“Oo nga e, bagong buhay” – me
“Asan ang kambal mo? Ang sweet nung dedication kahapon ah” – Pau
“Ewan ko e, nag-away yata sila” – me
“HALA! BAKIT?!” – Pau
“Hindi kasi nakapunta sa game si Sofia” – me
“Aw, sayang naman :(“ – Pam
Maging sila, nalungkot din, grrr! Kawawa naman talaga ang kambal ko :|
“RAN!”
Napatingin ako sa babaeng kulang nalang e lumabas ang tonsil dahil sa lakas ng boses. Nandito na pala si Ran kanina pa. lumapit naman agad si Patricia kay Ran, napairap nalang ako. Tama bang maglampungan sa harap ko?!
“Oh, ikaw naman, kamusta kayo ni Ran?” – Pau
“Yun, ganun parin” – me
“Ganun pa rin?” – Pau
“MAGKAAWAY PA RIN!” – me
Tsk. nakakayamot talaga! Makita ko lang pagmumukha niya nawawalan na ko ng gana.
“CHESKA!”
Napatingin naman ako sa tumawag sakin.
“Oh, Naville” – me
Lumapit siya sakin.
“Ang galing ng laro mo kahapon” – Naville
Natatawa naman ako sa kanya, trying hard masyado magtagalog. HAHAHA! Sabagay, yun lang ang way para makausap niya ko.
“Thanks” – me
“Anyti---Ahm, wala yun. Gusto mo kumain? Treat kita” – Naville
“Ang aga pa eh, mamaya na lang, lunch.” – me
“Sure! Gusto mo maggala?” – Naville
Ayoko nga! Alam mo bang tamad na tamad ako ha?! Ha Naville?! Kakulet!
“Ehh? Masakit ang ulo ko e” – me
“Ano?! Samahan kita sa clinic, may gamot ako dito, kumain ka ba ng breakfast?” – Naville
“Eh? Oo? joke lang pala. Hindi pala masakit ang ulo ko.” – me
“Thank God.” – Naville
Susmiyo! Mamumuti ang buhok ko dito e >____<
“Wala ka bang gagawin Naville?”
“Why?”
“…”
chapter 53: Ang labo niya rin >.<
Start from the beginning
