Το Δάσος των Μαγισσών

Kεφάλαιο 14

''Ανησυχήσαμε τόσο...'' είπε η Νάγια χωρίς να πάρει ανάσα και έκανε λίγο πίσω, χωρίς όμως να την αφήνει, για να την κοιτάξει. Τα γαλανά μάτια της σκοτείνιασαν βλέποντας το πρόσωπο της Σελίν, τις βαθιές γκρίζες σκιές κάτω από τα μάτια της και το ασθενικά χλωμό δέρμα που τεντωνόταν αφύσικα πάνω από τα ζυγωματικά της. Η Νάγια έπιασε μια καστανή τούφα και την παραμέρισε από το πρόσωπο της για να το κοιτάξει καλύτερα, και η Σελίν ένιωσε την ανάγκη να αποστρέψει το βλέμμα της. Ποτέ δεν είχε νιώσει ανασφαλής για την εμφάνιση της αλλά τώρα ήξερε ότι το θέαμα δεν ήταν και το καλύτερο.

''Τι σου έκαναν;'' Τα λόγια της ήταν ένας τρομοκρατημένος ψίθυρος. Σαν να αντιλήφθηκε ξαφνικά πως δεν ήταν μόνες, το βλέμμα της γλίστρησε προς τον Έρικ που στεκόταν λίγα βήματα πιο πέρα. Τα μάτια της Νάγια στένεψαν με μίσος. ''Εσύ!''

Τίναξε το χέρι της και το αγόρι σχεδόν σηκώθηκε από τον αέρα λες και ένας ισχυρός άνεμος τον έπιασε και τον σήκωσε στον αέρα. Προσγειώθηκε με ορμή στο απέναντι δέντρο αφήνοντας ένα πονεμένο βογκητό.

Η Νάγια προχώρησε προς το μέρος του. ''Ξέρω ποιος είσαι!'' του φώναξε οργισμένα ενώ το αγόρι σηκωνόταν στα πόδια του κρατώντας τον αριστερό του ώμο και μορφάζοντας από τον πόνο. ''Σε θυμάμαι από την γιορτή''

Η Σελίν την έπιασε από το μπράτσο. ''Σταμάτα!''

Η Νάγια γύρισε το κεφάλι της προς το μέρος της φίλης της και ύψωσε ένα καστανο- κόκκινο φρύδι. ''Τι; Γιατί; Είναι ένας Κυνηγός!''

''Με βοήθησε να το σκάσω''

Το πρόσωπο της κοκκινομάλλας πήρε μια έκφραση απόλυτης σύγχυσης και φόβου. ''Να το σκάσεις; Σελίν για όνομα των Πνευμάτων, τι συνέβη;''

Έριξε μια ανήσυχη ματιά προς τον Έρικ και στράφηκε ξανά στην φίλη της. ''Θα τα πω όλα, αλλά δεν μπορεί να γίνει εδώ. Σε παρακαλώ, Νάγια''

''Δεν καταλαβαίνω τίποτα''

''Οι γονείς σου είναι στο σπίτι;''

Το κορίτσι ένευσε αρνητικά.

''Τότε πάμε μέσα και θα σου εξηγήσω τα πάντα'' την παρακάλεσε.

''Θέλεις να βάλω έναν Κυνηγό μέσα στο σπίτι μου;'' της είπε εμβρόντητη, λες και προσπαθούσε να την κάνει να καταλάβει πόσο τρελό ήταν αυτό.

''Αν είσαι φίλη μου και νοιάζεσαι για 'μένα θα το κάνεις''

Μπορούσε να δει την διαμάχη που εξελισσόταν μέσα στο κεφάλι της Νάγια, και για να είναι δίκαιη έπρεπε να παραδεχθεί πως αυτό που της ζητούσε ήταν όντως τρελό και παρακινδυνευμένο. Όμως δεν είχε άλλη επιλογή. Έπιασε τα χέρια της Νάγια και τα έσφιξε μέσα στα δικά της, κοιτώντας την μέσα στα μάτια. ''Σε παρακαλώ''