Please don't make any sudden moves

Το επόμενο πρωι

Το χέρι μου προσγειώνεται με δύναμη στο ξυπνητήρι. Ξυπνάω, ανοίγω τα μάτια μου αργά μέχρι να συνηθίσω το φώς της μέρας στο δωμάτιο μου. Κάθομαι ξαπλωμένος και χουζουρεύω λίγο. Σκέψεις έρχονται στο μυαλό μου , για το χθεσινό περιστατικό που αντίκρισα ομως μετα απο λίγα λεπτά μια άλλη σκέψη έρχεται να διώξει την προηγούμενη και να μου υπενθυμίσει πως σήμερα οι γονείς μας θα λείπουν και θα είμαι μόνος μου με τη δεκαεξάχρονη αδελφή μου, την Μελίντα. Σηκώνομαι βαριεστημένα από το κρεβάτι. Ανοίγω το παράθυρο δίπλα από το κρεβάτι μου και τη μπαλκονόπορτα για να αεριστεί το δωμάτιο.
Κατευθύνομαι προς τη κουζίνα , φτιάχνω έναν καφέ και παίρνω ένα κέικ που μας είχε φτιάξει η μαμά. Πριν κάτσω στη τραπεζαρία πάω και ανοίγω το radio σε έναν σταθμό που παίζει μόνο ξένη μουσική. Έπειτα κάθομαι στη κουζίνα και απολαμβάνω ήσυχα το πρωινό μου. Μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα, κοιτάζω γύρω μου να δω αν έχει ξυπνήσει η Μελίντα και βλέπω πως δεν έχει ξυπνήσει ακόμα. Μα φυσικά εχθές μιλούσε στο τηλέφωνο μέχρι της 1:30 (τα ξημερώματα), σκέφτομαι γεμάτος ειρωνεία ενώ συνεχίζω το πρωινό μου.
Ακούω την πόρτα του δωματίου της Μελίντα, λογικά ξύπνησε.
- Καλημέρα ( μου λέει ενώ τρίβει τα μάτια της)
- Καλημέρα μικρή ( την καλημερίζω ενώ τρώω το πρωινό μου). Την βλέπω να κάθεται στον καναπέ και να ανοίγει την τηλεόραση και να κάνει zapping.
- Φούλι φτιάξε μου πρωινό
- Γιατί εσύ δε μπορείς να σηκωθείς;
τελειώνω το πρωινό μου , σηκώνομαι πάω στον νεροχύτη και αρχίζω και πλένω το ποτήρι και το πιάτο μου
- Έλα ρε Κωνσταντίνε! Μόλις ξύπνησα
- Και εγώ ξύπνησα , αλλά έφτιαξα μόνος μου το πρωινό
- Πω καλά! ( Απαντάει ξερά και δείχνει νευριασμένη )
Την κοιτάζω , μου έχει γυρίσει πάλι την πλάτη και κοιτάζει τηλεόραση. Είναι νευριασμένη μαζί μου. Δε πειράζει θα της περάσει, σκέφτομαι και τακτοποιώ τα πιάτα και το ποτήρι στη θέση τους. Κατευθύνομαι προς το δωμάτιο μου. Κλείνω την πόρτα και ξαπλώνω. Αμέτρητες σκέψεις περνούν από το μυαλό μου άθελα μου. Πως να τη λένε άραγε ; Μα γιατί την έσερνε από τα μαλλιά ; τι έκανε εκεί έξω μόνη της τόσο αργά ; ποιος ήταν αυτός ; μήπως όντως ήθελε βοήθεια ; ή μήπως αυτό ήταν το αγόρι της ; ήταν "ερωτικό καβγαδάκι" ; Πιάνω τον εαυτό μου να τη σκέφτεται και να ρωτάει αναπάντητες ερωτήσεις. Προσπαθώντας να ξεχάσω αυτά που έγιναν εχθές, σηκώνομαι παίρνω την ηλεκτρική κιθάρα μου και αρχίζω και παίζω ενώ ταυτόχρονα σιγοτραγουδώ ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια -Make it Rain - . Στη μέση του τραγουδιού σκέφτομαι γιατί δε τη βοήθησα ...έλα σταμάτα μακριά από τους ανθρώπους θα σε πληγώσουν ξανά ( μαλώνω τον εαυτό μου). Συνεχίζω να παίζω το κομμάτι. Μόλις τελειώνω, καταλαβαίνω πως είμαι συναισθηματικά φορτισμένος και πρέπει να κάνω κατι για να ξεχαστω. Σηκώνομαι , πάω στον υπολογιστή και βάζω μία λίστα ξένων τραγουδιών και σκέφτομαι να τακτοποιήσω το δωμάτιο μου. Αρχικά στρώνω το κρεβάτι μου μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια , έπειτα τακτοποιώ τα ρούχα στις κρεμάστρες και μετά τα κρεμάω στη ντουλάπα, με προσοχή να μη τσαλακωθούν. Δε μου αρέσει η ακαταστασία και η βρωμιά. Μόλις τελειώνω με τα ρούχα , κατευθύνομαι προς το γραφείο μου τακτοποιώντας τα μολύβια και τα στυλό στην σιδερένια μολυβοθήκη. Τέλος, τακτοποιώ κάποιες παρτιτούρες και κατι χαρτιά με στίχους .
Μόλις τελειώνω τις δουλειές κάθομαι στη καρέκλα του γραφείου μου και όπως ακούω τη μουσική σκέφτομαι να πάω στο διαμέρισμα της να της μιλήσω. Ναι , ναι μόνο έτσι θα σταματήσω να τη σκέφτομαι! Τι να φορέσω όμως ; Μα γιατί με ενδιαφέρει τόσο πολύ το τι θα φορέσω, σιγά!
Ανοίγω την ντουλάπα, παίρνω με ευκολία το μαύρο σκισμένο στο ενα γόνατο τζιν μου και μια άσπρη μπλούζα. Έπειτα φοράω και τα μαύρα all star μου, κοιτάζομαι στον καθρέφτη και φτιάχνω τα μαλλιά μου (απλά τους δίνω λίγο όγκο τίποτα άλλο), μου αρέσουν τα ατημέλητα μαλλιά μου. Είμαι έτοιμος!