္မလာရတာလဲ....
ေျပာ.....
ကြၽန္ေတာ္ေက်နပ္တ့ဲေျဖ႐ွင္းခ်က္ေပး..."
ေအာ္မိေတာ့ပိစိေလးတုန္ကနဲျဖစ္သြားသည္
ေနဦး.....
ႏွိပ္စက္ထားခ့ဲတာ...
ဒီေလာက္န႔ဲေပ်ာ့လို႔မျဖစ္ေသးဖူး...
"Hunအတြက္ပါ..."
"ဟင္..."
"Hunအတြက္......
အထက္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ဆိုတာ..
စိတ္ကစားၾကတယ္ေလ....
တကယ္လို႔မ်ား.....
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္....
Hunေနာင္တရလာတ့ဲတစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္
Hyungကိုအားနာစိတ္ေတြန႔ဲ
႐ွင္သန္ေနရမွာစိုးလို႔ပါ..."
"ဟား.....
Xiao Luhan....
ခင္မ်ားဦးေႏွာက္ကေလ...
လူလိုပဲပိစိထင္တယ္...
ဟုတ္လား...အ့ဲတာေၾကာင့္
မဟုတ္တ့ဲအေတြးေတြန႔ဲ
ကြၽန္ေတာ့္ကိုထားသြားတာေပါ့.....
ျပန္မလာတာေရာဘာေၾကာင့္လဲ...
မလုံေလာက္ေသးဘူးလား...
ငါးႏွစ္န႔ဲတင္မလုံေလာက္ေသးဘူးလား....
အမွန္ေတာ့ခင္မ်ားကအ႐ူးပဲ...."
ေအာက္မွေကာင္ေလး
မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕သြားသည္
"ငါမ႐ူးပါဘူး.....
ငါ့လိုလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ထက္
မင္းအတြက္ကပိုလိုက္ဖက္တ့ဲ
မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုပဲလိုအပ္မွာပါ....
အခုငါတို႔အေျခအေန......
ဒီလိုမွာမင္းအတြက္ငါက
ျပည့္စုံတ့ဲစိတ္ေက်နပ္မႈေပးႏိုင္မွာမွမဟုတ္တာ
ငါကေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္...အင့္..."
Beautiful Love Story
Start from the beginning
